Yhe Effects of Resusciation Fluids on Hemodynamic Parameters and Blood Biochemistry of Rats Bled to Hypovolemia

INTRODUCTION: Hemorrhagic shock is a rare but serious complication which may lead to hemodynamic instability, decrease in oxygen delivery and decreased tissue perfusion, cellular hypoxia, organ damage and death. Current study was designed to study the efficiency of whole blood, low molecular weight starch solution (LWS) and hypertonic saline with dextrane (HSD) on hemodynamics parameters, coagulation and tissue perfusion of rats bled to hypovolemia.
METHODS: Experiments were performed with Sprague Dawley rats (n=7 per group), weighing 200–250 g. The rats were bled through left iliac artery for 20 min in three successive steps until the mean arterial pressure fell to and stabilized at approximately 20 mmHg. Then animals in each group was treated either with HSD (4 ml/kg; i.v.) or LWS solution (4 ml/kg; i.v.) or stored whole blood transfusion (2 ml/100 g; i.v.) for 30 minutes.
RESULTS: In rats treated either with whole blood or HSD, the mean arterial pressure values were found to be higher than the rats treated with LWS solution. There was no significant difference in heart rate values among all three groups. LWS solution treatment adversely affected coagulation (p<0.01) whereas no effect was recorded with HSD and whole blood treatments. The partial pressure of blood gases and oxygen saturation did not show any significant difference in all three groups. Base excess has not been found to be different in terms of pre- and post-treatment values. Metabolic acidosis was observed in HSD treatment group. Lactate was detected to be statistically lower in rats treated with whole blood (p=0.03).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Use of combination of small volume of HSD and whole blood as fluid resuscitation may exert a favorable extended profile of hemodynamic effects, better hemostasis and tissue perfusion in hemorrhagic shock.

Kanama ile Hipovolemi Oluşturulan Sıçanlarda Resüsitasyon Sıvılarının Hemodinamik Parametreler ve Kan Biyokimyasi Üzerine Etkileri

GİRİŞ ve AMAÇ: Hemorajik şok nadir rastlanılan ancak hemodinamik bozukluk, oksijen taflınımında ve doku perfüzyonunda azalma, hücresel hipoksi, organ hasarı ve ölüme neden olan ciddi bir komplikasyondur. Bu çalışma, kanama ile hipovolemi oluşturulan sıçanlarda tam kan, düşük moleküler ağırlıklı nişasta solüsyonu ve dekstranlı hipertonik saline solüsyonlarının hemodinamik parametreler, koagülasyon ve doku perfüzyonu üzerine olan etkinliklerini araştırmak amacıyla tasarlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Deneylerde 200–250 g Sprague Dawley sıçanlar (her grupta n=7) kullanılmıştır. Sıçanlar, sol iliak arterden 20 dakikalık üç birbirini takip eden basamakla kanama yapılarak ortalama kan basıncı yaklaşık 20 mmHg da stabilize edilene kadar düşürülmüştür. Gruplardaki sıçanlara sonrasında dekstranlı hipertonik saline solüsyon (4 ml/kg; i.v.), düşük moleküler ağırlıklı nişasta solüsyonu (4 ml/kg; i.v.) ya da saklanmış tam kan transfüzyonu (2 ml/100 g; i.v.) 30 dakika süresince uygulanmıştır.
BULGULAR: Tam kan ya da dekstranlı hipertonik saline solüsyonu uygulanan sıçanlardaki ortalama kan basıncı düşük moleküler ağırlıklı nişasta solüsyonu uygulanan sıçanların ortalama kan basıncından yüksek bulunmuştur. Gruplar arasında kalp hızı değerleri arasında anlamlı bir farklılık görülmedi. Düşük moleküler ağırlıklı nişasta solüsyonu koagülasyonu olumsuz yönde etkilerken (p<0.01), diğerlerinde böyle bir etki görülmedi. Kan gazlarını parsiyel basıncı ve oksijen saturasyonu gruplar arasında farklılık göstermedi. Baz fazlalılığı tedavi öncesi ve sonrasında farklı bulunmadı. Dekstranlı hipertonik saline solüsyonu grubunda metabolik asidoz görüldü. Tam kan uygulanan sıçanlarda laktat düzeyi anlaml› olarak düşük bulundu (p=0.03).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Dekstranlı hipertonik saline solüsyonu ve tam kan kombinasyonu daha olumlu geniş profilli hemodinamik etkiler sunmakta, hemorajik şokta daha iyi hemostaz ve daha iyi doku perfüzyonu sağlamaktadır.