Sitotoksisite Analizinde MTT ve WST-1 Testlerinin Karşılaştırmalı Bir Çalışması

GİRİŞ ve AMAÇ: Sitotoksisite testleri, hücre kültürü ve ilaç geliştirme çalışmalarında sıklıkla kullanılmaktadır. Bu testlerin bazıları, testlerde kullanılan kimyasallardan kaynaklanan etkileşimler nedeniyle yanlış sonuçlar verebilmektedir. Bu çalışmada, HCT-116 ve DLD-1 kolorektal kanser hücre hatlarında Karadeniz propolisi özü (BSPE) ve kafeik asit fenetil ester (CAPE) kullanılarak, MTT ve WST-1 testlerinden elde edilen sonuçları karşılaştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: HCT-116 ve DLD-1 hücreleri, farklı dozlarda CAPE ve BSPE ile muamele edildi. Hücre canlılığı, MTT ve WST-1 sitotoksisite testleri ile karşılaştırmalı olarak analiz edildi. Bunu takiben hücre ölümü, akridin oranj/etidyum bromür boyama (AO/EB) ile morfolojik olarak ve Annexin V/7AAD apoptoz saptama yöntemi ile kantitatif olarak incelendi.
BULGULAR: MTT ve WST-1 analizleri, aynı BSPE dozlarında her iki hücre hattında da farklı canlılık değerleri gösterdi. Bununla birlikte, aynı dozlardaki CAPE muamelesinde iki testin sonuçları arasında anlamlı bir fark görülmedi. AO/EB boyaması, BSPE ve CAPE muamelesini takiben gerçekleşen hücre ölümünü doğruladı. Annexin V/7AAD testinden elde edilen tüm sonuçlar, özellikle BSPE muamelesi için WST-1 testinin sonuçlarıyla tutarlıydı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: BSPE'nin sitotoksik etkilerinin belirlenmesinde, WST-1 testi MTT testine göre daha kesin sonuçlar vermiştir. Bununla birlikte, CAPE'nin sitotoksik etkilerinin belirlenmesinde her iki test de benzer sonuçlar göstermiştir. Sonuç olarak, BSPE gibi doğal bir ürünün sitotoksisite analizinde, WST-1 testinin MTT testine göre daha güvenilir olduğu ortaya konulmuştur.

A Comparative Study of MTT and WST-1 Assays in Cytotoxicity Analysis

INTRODUCTION: Cytotoxicity assays are frequently used in cell culture and drug development studies. Some of these cytotoxicity assays may give incorrect results due to interactions of chemicals used in the assays. This study aimed to compare the results between the MTT and WST-1 assays, by using Black Sea propolis extract (BSPE) and caffeic acid phenethyl ester (CAPE) on HCT-116 and DLD-1 colorectal cancer cell lines.
METHODS: HCT-116 and DLD-1 cells were treated with different doses of CAPE and BSPE. The cell viability was analyzed by MTT and WST-1 cytotoxicity assays comparatively. Afterward, cell death was examined morphologically by acridine orange/ethidium bromide staining (AO/EB) and quantitatively by Annexin V/7AAD apoptosis detection method.
RESULTS: MTT and WST-1 assays showed different viability results on two cell lines with the same doses of BSPE. However, there was no significant difference between the results of two assays upon CAPE treatment with the same doses. AO/EB staining confirmed cell death following BSPE and CAPE treatment. All results from Annexin V/7AAD assay were consistent with the results of the WST-1 assay, particularly for BSPE treatment.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In the determination of the cytotoxic effects of BSPE, WST-1 assay reflected more precise results than MTT assay. However, two assays showed similar results when the cytotoxic effects of CAPE were determined. Consequently, WST-1 assay is found to be more reliable than MTT assay in the cytotoxicity analysis of a natural product such as BSPE.