Epidemiology of Trauma with Analysis of 138.352 Patients: Trends of a Single Center

INTRODUCTION: The analysis of the epidemiology of trauma is important to determine the needs of hospitals and develop treatment strategies. This study aimed to investigate the epidemiology of trauma in a hospital sample that accepts a large number of trauma patients.
METHODS: Between 2009 and 2015, trauma patients admitted to the hospital emergency department were retrospectively screened according to the ICD-10 system. The trauma mechanisms were grouped as falls on the level/from height, injury by object, pedestrian/cyclist injuries, vehicle collisions, penetrating stab injuries, gunshot wounds, and assault. Age, gender distribution of patients, and death information were recorded. In the analysis of the data, t-test and chi-square test were used for the comparison with descriptive statistics. P<0.05 was accepted as significant.
RESULTS: In the study, 138.352 patients (mean age 25.7±19.8 years, age range 0–113, male/female ratio: 1.81) were analyzed. Falls on the level/from height was the most prominent cause of trauma (n=76.636, 55.4%). Male gender was predominant in all injury mechanisms and in all age group except over 60 years (p<0.001). The most common injury mechanisms that resulted in death were falls on the level/from height, vehicle collision, and pedestrian/cyclist injury with mortality rates of 0.09, 0.08, and 0.07, respectively (p<0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Our study found that in emergency service trauma applications, fall-crash and traffic accidents were the two most common mechanisms. The frequency of trauma mechanisms should be considered in the emergency service continuous training programs. Social measures for trauma mechanisms leading to more deaths and trainings of people based on age-gender, where trauma mechanisms are more common, will reduce the morbidity and mortality rates caused by trauma.

138352 hastanın analiziyle travma epidemiyolojisi: Tek merkezin eğilimleri

GİRİŞ ve AMAÇ: Travma epidemiyolojisinin analizi, hastanelerin gereksinimlerini belirleyip tedavi stratejileri geliştirmek açısından önemlidir. Bu çalışmada, oldukça fazla sayıda travma hastası kabul eden bir hastane örneğinde travma epidemiyolojisinin incelenmesi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2009 ve 2015 yılları arasında hastane acil servisine başvuran travma hastaları ICD 10 sistemine göre geriye dönük olarak tarandı. Travma mekanizmaları; bir seviye/yükseklikten düşme, bir cismle yaralanma, yaya / bisikletçi yaralanmaları, araç çarpışmaları, penetran yaralanmalar, ateşli silah yaralanmaları ve darp şeklinde gruplandırıldı. Hastalara ait yaş, cinsiyet dağılımı, hastanede ve ölüm bilgileri kaydedildi. Verilerin analizinde, tanımlayıcı istatistikler, karşılaştırma için t testi ve ki kare testi kullanıldı. P <0.05 anlamlı olarak kabul edildi.
BULGULAR: Çalışmada toplam 138352 hasta (yaş ortalaması 25,7±19,8 yıl, yaş aralığı 0-113, erkek / kadın oranı: 1,81) incelendi. Bir seviye / yükseklikten düşme en belirgin travma nedeni idi (n=76636, %55,4). Erkek cinsiyet, tüm yaralanma mekanizmalarında ve >60 yaş hariç tüm yaş gruplarında baskındı (p<0,001). Ölümle sonuçlanan en yaygın yaralanma mekanizmaları sırasıyla, bir seviye / yükseklikten düşme, araç çarpışmaları ve yaya / bisikletçi yaralanmalarıydı (sırasıyla mortalite oranları: 0,09, 0,08 ve 0,07) (p<0.001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda acil servis travma uygulamalarında düşme kaza ve trafik kazalarının en sık rastlanan iki mekanizma olduğu tespit edildi. Acil servis sürekli eğitim programlarında travma mekanizmalarının sıklığı dikkate alınmalıdır. Daha fazla ölüme neden olan travma mekanizmalarına yönelik toplumsal önlemler ve travma mekanizmalarının daha sık görüldüğü yaş-cinsiyete göre kişilerin eğitimleri, travmanın sebep olduğu morbidite ve mortalite oranlarını azaltacaktır.