GİRİŞ ve AMAÇ: Araştırmada amaç, kamu sağlık hizmetlerinin yürütülmesinde önemli bir rolü olan devlet hastanelerinde çalışan eczacıların hizmet içi eğitimle(HİE) ilgili değerlendirmelerini, sorunlarını ve çözüm önerilerini belirlemektedir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırma 2010 yılı ilk yarısında, anket yöntemi ile yapılmıştır. Evren, İstanbul ili devlet hastanelerinde çalışan ortalama 130 eczacıdan oluşmaktadır. Örneklem, rasgele seçilmiş ve eksiksiz yanıtlanan 98 anket değerlendirmeye alınmıştır. Verilerin analizinde SPSS 15.0 istatistik paket programı kullanılmıştır. Araştırma tanımlayıcı niteliktedir.
BULGULAR: Yeni ilaçlar ve tedavi yöntemlerini takip etme sıklığı ile ünvan, yaş, eğitim, daha önce eczacılık yapmış olma ve daha önce eczacılık dışı çalışmış olma arasında, HİE süresi ve HİE’in uygulanma şekli ile medeni durum arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Yeni ilaçlar ve tedavi yöntemlerini başeczacıların eczacılara göre daha yüksek oranda sıklıkla takip ettikleri belirlenmiştir. Eczacıların mevcut HİE’i yetersiz buldukları, özellikle yeni ilaçlar ve kullanım şekilleri ile hastalıklar ve tedavi yöntemleri hakkında teorik ve uygulamalı olarak düzenlenmesini istedikleri bulunmuştur. Mesleki gelişimleri için Sağlık Bakanlığı, Eczacılık Fakülteleri ve Türk Eczacılar Birliği ile ortaklığın sağlanması ve ihtiyaca yönelik güncel mesleki HİE verilmesi gerektiği belirtilmektedir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Araştırmanın, üst yönetimin eczacılara yönelik HİE programı düzenlenmesi ile planlanması ve yönetsel kararlarında destek sağlayacağı tahmin edilmektedir.

INTRODUCTION: The purpose of this study to see that the evaluations, problems and solvings about in-service training of the government employee pharmasists.
METHODS: It is used interview method at this study. The research universe contains 130 pharmasists who work at the government in Istanbul. The sampling selected as random and 98 full answered Questionnaire are included to the study. The research is descriptive and the data is analyzed with SPSS 15.0.
RESULTS: It is established that the government employee pharmasists find not enough that their pharmacy education and actual job trainings. The high percentage of them said that in the service trainings about new medicine and usage, disease and threatment methods, new technological developments, professional regulations, communicaton and ethic must be organized as theoric and practic. It is seemed that in the present service training are not suitable to their needs. Organizations are not effective, and the time is not enough. The most important problems of the goverment employee pharmacist are the count of personnal and defective storage place. They said that the health ministerium, the pharmacy faculties and Turkish Pharmacist Assocaiton must be coordinated and organized actual Professional service-trainings..
DISCUSSION AND CONCLUSION: It is supposed that this study will support to the senior managements for the administrative decisions about in-service training plannings and organizations.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma kamuya ait bir Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Hastanesinde yatmakta olan hastaların demografik özelliklerini belirlemek ve hasta memnuniyet oranlarını ölçmek amacıyla kesitsel olarak yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmanın evreni Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon yataklı servisinde 1.1.2012 ve 31.12.2012 tarihleri arasında yatan 1017 hastadır. Örneklem uzayındaki 1017 hastadan, 18 yaşından büyük, bilinci açık, iletişim kurulabilen, psikiyatrik hastalığı olmayan ve anket doldurmayı kabul eden hastalardan her ay randomize 15 adet olmak üzere, 1 yıl boyunca toplam 180 adedi çalışma örneklemi olarak seçilmiştir. Çalışma örneklemindeki 180 hastaya Sağlık Bakanlığı Kalite Yönetim Sistemi Yataklı Servisler Memnuniyet Anket Formu doldurtulmuştur. Bu anketlerle aylık, ilk altı aylık, ikinci altı aylık ve yıllık memnuniyet oranları hesaplanmıştır. 1017 yatan hastanın 557 tanesi erkek (%55.1) 454 tanesi kadın (%44.9) olup; hastaların 997 tanesi Sosyal Güvenlik Kurumu kapsamında sigortalı (SGK’lı), 12 tanesi yabancı uyruklu, 2 tanesi trafik kazası olup masrafı trafik sigortasınca karşılanmış, 5 tanesi yurtdışı sigortalı, 1 tanesi ücretlidir. İstanbul hariç Türkiye genelinde toplam 59 farklı ilden 218 hasta yatışı olmuştur. Bir yıllık yatak doluluk oranı %99.3’tür. Hastaların tanılara göre dağılımı şu şekildedir: 669 (%65.8) hasta hemiplejik, 174 (%17.2) hasta paraplejik, 123 (%12) hasta ortopedik rehabilitasyon, 51 (%5) hasta nöromüsküler hastalık rehabilitasyonu.
BULGULAR: Araştırmaya katılan hastaların hastaneye ilişkin hizmet memnuniyet oranının en yüksek olduğu konu oda temizliği (%99.6 - %100) olurken, memnuniyet oranının en düşük olduğu konu yemeklerin lezzeti (%84.8 - %88) olarak bulunmuştur. Birinci altı ay ile ikinci altı ay arasında memnuniyet oranında değişimin en fazla olduğu konu, oda ve çevresinin gürültüsü konusudur (%87.4 - %95.2).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hastane hizmetlerinin kalitesinin çok boyutlu olarak düzenli aralıklarla ölçülmesi ve ölçümlerdeki değişim nedenlerinin araştırılması hastane hizmet kalitesinin artırılması açısından önemli olduğundan periyodik olarak hasta memnuniyet oranları ölçülmeli ve değerlendirilmelidir.

INTRODUCTION: This study is conducted cross-sectionally to determine the demographic characteristics and to measure the satisfaction rates of patients hospitalized in a public rehabilitation hospital.
METHODS: The sample space of the study consists of 1017 patients admitted for inpatient rehabilitation between 01/01/2012 and 31/12/2012. Out of the 1017 patients, those who are at least 18 years old, conscious, able to communicate, without a psychiatric disease and willing to participate the survey were randomly sampled to form the study sample consisting of 15 patients/ month, totaling 180 patients/year. The study sample were asked to fill out the Ministry of Health Quality Management System Inpatient Services Satisfaction Survey Form. Based on patient responses, monthly, semi annual (first and second six months), and annual satisfaction rates were calculated. Out of the 1017 patients, 557 were male (55.1%), 454 were female (44.9%). The social security status of the patients were as follows: 997 SGK (universal health insurance), 12 of them have foreign nationality, 2 of them traffic insurance policies, 5: international insurance, 1: paid. From outside İstanbul, a total of 218 patients from 59 different cities were admitted. Annual bed occupancy rate was 99.3%. The distribution of patients according to diagnosis was as follows: 669 (65.8%) hemiplegia, 174 (17.2%) paraplegia, 123 (12%) orthopedic rehabilitation 51 (5%) rehabilitation of neuromuscular diseases.
RESULTS: Among the patients who participated the survey, the highest satisfaction rates were regarding room cleanliness (99.6% - 100%), while the lowest satisfaction was expressed regarding the tastiness of the food (84.8% - 88.0%). The item showing most discrepancy between the first and second half of the year was the noisiness of the patient room and the environment (87.4%- 95.2%). Multidimensional measurement of hospital service quality at various times and evaluation of the changes in the results are important to increase the quality of service.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Therefore, patient satisfaction rates have to be measured and evaluated periodically.

GİRİŞ ve AMAÇ: Transtorasik ince iğne aspirasyonu (TTİA) özellikle periferik yerleşimli akciğer lezyonlarından örnek elde etmekte sık kullanılan bir yöntemdir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: TTİA’nın en sık komplikasyonu %5-64 oranında görülebilen pnömotorakstır. Çalışmamızda kliniğimizde rutinde sıklıkla kullanmakta olduğumuz TTİA’nın bir komplikasyonu olan pnömotoraksın kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) ile ilişkisini ortaya koymayı amaçladık.
BULGULAR: Ardışık 281 hastaya yapılan 367 TTİA işleminin retroprospektif olarak değerlendirilmiş olduğu çalışmamızda genel durumu uygun olan ve uyum gösterebilen hastalara solunum fonksiyon testi yapılarak KOAH varlığı değerlendirildi. %13.1 oranında pnömotoraks görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: KOAH ile pnömotoraks gelişmesi arasında anlamlı bir ilişki saptanmadı. (p>0.05)

INTRODUCTION: Transthoracic fine needle aspiration (TFNA) is a method oftenly used to diagnose peripheral lung lesions.
METHODS: The most frequent complication of TFNA is pneumothorax as 5-64%. We aimed in our study to demonstrate the relation between chronic obstructive pulmonary disease (COPD) and pneumothorax due to TFNA.
RESULTS: We evaluated 367 times TFNA of 281 patients retrospectively and performed pulmonary function tests to appropriate patients and searched COPD. We detected pneumothorax as 13.1%.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We didn’t detect a significant relation between COPD and TFNA (p>0.05).

GİRİŞ ve AMAÇ: Vezikoureteral reflü (VUR), idrarın ureterovezikal bilişim yetersizliğine bağlı mesaneden üretere geriye kaçışını ifade eder.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çocukluk döneminde VUR’un önemi geçirilen üriner enfeksiyonun renal parenkime zarar vererek son dönem böbrek yetmezliğine yol açmasıdır. Bu çalışma, voidingsistoüreterografi (VCUG) travmatik ve zor bir girişim olduğundan üriner sistem enfeksiyonlu çocuklarda öncelikli alternatif olarak dimerkaptosüksinik asit (DMSA) sintigrafi ve renal ultrasonografi (US) çalışmalarının değerini belirlemek amacıyla yapıldı.
BULGULAR: Bu çalışmada kliniğimize üriner sistem enfeksiyonu tanısıyla yatırılan yaşları 1-15 yaş arası olan, 23’ü erkek 72’si kız toplam 100 çocuk retrospektif olarak değerlendirildi. Beş yaşına kadar olan çocuklarda üriner kateterizasyonla, 5 yaşından büyük çocuklarda orta akım idrar metodu ile idrarlar toplandı. İdrar kültürü, üriner sistem US, VCUG ve DMSA sintigrafileri yapıldı. Üriner sistem enfeksiyonlu DMSA’sı yapılmış skar saptanmış grupta VCUG ile reflü varlığı skar saptanmayan gruptan anlamlı yüksekti. DMSA’sında skar saptanan 29 skarlı olgunun 17 sinde VCUG’de vezikoüreteral reflü(VUR) görüldü. Biz çalışmamızda DMSA’da fokal skar olmasa bile, VCUG’de grade I ve grade II düşük dereceli reflülerin tespit edildiğini analiz ettik. Reflünün yol açtığı rekürren üriner enfeksiyonlar renal parankime hasar verebileceğinden, grade I ve II gibi reflünün VCUG ile değerlendirilmesi önemlidir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: VUR, reflü nefropatisine yol açan piyelonefrit ve renal skarların etiyolojisinde önemli rol oynadığından, üriner enfeksiyonların böbrek parankimine vereceği hasarı önlemek için voiding sistoüreterografi yapmalıyız.

INTRODUCTION: Vesicoureteral reflux (VUR), presents with the retrograde flow of urine from bladder to ureters, due to the immaturation of ureterovesical junction.
METHODS: The importance of VUR in childhood is that, the history of urinary infections can cause end-stage renal disease by damaging renal paranchime. This study was performed to detect the value of dimercaptosuccinicacid (DMSA) scaning and renal ultrasonography (US) as alternative studies for children with urinary infections, to avoid voiding cystourethrography (VCUG) which is traumatic and hardly performed. We performed a retrospective study of 100 children, of 23 male, 72 female; between 1-15 years old aged, were hospitalized in our clinic with the diagnosis of urinary infections. When clean catch mid-stream urines were received from the children older than 5 years age, urinary catheterizations were performed for the Youngers of urine cultures. Urine culture, urinary US, VCUG and DMSA scanning were performed. The presence of VUR in VCUG was significantly higher in the group that had scars in DMSA scanning, than the group without scars. Seventeen patients having scars in DMSA scanning showed VUR in VCUG. We analyzed that, VUR of grade I and II can be detected in VCUG, unless they showed no focal scars in DMSA scanning.
RESULTS: We performed a retrospective study of 100 children, of 23 male, 72 female; between 1-15 years old aged, were hospitalized in our clinic with the diagnosis of urinary infections. When clean catch mid-stream urines were received from the children older than 5 years age, urinary catheterizations were performed for the Youngers of urine cultures.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Urine culture, urinary US, VCUG and DMSA scanning were performed.

GİRİŞ ve AMAÇ: Steroid enjeksiyonundan fayda görmeyen ve açık veya perkütan A1 pulley gevşetmesi yapılan hastalar, tedavi komplikasyonlarının sıklığı, nüks oranları ve başarı düzeyleri açısından geriye dönük olarak incelendi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Açık A1 pulley gevşetmesi yapılan 45 hastanın 48 parmağı ve perkütan gevşetme yapılan 34 hastanın 35 parmağı çalışmaya dahil edildi. Hastalardan 54’ü bayan, 25’i erkekti. Bulguları 3 aydan uzun süredir mevcut olan hastalara, öncelikle steroid enjeksiyonu yapıldı. 3 ay sonraki kontrollerinde şikayetleri devam eden hastalara A1 pulley gevşetmesi planlandı. Açık ve perkütan gevşetme teknikleri anlatıldı ve hasta tercihine göre bu iki yöntemden birisi uygulandı. Tüm işlemler lokal anestezi altında yapıldı. Operasyon sonrası hastalar lokal enfeksiyon, ağrı, şişlik, dijital sinir veya fleksör tendon hasarı, yetersiz gevşetme ve nüks gibi komplikasyonlar açısından kontrol edildiler.
BULGULAR: Her iki gruptaki hastalarda da lokal enfeksiyon, dijital sinir hasarı veya fleksör tendon hasarı bulgularına rastlanmadı. Her iki gruptan da birer hastada nüks görüldü. Perkütan gevşetme uygulanan 3 hastada da yetersiz gevşetme tespit edildi. Başarı oranı açık gevşetme yapılanlarda %97,8, perkütan gevşetme yapılanlarda %88,2 olarak saptandı. Ameliyat bölgesindeki ağrı ve şişlikler değerlendirildiğinde 14. günde açık gevşetme uygulanan grupta bulguların anlamlı bir şekilde daha fazla olduğu görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak anatomik işaretler doğru olarak belirlenerek uygulandığında, perkütan A1 pulley gevşetmesiyle, açık gevşetme ile karşılaştırılabilir sonuçlar elde edilebilmektedir. Hastalar erken dönemde daha az lokal komplikasyonlara maruz kalmakta ve işe dönüşleri daha hızlı olabilmektedir.

INTRODUCTION: Patients who do not benefit from steroid injection, and undergoing open or percutaneous A1 pulley release were evaluated retrospectively fort the frequency of complications, recurrence rates, and achievement levels.
METHODS: 48 fingers of 45 patients whom open A1 pulley release were performed, and 35 fingers of 34 patients whom percutaneus A1 pulley release were performed were included the study. 54 patient were female, and 25 were male. Steroid injection performed the patients whom findings were persisted longer than 3 months. After 3 month follow-ups of injection if symptoms were ongoing A1 pulley release were planned. According to patient preference open or percutaneous release were performed. All operations were done with local anesthesia. Patients were controlled for local infection, pain, swelling, digital nerve or flexor tendon damage, inadequate release, and recurrence after operation.
RESULTS: There was no evidence of local infection, digital nerve damage or flexor tendon damage in both groups. Recurrence was observed in one patient in both groups. Inadequate release was observed in 3 patients in percutaneous release group. The success rate was 97.8% in open release group, and 88.2% in percutaneous release group. Pain and swelling observed at 14th day visit was significantly more in open release group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result when performed by determining the anatomical landmarks correctly, satisfactory results that are comperable with open A1 pulley release can be achived by percutaneous technique. Patients may be exposed to less local complications in early period and return to work earlier by the percutaneous technique.

GİRİŞ ve AMAÇ: Ekonomik, ekolojik ve postoperatif hipotermiyi önlemek gibi avantajları olan düşük akımlı anestezinin kullanımı son yıllarda giderek artmaktadır. Çalışmamızda tiroidektomi uygulanacak hastalarda düşük akımlı anestezinin hemodinami, karaciğer ve böbrek fonksiyon testleri üzerine etkilerini karşılaştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya tiroidektomi operasyonu planlanan ASA I-III grubu, 18- 65 yaş arasında, 80 hasta onayları alınarak dahil edildi. Genel anestezi indüksiyonu ve entübasyon sağlandıktan sonra her iki grupta da 4L/dk akım(%50 O2+%50 N2O) %4-6 volüm desfluran ile idameye başlandı.10 dk sonra Grup D de 1L/dk akıma geçildi. Cerrahinin bitiminden 10dk önce desfluran ve azot protoksit kesilerek 4L/dk gaz akımı ile %100 O2ye geçildi. Hastaların hemodinamik ve SO2 ölçümleri anestezi öncesinden başlanarak, entübasyondan sonra 5 dakika arayla kaydedildi. İnspire ve ekspire edilen O2, CO2, desfluran değerlerine bakıldı. Kan gazı, karaciğer ve böbrek fonksiyon testleri için cerrahi öncesi, postop 2.saat ve 24. saat’lerde kan örnekleri alınarak değerleri kaydedildi. Derlenme dönemi ve yan etkiler değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışmada ortalama arter basıncı ölçümlerinde entübasyon sonrası 20.,25.,90.,120. dk.larda iki grup arasında farklılık bulunmuştur(p<0,05). Peroperatif SaO2, kan gazı analizleri, KC ve renal fonksiyon testlerinde iki grup arasında anlamlı fark bulunmamıştır(p>0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Düşük akımlı anestezinin yeterli donanıma sahip anestezi şartları sağlandığında hemodinami, karaciğer ve böbrek fonksiyon testleri üzerine etkileri açısından yüksek akımlı anestezi kadar güvenli olabileceği sonucuna vardık.

INTRODUCTION: The use of lowflow anesthesia which has the advantages of economic, ecological and prevention of post-operative hypothermia is increasing in recent years. In our study, we aimed to compare the effects of low-flow anesthesia on hemodynamics, liver and renal function tests in patients undergoing thyroidectomy.
METHODS: Total of 80 patients with ASA I-III, aged between 18-65 years undergoing thyroidectomy operations were included after getting informed consent. After induction of general anesthesia and endotracheal intubation, in both groups 4L/ min flow (50% O2, 50% N2O) was started, nesthesia was maintained with 4-6% volume desflurane. After 10 min, flow was changed to 1L/min in Group D. 10 min before the end of surgery, desflurane and nitrous oxide was stopped and gas flow of 4L/min changed to 100%O2. Hemodynamic measurements and SO2 were recorded every 5 minutes after intubation starting before anesthesia. Inspired and expired O2, CO2, desflurane values were noted. Samples for analysis of arterial blood gas, liver and renal function tests were taken and recorded before surgery and at postoperative 2 and 24 hours. Recovery period and side effects were evaluated.
RESULTS: There was significant difference between mean arterial pressure measurements at 20, 25, 90 and 120 minutes after intubation (p<0.05). Perioperative SaO2, arterial blood gas analysis, liver and renal function tests were not different between two groups (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: We concluded that low-flow anesthesia is as safe as high-flow anesthesia regarding hemodynamics, liver and renal function tests under anesthesia conditions with adequate facilities.

GİRİŞ ve AMAÇ: Ayak bileği izole medial malleol kırıklarında, kırık açısının fiksasyon yöntemini belirlemede etkisi olup olmadığı ve uygulanan cerrahi metodun sonuçlara etkisi incelendi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2006 ve 2011 yılları arasında hastanemize izole medial malleol kırıklı (İMMK) 30 hasta başvurdu.Hasta dosyaları retrospektif olarak gözden geçirildi (yaş, cinsiyet, kırık açısı, fiksasyon yöntemi). Son kontrollerde hastaların iki yönlü ayak bileği grafileri incelendi.Ayak bileği fonksiyonel skorları American Orthopaedic Foot and Ankle Society skorlamasına göre, posttravmatik artrit gelişimi Kellegren- Lawrence skalasına göre incelendi.Sonuçlar istatiksel olarak sorgulanıp analiz edildi (Cochran test, Friedman test, Chi-square test).
BULGULAR: İMMK’nın sekizi oblik, ondokuzu transvers, dördü vertikal idi.Üç hastada tip3A açık kırık vardı.Vida uygulanan 17 hastanın 5’i oblik, 9’u transvers, 3’ü vertikal kırıkdı, ort. takip süresi 49,7 ay, AOFAS skoru ort. 97,3 puan.Hastalardan 9’unda grade 1, 7’sinde grade 2, 1’inde grade 3 posttravmatik artrit görüldü.Gergi bandı ile osteosentez uyguladığımız 13 hastanın 2’si oblik, 10’nu transvers, 1 I’I vertical kırıkdı, ort. takip süresi 37,8 ay, AOFAS skoru ort. 98,1 p.Hastalardan 8’inde grade 1, 3’ünde grade 2, 2’sinde grade 3 posttravmatik artrit vardı.Kırık açısının fiksasyon seçimine etkisi görülmedi (p=0,223).Fiksasyon yönteminin posttravmatik artrit gelişimine(p=0,550) ve ayak bileği fonksiyonlarına (p=0,867) etkisi tespit edilmedi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Kırık açısının fiksasyon yöntemini belirlemede etkisinin olmadığını, uygulanan fiksasyon yönteminin sonuçları etkilemediğini gördük.

INTRODUCTION: Whether there is any effect of the angle of fracture to determine the type of operation method and the results of this type of surgery.
METHODS: Patients(30) admitted to hospital which have isolated medial malleol fractures (IMMF) in between 2002 and 2006.Files of patients were reviewed for retrospective application (age,sex, fracture line from X-ray, fixation methods, postoperative X-ray). Statistically analysis questionnaire results.
RESULTS: Fractures of IMMF had oblique of seven, transverse of nineteen, vertical of four.In 3 patients had type 3A open fracture. We applied screw to 17 patients which are 5 oblique, 9 transverse, 3 vertical.Mean follow time 49,7 month, AOFAS score mean 97,3 point..We applied osteosythese with zuggurtung to 13 fractures which were 2 oblique, 10 transverse and 1 vertical fracture. Mean follow time 37,8 month, AOFAS score mean 98,1.There was not effect of the angle of fracture to the determine the type of fixation(p=0,223).There was not effect of fixation to posttraumatic arthritis (p=0,550) and ankle function (p=0,867).There were no nonunion.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We evaluated that there is no effect of the angle of fracture to the determine the type of fixation and there is no effect of the type of fixation to results.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmamızda; perianal cerrahide hiperbarik bupivakain ve hiperbarik levobupivakainin saddlespinal blok özelliklerinin ve hemodinamik etkilerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Etik kurul onayı ve hastaların yazılı onayı alındıktan sonra, 18-50 yaş, ASA I-II, elektifperianal cerrahi planlanan 60 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar randomize edilerek grup B; %5 hiperbarikbupivakain7.5 mg veya grup L; %5 levobupivakain 7.5 mg şeklinde iki eşit gruba ayrıldı. Saddlespinal anestezi sonrasında duyusal, motor blok seviye ve süresi kaydedildi. Kalp hızı (KH), ortalama arter basıncı (OAB) çalışma süresince; bazal, intratekalenjeksiyon sonrası 2.5, 5, 7.5, 10, 12.5, 15. dakika ve takibinde 5 dakika aralıklarla ölçüldü. OAB’debazal değere göre; %20 düşüş hipotansiyon olarak değerlendirildi ve efedrin 5 mg (İV) uygulandı. KH 50 atım/dak. altına düştüğünde atropin 0.5 mg (i.v.) uygulandı.
BULGULAR: Gruplar arasında demografik özellikler benzerdi. OAB ve KH ölçümlerinde gruplar arasında anlamlı fark yoktu.3 hastada (grup L’de; 2, Grup B’de; 1) efedrin ihtiyacı oldu. Duyusal ve motor blok süresi grup L’de, grup B’den daha kısaydı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hiperbarikbupivakain ve hiperbarik levobupivakain her ikisi de hemodinamik stabiliteleri ile perianal cerrahide saddlespinal anestezide uygundur.

INTRODUCTION: The aim of this study was to compare the saddle spinal block durations and hemodynamic effects associated with intrathecal hyperbaric bupivacaine and hyperbaric levobupivacaine in patient undergoing perianal surgery.
METHODS: After approval by the hospital ethics committe and obtaining written informed consent; 60 patients, aged 18- 50 years, ASA I-II who were scheduled for elective perianal surgery were included. Patients were randomly divided into two equel groups receivingeither (in group B) 7.5 mg hyperbaricbupivacaine 0.5% or (in group L) 7.5 mg hyperbariclevobupivacaine 0.5%. After the saddle spinalanesthesia; the level and duration of sensoryblock, degree and duration of motor block were recorded. Heart rate (HR), mean arterialpressure (MAP) were recorded through out the study; at baseline and 2.5th, 5th, 7.5th, 10th,12.5th,15thmin after intrathecal injection, then at 5min intervals. A 20% or more decrease in MAP compared to baseline was considered as hypotension, iv ephedrine 5 mgr bolus administreted. Atropine 0.5 mg iv administreted when HR<50 beats/min.
RESULTS: Demographic data were similar in both groups. Nosignificant difference between groups with MAP and HR. 3 patients (2 in group L, 1 in group B) were needed ephedrine. In group L, duration of the sensory and motor block were shortherth angroup B.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Hyperbaricbupivacaine and hyperbariclevobupivacaine both provided satisfactory saddle spinal anaesthesia with good haemodynamic stability for perianal surgery.

İntoksikasyon tablosuyla acil servislere getirilen hastalar arasında antidepresan ve antipsikotik gruplardan ilaç alınımına sık rastlanır. İntoksikasyon nedeniyle tedavi altına alınan hastalarda ilgili ilaç veya kimyasal ile özel bir antidot mevcut değilse güncel tedavi çoğunlukla destek tedavisidir. Bu yazıda mirtazepin adlı antidepresan alımı sonrasında verilen destek tedavisine rağmen genel durumu bozulan bir hastada uygulanan intravenöz lipid tedavisi sunulmaktadır.

Drug intake from antidepressant and antiphychotic groups are observed frequently within the patients brought to emergency departments in intoxication clinic. In those patients who are treated for intoxication, main therapy is supportive in most of the cases if there isn’t any special antidote for the drug or chemical. In this manuscript, intravenous lipid therapy is presented in patient whose general condition was worsened in spite of supportive therapy after intake of antidepressant, mirtazapine.

Rahim içi araçlar (RİA), tüm dünyada özellikle de gelişmekte olan ülkelerde sık kullanılan bir kontraseptif yöntemdir. Uterin perforasyon, RİA’ların yerleştirilmesi sırasında oluşan nadir fakat önemli bir komplikasyondur. Ağrı şikayeti ile kliniğimize başvuran hasta anemnezinde 1,5 yıl önce Rahim içi araç takıldığını belirtmiştir. Yapılan Ultrasonografide Rahim içi araç uterin kavitede görülemedi ve çekilen direk batın grafisinde batın içinde saptandı. Gerekli hazırlıklardan sonra hastaya Laparoskopi uygulandı. Sadece ipi görülen Rahim içi araçın sigmoid kolonun içinde olduğu gözlendi. Perop cerrahi konsültasyonu istendi. Rahim içi araç çıkarılırken oluşan 1cm.’lik prforasyon aynı seansta mini laparatomi uygulanarak primer onarıldı. Hastamız herhangi bir komplikasyon gelişmeden taburcu edildi. RİA taktırma öyküsü olan ve muayenede RİA ipleri görülmeyen hastalarda mutlaka RİA lokalizasyonu belirlenmelidir. Uterus kavitesinin boş olduğu hastalarda uterus perforasyonu akılda tutulmalıdır.

Intrauterine device (IUD) is a common contraceptive method used worlwide, especially in the developing countries. Uterine perforation while inserting the IUD is a rare but important complication. The patient presenting to our clinic with pelvic pain reported having an IUD inserted 1,5 years ago. The intrauterine device could not be visualised by ultrasound, while a pelvic roentgenogram revealed an IUD in the pelvic area. Following preoperative preparations laparoscopy was done. The IUD was embedded in the sigmoid colon and only the removal strings could be seen. Surgical consultaion was requested during the operation. The 1 cm perforation which occured while removing the IUD from the colon was repared with primary sutures with a mini laparotomy. The patient was discharged without any complications. IUD localisation needs to be determined when the removal strings cannot be visualised during pelvic examination. Uterine perforation should be concidered in patiens when the IUD cannot be visualised in the uterine cavity.

Proksimal ulna kırığı ile beraber görülen radius başı çıkığına Monteggia kırığı denmektedir.Bado, bu kırıkları radius başının anteriora, posteriora ve laterale çıkığına gore sınıflandırmıştır.67 yaşında bayan hasta ev içi düşme sonucu acil servisimize getirildi. Radyografilerinde, dirsek çıkığı ile beraber proksimal radius şaft kırığı tespit edildi. Dirseğe kapalı redüksiyon uygulandı ve proksimal radius kırığı cerrahi olarak tedavi edildi. Üç hafta sonar alçı çıkartıldı ve aktif egzersizlere başlandı. Proksimal 1/3 radius kırığı ile beraber aynı taraf posterior dirsek çıkığı bulunan nadir bir vakayı yayımlamakla beraber, bu tip kırıkların sınıflamasındaki yetersizlik nedeniyle, Bado klasifikasyonuna yeni bir beşinci alt tip eklemeyi öneriyoruz.

Fracture of the proximal ulna with radial head fracture-dislocation is called Monteggia fracture. Bado classified these fractures according to dislocation of the radial head anteriorly, posteriorly or laterally. 67-yearold female patient with indoor accident was admitted to our emergency department. In radiographs, posterior elbow dislocation with proksimal radial shaft fracture was identified. Closed reduction of the elbow was performed and radius fracture was fixed surgically. Three weeks after the cast was removed and active exercises were started. We report the rare combination of a closed fracture of the upper third of the radius with ipsilateral posterior dislocation of the elbow joint and also propose an addition of a new fifth subtype to classification of Bado because of insufficiency about these fracture taxonomy.

Akut jeneralize ekzantematöz püstülozis (AGEP), genellikle ilaçlara bağlı olarak gelişen ciddi ve seyrek bir erüpsiyondur. AGEP, ateşle karakterize, akut başlayan ve foliküler olmayan eritematöz zemin üzerinde püstüler erüpsiyonlar ile karakterizedir. Etyopatogenezi net olarak aydınlatılamamıştır. Burada yoğun bakım servisinde kontrol altına alınamayan nöbetler nedeniyle takip edilirken, fenitoine bağlı gelişen AGEP’li bir olguyu sunduk. Anamnez tekrar sorgulandığında, hastanın 2 yıl önce farklı bir serviste yatarken fenitoin sonrası makülopapüler döküntülerinin geliştiği öğrenildi. Bu olguyu sunmamızdaki amacımız AGEP’in çocuk yaş grubunda nadiren görülebildiğini vurgulamak, hastalığın klinik özelliklerini, tanı ve tedavisini gözden geçirmek ve hasta takibinde anamnezin, tutulan kayıtların önemini vurgulamaktır.

Acute generalized exanthematous pustulosis (AGEP) is a severe and rare eruption that develops mostly from factors related to
drugs. It is characterized by a fever and a pustular eruption on the erythematous skin with an acute onset and without follicular localization. Etiopathogenesis has not yet been fully explained. In this article, we present a case of AGEP associated with phenytoin that developed in a patient followed up in the intensive care unit for uncontrolled seizures. Two years ago, maculopapüler rash occured after receving phenytoin at another service in our hospital so ın this presentation; we aimed to emphasize that AGEP can rarely be seen in childhood age and to review the clinical properties, diagnosis, treatment of disease. Also we aimed to emphasize the importance of anamnestic reports.