The Effects of Epiretinal Membrane on the Treatment of Diabetic Macular Edema with Intravitreal Ranibizumab

INTRODUCTION: This study aimed to compare the response to ranibizumab therapy in naive diabetic macular edema (DME) patients with and without an epiretinal membrane (ERM).
METHODS: A retrospective chart review was performed on 71 eyes in 71 DME patients. The patients were divided into a DME without ERM [ERM (-)] group (n=34) and DME with ERM [ERM (+)] group (n=37). Best-corrected visual acuity (BCVA), central macular thickness (CMT) and subfoveal choroidal thickness (SFCT) were evaluated.
RESULTS: There were no significant differences in age or gender distribution between the patients in the ERM (-) and ERM (+) groups (p=0.052, p=0.96, respectively). In both groups, CMT showed a significant decrease during the first, second and third months (p<0.01 for each in both groups). Therefore, BCVA increased in both groups and made significant gains from the second month (p=0.044 in the ERM (-) group and p=0.006 in the ERM (+) group). CMT and BCVA values did not differ significantly between the ERM (-) and ERM (+) groups in the baseline, first month, second month or third month. In the ERM (-) group, SFCT values decreased significantly as compared to baseline in the first month, second month and third month (p=0.001, p<0.001, p<0.001, respectively). In the ERM (+) group, the first month SFCT value did not change significantly (p=0.389), but it decreased significantly in the second month and third month as compared to baseline (p<0.001, p<0.001, respectively).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Based on studying patients for three months, we determined that a series of three monthly injections of ranibizumab ensured a statistically significant improvement in visual acuity and a decrease in CMT and SFCT in diabetic patients with or without ERM.

Diabetik Makula Ödeminin Ranibizumab ile Tedavisinde Epiretinal Membranın Etkisi

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma daha önce tedavi almamış, epiretinal membranı (ERM) olan ve ERM' si olmayan diabetik makula ödemli (DME) hastalarda ranibizumab tedavisinin yanıtını karşılaştırmayı amaçlamaktadır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Diabetik makula ödemi olan 71 hastanın 71 gözü geriye dönük olarak değerlendirildi. Hastalar DME' si olup ERM' si olmayan [ERM(-)] grup (𝑛 = 34) ve DME' si ve ERM’ si olan [ERM(+)] grup (𝑛 = 34) şeklinde ayrıldı. En iyi düzeltilmiş görme keskinliği (BCVA), merkezi makula kalınlığı (CMT) ve foveaaltı koroid kalınlığı (SFCT) değerlendirildi.
BULGULAR: ERM (-) ve ERM (+) hastalar arasında yaş ve cinsiyet dağılımı açısından anlamlı fark yoktu (p=0.052, p=0.96, sırasıyla). Her iki grupta CMT birinci, ikinci ve üçüncü ayda anlamlı bir azalma gösterdi (her iki grupta herbiri için p<0.01). Aynı zamanda, her iki grupta BCVA ikinci aydan itibaren anlamlı artış gösterdi (ERM (-) grupta p= 0.044 ve ERM (+) grupta p=0.006). ERM (-) ve ERM (+) grupta CMT ve BCVA başlangıçta, birinci ayda, ikinci ayda ve üçüncü ayda anlamlı farklı değildi. ERM (-) grupta SFCT başlangıç değerleri ile karşılaştırıldığında birinci ayda, ikinci ayda ve üçüncü ayda anlamlı şekilde azaldı (p=0.001, p<0.001, p<0.001, sırasıyla). ERM (+) grupta SFCT başlangıç değerleri ile karşılaştırıldığında birinci ayda değişmedi (p=0.389) fakat ikinci ve üçüncü ayda anlamlı olarak azaldı (p<0.001, p=0.001, sırasıyla).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Üç aylık çalışmaya dayanarak, aylık uygulanan üç ranibizumab enjeksiyonunun, ERM' si olan veya olmayan diabet hastalarında istatistiksel açıdan anlamlı olarak görsel aktivitede iyileşme ve CMT ve SFCT' de düşüş sağladığını saptadık.