Long Term Visual Outcomes of Uveitis Associated with Behcet’s Disease

INTRODUCTION: To compare the visual prognosis of patients with Behcet’s uveitis who presented after 1977-1987 and 2000-2010.
METHODS: In this observational, retrospective study, 382 eyes of the 200 patients (48 female and 152 male) were included. Patients who visited the clinic between 1977 and 1987 were classified into Group 1, and patients who visited between 2000 and 2010 into Group 2. Group 1 consisted of 194 eyes (100 patients), and Group 2 consisted of 188 eyes (100 patients). Best corrected visual acuity (BCVA) measurements, biomicroscopic and fundoscopic examinations, gender, age of onset of uveitis, numbers of ocular attacks per year from the onset of ocular disease, immunosuppressive drugs and ocular complications were noted by medical records. Grade of uveitis was noted at the first and last visit.

RESULTS: In this study, 76% of the patients were male and 24% of the patients were female. Bilateral ocular involvement was in 91%. The mean age of onset of uveitis was 29 years. Mean ocular attack number was 4.21 in Group 1 and 3.25 in Group 2. Kaplan Meier survival analysis estimated the risk of losing useful vision (BCVA>0.1) at the last visit for Group 1 and Group 2 as 64.50% and 48.81% (Log Rank: 11.44, p<0.001). Mean last visit grade was 3.24 in Group 1 and 2.47 in Group 2 (p<0.001). Mean last BCVA was 0.41 in Group 1 and 0.65 in Group 2 (p<0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: There was a trend for a better visual prognosis in patients who presented after 2000 due to following-up ocular attacks closer and using azathioprine, cyclosporin A and new treatment agents for severe posterior uveitis.

Behçet Hastalığı Birlikteliği Olan Üveitlerin Uzun Süreli Takiplerinde Görsel Sonuçlar

GİRİŞ ve AMAÇ: İlk başvuru tarihleri 1977-1987 ve 2000-2010 yılları arasında olan hastaların görsel prognozlarını kıyaslayarak buna etki eden faktörleri irdelemeyi amaçlamaktayız.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif, gözlemsel çalışmaya 200 hastanın (48 kadın, 152 erkek) 382 gözü dahil edildi. İlk başvuru tarihleri 1977-1987 yılları arasında olanlar Grup1, 2000-2010 tarihleri arasında olanlar ise Grup 2 olarak sınıflandırıldı. Grup 1’de 100 hastanın 194 gözü, Grup 2’de 100 hastanın 188 gözü bulunuyordu. Hastaların dosyaları üzerinden her vizitte, en iyi düzeltilmiş görme keskinliği, biomikroskopik ve indirekt oftalmoskopik muayene bulguları, yaşı, cinsiyeti, göz tutulumunun tek veya çift taraflı oluşu, geçirdiği atak sayısı ve atakların aralıkları, oküler bulgular ve komplikasyonları, kullandıkları antiinflamatuar ve immunsupresif ilaç tedavileri ayrıca izlem başlangıcı ve sonundaki hasarın derecelendirilmesi not edilerek değerlendirildi.
BULGULAR: Hastaların %76’sı erkek, % 24’ü kadındı. Hastaların üveitle ilk başvuru yaş ortalaması 29 idi. Oküler tutulum % 91 çift taraflıydı. Grup 1’de ortalama atak sayısı 4.21 iken Grup 2’de 3.25 idi. Kaplan-Meier survival analiz yöntemiyle iki grup kıyaslandığında Grup 1’de %64.50’sinde potansiyel görme keskinliği kritik görme derecesi olan 0.1’in altına düşerken Grup 2’de bu değer %48.81 idi. (Log Rank: 11.44, p<0.001). Ortalama takip sonu evresi 1. Grupta 3.24, 2. Grupta 2.47 idi (p<0.001). Ortalama takip sonu en iyi düzeltilmiş görme keskinlikleri ise 1. Grupta 0.41, 2. Grupta ise 0.65 olarak bulundu (p<0.001).

TARTIŞMA ve SONUÇ: 2000’li yıllarda Behçet hastalığına bağlı üveitlerin vizüel prognozu; oküler atakların daha sıkı takibi, ciddi posterior üveiti olan hastalara azatioprin, siklosporin gibi immunsupresanların yerinde ve zamanında kullanımı ve seçilmiş olgulara da uygulanan yeni tedavi ajanlarının etkisiyle 1980’li yıllara göre daha seviyededir.