Tıpta Uzmanlık Öğrencilerinin Eğitimde Temel Yaşam Desteği Uygulamalarının Etkinliği

GİRİŞ ve AMAÇ: KPR uygulamalarına ilişkin klavuzlar her beş yılda bir defa olmak üzere uluslararası Resüsitasyon dernekleri tarafından gözden geçirilerek güncellenmekte ve sürekli eğitimin önemi vurgulanmaktadır. Bu çalışmada değişik branşlardaki tıpta uzmanlık öğrencilerinin maket simülasyon modelinde kardiyopulmoner resüsitasyona yönelik bilgi ve beceri düzeylerinin araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Anestezi, dahiliye ve genel cerrahi branşlarından 8’er asistandan kardiyopulmoner resüsitasyonun temel yaşam desteği uygulamalarını gerçekleştirmeleri istendi ve pratik beceri düzeyleri 100 puanlı ölçek ile değerlendirildi. Aynı asistanlara ileri yaşam desteği konusunda teorik bir sınav uygulandı. Sonuçlar KPR eğitiminden itibaren geçen süre, asistanlıktaki eğitim süresi, uzmanlık eğitim alanı, yaş, cinsiyet, KPR uygulamalarına katılım sayısı faktörleri ile analiz edilerek değerlendirildi.
BULGULAR: Tüm asistanların temel yaşam desteğine ilişkin pratik beceri ve ileri yaşam desteğine ilişkin teorik notları düşüktü. Anestezi asistanlarının dahiliye asistanlarına göre pratik, cerrahi asistanlarına göre ise hem pratik hem teorik notlarının istatistiksel olarak anlamlı ölçüde daha yüksek olduğu bulundu (p< 0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Anestezi asistanlarının sürekli KPR uygulamalarına katılmasının yüksek bilgi-beceri düzeyi elde edilmesini sağladığı ve diğer branş çalışanlarının da KPR uygulamalarına sık katılmalarının KPR beceri düzeyinin artmasına katkıda bulunacağı kanısına varıldı.

The Effectiveness Of Basic Life Support Applications In Education Of Medical Students

INTRODUCTION: Guidelines regarding CPR practises are updated every 5 year by international resuscitation assemblies after reviewing and role of continuous education is emphasized. In this study, we aimed to evaluate skill and knowledge levles of residents on cardiopulmoner resuscitation at a manikin model.
METHODS: Twenty four residents from anesthesia, general surgery and internal medicine departments were asked to practise basic life support maneuvers on a manikin and their skill levels were evaluated with a 100 point scale. Same residents had a theorotical aexamination about advanced life support. Effects of age, sex, duration of residency and time elapsed from education, specialism, number of participated CPR applications on those skills were assessed.
RESULTS: All of the residents’s practical skills regarding basic life support and theoretical scores about advanced life support were low. Anesthesia residents had higher practical scores than internal medicine residents and their both practical and theoretical notes were found to be significantly higher than general surgery residents (p<0.05)
DISCUSSION AND CONCLUSION: We are in the opinion that continous participation of anesthesia residents to CPR practises has enabled them to obtain higher knowledge-skill levels and if other department workers would participate in CPR applications it would have contribute to increase in their CPR skill levels.