GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmamýzda Ocak 2009 - Aralýk 2010 tarihleri arasýnda, Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi‘nde rejyonel anestezi altýnda opere edilen olgulara ait komplikasyonlarýn retrospektif olarak araþtýrýlmasý amaçlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Belirlenen süre içerisinde 2000 hastanýn bilgilerine ulaþýldý. Ek anestezik yöntem olarak genel anestezi almayan 1568 vakanýn komplikasyonlarý analiz edildi. Komplikasyonlar preoperatif, perioperatif ve postoperatif olmak üzere üç baþlýk altýnda toplandý ve tedavileri kaydedildi.
BULGULAR: Çalýþmamýzda 1568 olgunun 585’inde (%37,3) komplikasyon geliþtiði tespit edildi. En çok görülen komplikasyon %16,8 (n=264) oraný ile hipotansiyondu. Diðer görülen komplikasyonlar ise bradikardi %9,5 (n=149), bulantý kusma %15 (n=235), disritmi %0,5 (n=8), kardiyak arrest %0,2 (n=3), kaza ile dura delinmesi %1,1 (n=17), hipertansiyon %2,7 (n=42), spinal anestezi sonrasý baþ aðrýsý %0,2 (n=3), aþýrý postoperatif aðrý %1,1 (n=17), motor defisit %0,3(n=5), duyusal defisit %0,1 (n=2), titreme %0,1 (n=1) oldu. Erkeklerde
komplikasyon görülme oraný % 27,8 (n=243) iken bu oran kadýnlarda % 49,2 (n=342) idi (p<0,001). Bradikardi (n=103) erkeklerde daha
fazla görülürken; hipotansiyon (n=189), bulantý (n=189) ve aþýrý ajitasyon (n=31) kadýnlarda daha fazla görüldü. Çalýþmamýzda hipotansiyon görülen vakalarda tedaviye ihtiyaç duyulmayan hasta oraný %0,4 iken; bradikardi görülen vakalarda ise bu oran %0,7 olarak bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Tüm hasta gruplarýnda en sýk görülen komplikasyon hipotansiyon olmuþtur.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada son 7 yýldýr servisimizde yatan, insüline baðýmlý diyabet tanýsý alan hastalarýn klinik ve epidemiyolojik özelliklerini incelemeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniðimizde 2006-2013 yýllarý arasýnda tip 1 diyabet tanýsýyla izlenen 41 olgu çalýþma kapsamýna alýndý. Olgularýn yaþ, cinsiyet, baþvuru mevsimi ve yakýnmasý, klinik ve labaratuar bulgularý, aile öyküleri kaydedildi. Olgular taný anýndaki klinik tablolarýna göre hiperglisemi, ketozis, diabetik ketoasidoz ve ketoasidotik koma olmak üzere 4 gruba ayrýldý.
BULGULAR: Tip 1 diyabetli hastalar yaþ gruplarýna göre incelendiklerinde en yüksek oran % 65 ile 10-15 yaþ aralýðýnda bulundu. En sýk baþvuru mevsimi kýþ, en sýk baþvuru yakýnmalarý ise poliüri, polidipsi ve bulantýkusma olarak saptandý. Olgularýn baþvuru öncesi ortalama semptom süreleri 11,3 gün idi. HBA1C ölçümleri ise 32 olguda bakýlabilmiþ olup, ortalama 12,32 idi. Olgular gruplara göre sýnýflandýrýldýðýnda ise %61’i ketoasidoz, %34,1’i ketozis, %2,4’ü ketoasidotik koma, %2,4’ü ise hiperglisemi, grubundaydý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çocuklarda tip 1 diyabet sýklýðý tüm dünyada artmaktadýr. Çalýþmamýzda da % 61 gibi yüksek bir oranda bulunan diyabetik ketoasidoz, halen tip 1 diyabetlilerde en önemli mortalite ve morbidite nedenidir. Toplumumuzda tip 1 diyabet konusunda farkýndalýk oluþturulmalý
ve böylece diyabetik ketoasidoz tablolarýný azaltmak hedeflenmelidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kuru gözde kullanýlan oküler yüzey hastalýðý semptomlarý indeksi (OYHÝ) ile Delphi paneli sýnýflandýrmasý ve taný yöntemlerinin uyumunu deðerlendirmek.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya 6’sý primer Sjögren, 6’si sekonder Sjögren kuru göz, 42’si non-Sjögren kuru göz tanýsý alan toplam 54 hasta dahil edildi. Olgulara göz yaþý kýrýlma zamaný testi, anestezili ve anestezisiz Schirmer testi yapýldý. Lissamin yeþili boyasý ile oküler yüzey boyanmasý (0-4), fluoresein boyasý ile korneal boyanma (0-3) skorlandý. Biyomikroskopik muayenede meibomian bez disfonksiyonu (MBD) deðerlendirildi (0-3). Kuru göz semptomlarýnýn araþtýrýlmasý için oküler yüzey hastalýk indeksi (OYHÝ) anketi uygulandý. Kuru göz Delphi paneli sýnýflandýrmasýna göre derecelendirildi (1-4). OYHÝ ile taný test sonuçlarý ve kuru göz aðýrlýk derecesi arasýndaki iliþki araþtýrýldý. Ýstatistiksel deðerlendirmede Ki-kare baðýmsýzlýk testi kullanýldý. p < 0.05 anlamlý olarak kabul edildi.
BULGULAR: Olgularýn 47’si kadýn, 7’si erkek ve yaþ ortalamasý 52.1±9.7 (33-79) yaþ idi. OYHÝ skoru ile kornea fluoresein boyanmasý (p= 0.006) ve kuru göz Delphi paneli sýnýflandýrmasý (p= 0.003) arasýndaki iliþki istatistiksel olarak anlamlý bulundu. OYHÝ ile göz yaþý kýrýlma zamaný testi, anestezili ve anestezisiz Schirmer testi, meibomian bez disfonksiyonu ve Lissamin yeþili boyasýyla oküler yüzey boyanma skoru istatistiksel olarak uyumlu bulunmadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Kuru göz olgularýnda semptomlar ve klinik bulgular deðiþkendir. Olgularýn pek çoðunda hastanýn semptomlarý taný testleri ve bulgularla uyum göstermemektedir. Bu çalýþmada kuru gözde semptomlarý sorgulayan anket olarak kullanýlan OYHÝ ile Delphi paneli sýnýflandýrmasý ve kornea fluoresein boyanmasý uyumlu bulunmuþtur.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Sigara, fetüs ve anne saðlýðýný olumsuz yönde etkileyen çok önemli ancak önlenebilir bir nedenlerden biridir. Pek çok kadýn hamileliliði sýrasýnda sigara içmekte veya sigara dumanýna maruz kalmaktadýr. Bu çalýþmada sosyodemografik faktörler ve eþlerin sigara içme davranýþlarý ile gebelerin sigara içme davranýþlarýnýn araþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya katýlmayý kabul eden 204 gebeye15 sorudan oluþan yüz yüze bir anket uygulanmýþ, elde edilen veriler tanýmlayýcý istatistiksel analizler ve Fisher’s exact test ile deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Otuz altý ( % 17,6) kadýn gebelik öncesinde sigarayý býraktýðýnÄ ± bildirirken, sekizi (%3,9) hala sigara içmekteydi. Pasif içicilik oraný %52.9 idi. Eðitim ve gebelik öncesi veya sýrasýnda sigara içimi arasýnda istatistiksel olarak anlamlÄ ± iliþki bulunmamaktaydý (p=0,4639). Geçmiþte sigara içen ve halen sigara içen kadýnlarýn eþlerinin de sigara içicisi olma olasýlýðý daha fazlaydý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Gebeler düzenli olarak saðlýk kontrollerine geldiklerinden, her iki ebeveyn adayýný aktif ve pasif sigara i çiciliði konusunda bilgilendirmek amacýyla gebe takip programýna dahil etmek akýllýca olacaktýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Romatoid artritte (RA) tedavinin ana hedefi hastalýðýn semptomlarýný kontrol altýna almak ve eklem yapýsýný koruyarak remisyon
saðlamaktýr. Hastalarýn fonksiyonel olarak deðerlendirilmesinde birçok ölçekler kullanýlmaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmanýn amacý RA’lý hastalarda subjektif bir ölçek olan vizüel analog skalasý (VAS) ile hastalýðýn alevlenme dönemlerinin taný ve izleminde kullanýlan akut faz reaktanlarýnýn iliþkisini incelemektir.
BULGULAR: Çalýþmaya hastanemiz Ýç Hastalýklarý ve Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon polikliniklerinde, RA tanýsý ile takip edilmekte olan 46 hasta (Grup I) ve 30 saðlýklý kontrol (Grup II) dahil edildi. Öncesinde olgularýn bilgilendirilmiþ onamlarý alýndý. Subjektif aðrý deðerlendirmesi VAS ile yapýldý. Hasta grubunun 39’u kadýn (%84.8), 7’si erkek (% 15.2), yaþ ortalamasý 49.15±10.09, ortalama hastalýk süresi 9.17±9.79 yýldý. Kontrol grubunun 26’sý kadýn (% 86.7) 4’ü erkek (% 13.3), yaþ ortalamasý 45.50±8.11 yýldý. Yaþ ve cinsiyet açýsýndan
gruplar benzerdi (p>0.05). Grup I’de Grup II’ye oranla, Eritrosit Sedimentasyon hýzý (ESH), C-reaktif protein (CRP), fibrinojen düzeyleri anlamlý yüksek bulundu (p<0.05). Ferritin, beyaz küre sayýmý (WBC) ve albümin düzeyleri gruplar arasýnda benzerdi (p>0.05). VAS ile CRP arasýnda anlamlý pozitif korelasyon saptandý (p: 0.03, r: 0.31); diðer akut faz reaktanlarý ile VAS arasýnda anlamlý iliþki bulunmadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, RA’lý hastalarýn klinik deðerlendirilmesinde VAS basit ve subjektif bir ölçek olmakla birlikte, CRP gibi inflamasyon ve eklem hasarýný iyi yansýtan bir belirteçle anlamlý korelasyon göstermektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Son yýllarda proton pompa inhibitörü (PPÝ) kullanýmýnýn Tip 2 diyabetli hastalarda kan þekeri kontrolüne olumlu etkisi olduðunu gösteren çalýþmalar yayýnlanmaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmadaki amacýmýz polikliniðimizde takip etmekte olduðumuz Tip 2 diyabetli hastalarda PPÝ kullanýmýnýn HbA1c üzerinde etkisi
olup olmadýðýný incelemektir.
BULGULAR: Çalýþmaya Kars Devlet hastanesi Ýç Hastalýklarý Polikliniklerinde takip edilmekte olan199 kadýn, 85 erkek toplam 284 Tip 2 diyabet
hastasý dahil edildi. Çalýþma öncesinde hastalar bilgilendirilerek aydýnlatýlmýþ onamlarý alýndý. Ýstatistiksel analizler için SPSS for Windows 16.0 programý kullanýldý. Hastalarýn yaþ ortalamasý 58.37±10.67; ortalama hastalýk süresi 6.61±6.05 yýldý. Ortalama HbA1c %8.28±1.68, ortalama açlýk kan þekerleri (AKÞ) 178.56±86.61 mg/ dl idi. Grup 1: 40 kadýn, 20 erkek toplam 60 hastadan, Grup 2: 159 kadýn, 65 erkek toplam 224 hastadan oluþmaktaydý. Gruplar arasýnda yaþ, cinsiyet, hastalýk süresi, sadece insülin kullanýmý, sadece oral antidiyabetik (OAD) kullanýmý, insülin ve OAD birlikte kullanýmý, vücut aðýrlýðý, beden kitle indeksi, bel çevresi, sigara kullanýmý, hipertansiyon varlýðý açýsýndan farklýlýk bulunmazken (p>0.05); AKÞ ve HbA1c düzeyleri PPÝ kullanan grupta istatistiksel olarak anlamlý
düþük bulundu (her ikisi için de p: 0.001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmada PPÝ kullanan Tip 2 diyabetli hastalarda AKÞ ve HbA1c düzeyleri anlamlý düþük bulunmuþtur, PPÝ’lerinin diyabet regülasyonunundaki muhtemel yararlý etkilerini göstermek için kontrollü prospektif çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Oküler yüzey hastalýklarýnda otolog serum tedavisinin etkinlik ve güvenilirliðini araþtýrmak.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kuru göz tanýsý alan 29 hastanýn 58 gözü ile periferik fasial paraliziye (PFP) baðlý keratopati nedeniyle takip edilen 20 hastanýn 20 gözü prospektif olarak çaiýþma kapsamýna alýndý. Tedavinin 19. ayýna kadar otolog serum izotonik sodyum ile, 19. ayýndan itibaren sodyum
karboksimetilsellüloz ile dilüe edildi. Kuru göz olgularýna otolog serum günde 8x1 dozda uygulandý. PFP’ ye baðlý keratopati hastalarý 2 gruba ayrýldý, birinci grup günde 8x1 otolog serumla, ikinci grup günde 8x1 suni gözyaþý ve lubrikan jelle tedavi edildi. Kuru göz hastalarý tedavi baþlangýcýndan itibaren 1. ayda ve 25. aya kadar her 3 ayda bir deðerlendirildi. PFP olgularý tedavi baþlangýcýndan 12. haftaya kadar her 3 haftada bir muayene edildi.
BULGULAR: Kuru göz olgularýnda Schirmer testi ve gözyaþý kýrýlma zamaný testlerinde 1. aydan itibaren tedavi baþlangýcýna göre anlamlý artýþ, kornea boyanma skorlarýnda 1. aydan itibaren azalma saptandý. 19. Aydan itibaren gözyaþý menisküs düzeylerinde anlamtý artýþ izlendi. Farklý teknikle hazýrlanan serum tedavi sonuçlarý arasýnda anlamlý fark bulunmadý. PFP’ye baðlý keratopati olgularýnda otolog serum ve suni gözyaþý tedavisi ile 3. Haftadan itibaren keratoepitelyopati skorlarýnda azalma, gözyaþý kýrýlma zamanýnda artma gözlendi. Ýki grup karþýlaþtýrýldýðýnda otolog serum tedavisinin keratoepitelyopati skorlarýnda daha fazla azalmaya, kýrýlma zamanýnda daha fazla artýþa neden olduðu saptanmýþtýr
TARTIÞMA ve SONUÇ: Otolog serum kuru göz ve PFP’ye baðlý keratopati olgularýnda suni gözyaþý preparatlarýna göre daha etkili bir tedavi yöntemidir. Ancak hazýrlanmasý ve uygulanmasý hasta ve hekim için zaman alýcý ve zordur. Otolog serumun sodyum karboksimetilsellüloz ile dilue edilmesi ve purite ile saklanmasý esasýna dayanan yeni hazýrlama tekniðimizin kolay, etkin ve güvenilir bir seçenek olduðu düþünülmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Romatoid artrit (RA) hastalýðýnýn otoimmün tiroid hastalýðý ile birlikteliði bilinmekle birlikte, eþlik eden tiroid fonksiyon bozukluðu ile ilgili farklý görüþler mevcuttur.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Amacýmýz kliniðimizde takip ettiðimiz RA’lý hastalarda tiroid fonksiyon testlerini ve otoantikorlarýný deðerlendirmektir.
BULGULAR: RA’lý 54 kiþilik hasta grubu ve benzer yaþ, cinsiyet daðýlýmý gösteren 80 kiþilik saðlýklý kontrol grubu çalýþmaya dahil edildi. RA’lý 3 hastada TSH seviyesi 5 μIU/ mL’nin üzerinde saptanarak çalýþma dýþý býrakýldý; çalýþmaya 51 kiþilik hasta grubu ve 80 kiþilik kontrol grubu ile devam edildi. Olgulardan açlýk kan þekeri (AKÞ), TSH, serbest T4 (sT4), Anti-Tiroid peroksidaz (antiTPO), Anti-tiroglobulin (antiTG), Eritrosit Sedimentasyon Hýzý (ESH) ve CRP için kan örnekleri alýndý, kg/m2 cinsinden beden kitle indeksleri (BKÝ) hesaplandý. Hastalarýn genel saðlýk durumlarý vizüel analog skalasý (VAS) ile, hastalýk aktiviteleri DAS-28 indeksi ile deðerlendirildi. Gruplar arasýnda yaþ, cinsiyet, BKÝ, AKÞ, sT4, antiTG açýsýndan fark bulunmazken (p>0.05); TSH, antiTPO, ESH ve CRP hasta grubunda anlamlý yüksek bulundu (sýrasýyla p’ler: 0.002, 0.043, <0.001, <0.001). Hasta grubunda sT3 ile DAS-28 skoru arasýnda anlamlý negatif korelasyon saptandý (p: 0.006).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþma RA’lý hastalarda, otoimmün tiroid hastalýðý ve subklinik hipotroidiye eðilimin normal popülasyondan fazla olduðunu göstermiþtir; klinik gereklilik halinde tiroid fonksiyonlarýnýn belirli aralýklarla gözden geçirilmesinde yarar vardýr.

84 yaþýnda kadýn hasta iki haftadýr sað göz kapaðýnda düþme ve aðrý þikayeti ile baþvurdu. Nörolojik muayenesinde sað gözde her yöne hareketlerinin kýsýtlýlýk ve pitoz saptandý. Sað gözde direkt ve indirekt ýþýk refleksi pozitifti. Olgunun görme keskinliði tam olarak deðerlendirildi. Kraniyal magnetik rezonans anjiografi tetkikinde 3 D TOF slab sekansýnda,superior oftalmik vende dilatasyon ve kavernöz sinüste sinyal artýþý izlendi. Serebral anjiografide (DSA) saðda kavernöz sinüs düzeyinde bilateral eksternal karotid arterin multipl meningeal dalýndan beslenen sað inferior petrosal sinüse ve superior oftalmik vene direne olan indirekt KKF saptandý. Transvenöz yolla kavernöz sinüs ve inferior petrosal ven koil embolizasyon yöntemi ile fistülde total oklüzyon saðlandý. Tedavi sonrasý dördüncü haftada hastanýn sað göz aðrýsý tamamen geçti, pitoz ve göz hareketlerindeki kýsýtlýlýk tama yakýn düzeldi.

Taþlý yüzük hücreli morfoloji klasik olarak adenokarsinom ile iliþkilidir. Non-Hodgkin lenfoma’nýn ise nadir görülen bir varyantý olup, daha çok foliküler lenfomanýn morfolojik bir paterni olarak tanýmlanmýþtýr. Sýklýkla b hücreli foliküler lenfoma’nýn bir varyantý olarak görülebilirken, t hücreli lenfomalarda da bu morfoloji olabilir1,3,6. Taþlý yüzük hücreli morfolojik görünüme sahip iki gastrik lenfoma olgusu literatür bilgileri ýþýðýnda tartýþýlmýþtýr. Ýlk olgu; periumblikal bölge sol yarýsýnda aðrý ve kabýzlýk þikayetleri olan 68 yaþýnda bayan hastadýr. Tümör iþaretleyicileri (CA 125, CA 19 9, CA 15 3,karsinoembriyonik antijen (CEA)) normal olan hastaya gastrit ön tanýsýyla endoskopi yapýlmýþtýr. Ýkinci olgu; 64 yaþýnda erkek hasta olup, hastanemize dispepsi yakýnmasý ile baþvurmuþtur. Yapýlan endoskopide özofagus alt uçta ve kardia da malign görünümlü kitlesel lezyon tariflenmiþtir. Her iki vaka H&E, histokimyasal ve immünohistokimyasal boyamalar ve klinik bilgiler ýþýðýnda deðerlendirildiðinde “high grade diffüz büyük b hücreli lenfoma” tanýsý almýþtýr.

Masseter kas spazmý; güvenli havayolu saðlanmasý ve malign hipertermi geliþebilmesi açýsýndan önemlidir. Anestezi esnasýnda
masseter spazmý geliþen hastada altta yatan myotonik hastalýk olabilir. Bu olguda; standart anestezi indüksiyonunu takiben masseter
kas spazmý geliþen tanýsý olmayan lipid depo hastalýðý olan hastayý sunduk.

Larengeal travmalar mandibula, sternum ve sternokleidomastoid kasýn korumasýndan dolayý ender görülen ancak ciddi ölümcül olabilecek yaralanmalardýr. Travmanýn þekil ve þiddetine, yaþla birlikte larenks elastikiyet ve kemikleþmesine baðlý olarak bu yaralanmalar, tiroid kýkýrdaðýn basit kýrýklarýndan, kýkýrdak ayrýlmalarý, endolaringeal mukozal yýrtýklar veya larengotrakeal ayrýþmalar, bunlara eþlik eden ödem hematom ve üst hava yolunun bütünlüðünün kaybýna kadar deðiþen aralýkta olabilir. Servikal subkutanöz amfizem, üst hava yolu bütünlüðünün kaybý ile iliþkilidir. Hava miktarý hafif bir yumuþak doku amfizeminden masif pnömomediastinuma kadar deðiþebilir. Klinisyen minimal ses deðiþikliði ve hafif aðrý þikayeti ile gelen laringeal travmalý hastada çok dikkatli olmalý; dakikalar, saatler içinde olasý meydana gelebilecek solunum sýkýntýsý açýsýndan hastayý yakýndan takip etmelidir. Larengeal travmadan þüphe edilen hastada öncelikle hava yolunun stabilitesi saðlanmalý, fonksiyonun kazanýlmasý ile hayatýn korunmasý amaçlanmalýdýr. Tedavi
seçenekleri konservatif yaklaþýmlardan cerrahi giriþime kadar uzanan çeþitli öðeleri içermektedir.