GİRİŞ ve AMAÇ: Sarkoidoz, değişken klinik görünümü ve tanısal karmaşıklığıyla bilinen multisistem granülomatöz bir hastalıktır. Tanı yöntemlerindeki ilerlemelere rağmen sarkoidoz tanısı özellikle asemptomatik vakalarda halen zorlayıcıdır. Bu çalışmanın amacı sarkoidoz hastalarında takibin farklı aşamalarında aktivasyon belirteçlerinin dağılımını ve klinik etkilerini araştırmaktı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: BU çalışmada 61 sarkoidoz hastası üzerinde retrospektif bir analiz yapıldı. Hasta demografik özellikleri, biyokimyasal belirteçler, solunum fonksiyon testleri ve tanı prosedürleri değerlendirildi. Bronkoalveoler lavaj sıvısındaki CD4/CD8 oranı, FEV1 yüzdesi, DLCO(karbonmonoksit diffüzyon test) düzeyleri ve serum ACE(serum anjiotensin dönüşütürücü enzim), kalsiyum ve DLCO başlangıçta ve takip ziyaretleri sırasında değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışmamız sonucunda, sarkoidozun farklı aşamalarında aktivasyon belirteçlerinde önemli farklılıklar olduğunu saptandı.. Bronkoalveoler lavaj sıvısı analizi, hastaların çoğunda hastalık aktivitesinin göstergesi olan yüksek CD4/CD8 oranları (>3,5) gösterdi. Ek olarak FEV1 yüzdesi ve DLCO düzeyleri, ilerleyen hastalık evreleriyle birlikte ilerleyici bir düşüş sergiledi. Serum ACE ve kalsiyum seviyeleri değişkenlik ile hastalık aktivitesi arasında anlamlı bir korelasyon göstermedi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Aktivasyon belirteçlerinin, özellikle de bronkoalveolar lavaj sıvısındaki CD4/CD8 oranının değerlendirilmesi, sarkoidoz hastalarında hastalık aktivitesi ve ilerlemesi hakkında değerli bilgiler sağlar. Takip ziyaretleri sırasında bu belirteçlerin izlenmesi, hastalık alevlenmelerinin erken tespitine yardımcı olabilir ve tedavi kararlarına rehberlik edebilir. Bu belirteçlerin sarkoidoz tedavisindeki klinik faydasını aydınlatmak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.
INTRODUCTION: Sarcoidosis is a multisystem granulomatous disease known for its varied clinical presentation and diagnostic complexity. Despite advances in diagnostic modalities, sarcoidosis diagnosis remains challenging, particularly in asymptomatic cases. This study aimed to investigate the distribution and clinical implications of activation markers in sarcoidosis patients during different stages of follow-up.
METHODS: A retrospective analysis was conducted on 61 sarcoidosis patients seen at a tertiary reference chest diseases hospital. Patient demographics, biochemical markers, respiratory function tests, and diagnostic procedures were evaluated. The CD4/CD8 ratio in bronchoalveolar lavage fluid, FEV1 percentage, DLCO(carbonmonoksit diffusion test) levels, and serum ACE(serum angiotensin converting enzyme), calcium were assessed at baseline and during follow-up visits.
RESULTS: Analysis revealed significant variability in activation markers across different stages of sarcoidosis. Bronchoalveolar lavage fluid analysis showed elevated CD4/CD8 ratios (>3.5) in the majority of patients, indicative of disease activity. Additionally, FEV1 percentage and DLCO levels exhibited progressive decline with advancing disease stages. Serum ACE and calcium levels varied inconsistently and did not show significant correlation with disease activity.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Assessment of activation markers, particularly CD4/CD8 ratio in bronchoalveolar lavage fluid, provides valuable insights into disease activity and progression in sarcoidosis patients. Monitoring these markers during follow-up visits may aid in early detection of disease exacerbations and guide treatment decisions. Further research is warranted to elucidate the clinical utility of these markers in sarcoidosis management.