INTRODUCTION: Biofeedback therapy is a non-invasive approach used to treat children with dysfunctional voiding (DV) and daytime enuresis (DE). It aims to improve voluntary pelvic floor muscle relaxation and normalize voiding patterns. This study aimed to evaluate clinical indications, treatment responses, and changes in uroflowmetry parameters and voiding curve patterns among children receiving biofeedback.
METHODS: This retrospective study included children aged 5–18 years with DV or DE who had at least two pre-treatment uroflowmetry and EMG evaluations between April 2023 and March 2024. A standardized biofeedback protocol was administered weekly by a trained nurse under pediatric urologist supervision. Voiding symptoms, EMG activity, and uroflowmetry parameters were assessed. McNemar and Wilcoxon signed-rank tests were used for statistical analysis.
RESULTS: A total of 42 female patients (mean age: 12 ± 3.2 years) were evaluated. Non-monosymptomatic enuresis (31%) and DV-related UTIs (24%) were the most common indications. Daytime incontinence was present in 33%, and 62% had a history for urinary tract infections. While complete response rates were low, improvements were seen in EMG relaxation (83%) and bell-shaped voiding curves, which increased markedly from 26.3% to 84% by the 8th session. Voided volume and Qmax significantly increased (p < 0.05). Children with ≥5 voids per day showed a significantly higher treatment response (p = 0.031).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Biofeedback therapy effectively improves voiding parameters and pelvic floor relaxation, but complete dryness remains limited, particularly in nocturnal enuresis cases.
GİRİŞ ve AMAÇ: Biyofeedback tedavisi, disfonksiyonel işeme (DV) ve gündüz enürezisi (DE) olan çocukların tedavisinde kullanılan invaziv olmayan bir yaklaşımdır. Bu yöntemin amacı, pelvik taban kaslarının istemli gevşemesini geliştirmek ve işeme paternlerini normalleştirmektir. Bu çalışma, biyofeedback tedavisi alan çocuklarda klinik endikasyonları, tedavi yanıtlarını ve üroflowmetri parametreleri ile işeme eğrisi paternlerindeki değişiklikleri değerlendirmeyi amaçlamıştır
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalışmaya, Nisan 2023 ile Mart 2024 tarihleri arasında DV veya DE tanısı almış ve tedavi öncesinde en az iki kez üroflowmetri ve EMG değerlendirmesi yapılmış, 5–18 yaş arası çocuklar dahil edilmiştir. Standartlaştırılmış biyofeedback protokolü, çocuk üroloğu denetiminde eğitimli bir hemşire tarafından haftalık olarak uygulanmıştır. İşeme semptomları, EMG aktivitesi ve üroflowmetri parametreleri değerlendirilmiştir. İstatistiksel analizlerde McNemar ve Wilcoxon işaretli sıra testleri kullanılmıştır.
BULGULAR: Ortalama yaşı 12 ± 3.2 yıl olan toplam 42 kız hasta değerlendirilmiştir. En sık görülen endikasyonlar NMSE (%31) ve DV ile ilişkili üriner sistem enfeksiyonları (%24) olmuştur. Hastaların %33’ünde gündüz idrar kaçırma, %62’sinde ise ÜSE öyküsü mevcuttu. Tam iyileşme oranları düşük olmakla birlikte, EMG gevşemesinde (%83) ve çan eğrili işeme paternlerinde (%26’dan %84’e) anlamlı düzelmeler gözlenmiştir. İşeme hacmi ve Qmax değerlerinde anlamlı artış saptanmıştır (p < 0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Biyofeedback tedavisi, işeme parametrelerini ve pelvik taban gevşemesini etkili şekilde iyileştirmektedir; ancak özellikle gece enürezisi olan olgularda tam kuruluk sağlama konusunda sınırlıdır.