INTRODUCTION: Posterior Cortical Atrophy (PCA), a rare syndrome also known as the visual variant of Alzheimer’s disease, has limited neuropsychological research. This study aims to examine neuropsychometric deterioration patterns in PCA and compare them with those in typical Alzheimer’s disease (AD).
METHODS: The study included 19 patients diagnosed with AD (n=12) and PCA (n=7), who were treated at a private hospital. Neuropsychometric data assessing cognitive domains such as attention, memory, executive functions, visual-spatial skills, and language were collected.
RESULTS: Statistical analysis showed that the PCA group had significantly higher long-term spontaneous recall scores on the Öktem Verbal Memory Processes test (p=0.021) compared to the AD group. Additionally, Benton Face Recognition test scores were significantly lower in the PCA group (p=0.032). While not statistically significant, immediate visual memory scores in the PCA group were lower (p=0.092) compared to AD patients.
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study aimed to facilitate differential diagnosis through neuropsychological tests. Although the goal was not fully achieved, the results are valuable. Larger studies with more comprehensive tests may provide insights for differential diagnosis and support cognitive rehabilitation methods.
GİRİŞ ve AMAÇ: Nadir görülen bir sendrom olan ve Alzheimer hastalığının görsel varyantı olarak da bilinen Posterior Kortikal Atrofi (PCA), üzerinde sınırlı nöropsikolojik araştırma vardır. Bu çalışmanın amacı PCA'daki nöropsikometrik bozulma modellerini incelemek ve bunları tipik Alzheimer hastalığı (AD) ile karşılaştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya özel bir hastanede tedavi gören AD (n=12) ve PCA (n=7 tanısı almış 19 hasta dahil edildi. Dikkat, bellek, yönetici işlevler, görsel-mekansal beceriler ve dil gibi bilişsel alanları değerlendiren nöropsikometrik veriler toplandı.
BULGULAR: İstatistiksel analiz, PCA grubunun Öktem Sözel Bellek Süreçleri testinde uzun süreli kendiliğinden hatırlama puanlarının AD grubuna kıyasla anlamlı derecede daha yüksek sahip olduğunu gösterdi (p=0,021). Ek olarak, Benton Yüz Tanıma testi puanları PCA grubunda anlamlı derecede düşüktü (p=0,032). İstatistiksel olarak anlamlı olmasa da, PCA grubundaki anlık görsel bellek puanları AD hastalarına kıyasla daha düşüktü (p=0,092).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma nöropsikolojik testler aracılığıyla ayırıcı tanıyı kolaylaştırmayı amaçlamıştır. Hedef tam olarak gerçekleştirilememiş olsa da sonuçlar değerlidir. Daha kapsamlı testler içeren daha büyük çalışmalar ayırıcı tanı için içgörüler sağlayabilir ve bilişsel rehabilitasyon yöntemlerini destekleyebilir.