INTRODUCTION: Although intra-abdominal pressure (IAP) increases during prone and semi-recumbent positions, these positions are included in the treatment protocols for patients with Acute Lung Injury (ALI) and Adult Acute Respiratory Distress Syndrome (ARDS).
The aim of study was to determine the effects of prone and semi-recumbent positions on hemodynamic, ventilatory and blood gas parameters by IAP elevation.
METHODS: After ethics committee approval, the patients (aged 18-60 years) diagnosed with ALI-ARDS according to American-European consensus were enrolled. Hemodynamic and IAP monitoring were performed with central venous and femoral artery and urinary catheters.
Patients were intubated and mechanically ventilated. Ventilatory mode (adjusted based on blood gas analyses), sedation, and feeding protocols were same. SOFA, LIS and APACHE II scores, CVP, IAP, Ppeak, Pmean, VTe, Cdyn, HR, MAP, CI, EVLWI (Pulsion PiCCO), pH, PaCO2 and PaO2/FiO2 were measured. Measurements time points; T1(baseline-supine position), T2, T3 (prone position, 60., 120. minute), T4, T5 (semi-recumbent position, 60., 120. minute).
RESULTS: The study was performed in 15 patients without abdominal support. Oxygenation and IAP were significantly increased in all positions. A significant increase in oxygenation was detected by decreasing EVLW1 at T3. A significant decrease in PaCO2 was observed by increasing VTe at T2 and T3, in heart rate at T3, in MAP at T2 and in CI at T4, without any hemodynamic deterioration.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Prone and semi-recumbent positions could be used in ARDS to improve oxygenation without an unfavorable hemodynamic effects. Our study may provide a protocol for larger studies evaluating prolonged prone and semi-recumbent positions.
GİRİŞ ve AMAÇ: Yüzüstü ve yarı-oturur pozisyonlarında intra-abdominal basınç (İAB) artmasına rağmen, bu pozisyonlar Akut Akciğer Hasarı (ALI) ve Erişkin Akut Solunum Sıkıntısı Sendromu (ARDS) hastalarının tedavi protokollerinde yer almaktadır.
Çalışmanın amacı, yüzüstü ve yarı-oturur pozisyonlarının İAB yükselmesi ile hemodinamik, ventilatuar ve kan gazı parametreleri üzerindeki etkilerini belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Etik kurul onayından sonra, Amerikan-Avrupa konsensüsüne göre ALI-ARDS tanısı konulan hastalar (18-60 yaş arası) çalışmaya dahil edildi. Santral venöz ve femoral arter ve üriner kateterler ile hemodinamik ve İAB monitörizasyonu yapıldı.
Hastalar entübe ve mekanik ventilatör desteğinde idi. Ventilasyon modu (kan gazı analizlerine göre ayarlandı), sedasyon ve beslenme protokolleri aynıydı. SOFA, LIS ve APACHE II skorları, CVP, IAP, Ppeak, Pmean, VTe, Cdyn, HR, MAP, CI, EVLWI (Pulsion PiCCO), pH, PaCO2 ve PaO2/FiO2 ölçüldü. Ölçüm zamanları; T1 (bazal-supin pozisyon), T2, T3 (prone pozisyon, 60., 120. dakika), T4, T5 (semi-recumbent pozisyon, 60., 120. dakika).
BULGULAR: Çalışma 15 hastada abdominal destek olmadan gerçekleştirildi. Oksijenasyon ve IAP tüm pozisyonlarda anlamlı olarak arttı. T3'te EVLW1'in azaltılmasıyla oksijenasyonda anlamlı bir artış tespit edildi. T2 ve T3'te VTe'yi artırarak PaCO2'de, T3'te kalp hızında, T2'de MAP'de ve T4'te CI'de hemodinamik bozulma olmadan anlamlı bir azalma gözlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: ARDS'de yüzükoyun ve yarı-oturur pozisyonlar, olumsuz hemodinamik etkiler olmaksızın oksijenasyonu iyileştirmek için kullanılabilir. Çalışmamız, uzun süreli yüzüstü ve yarı-oturur pozisyonları değerlendiren daha büyük çalışmalar için bir protokol sağlayabilir.