Willis Poligonu Varyasyonlarının Manyetik Rezonans Anjiyografi ile Değerlendirilmesi

GİRİŞ ve AMAÇ: Beynin tabanında bir anastomoz damar ağı olan Willis Poligonu, serebral kan perfüzyonunun korunması için önemli bir anatomik yapıdır. Bu çalışmanın amacı, Willis Poligonunun farklı anatomik varyasyonlarını ve bunların prevalansını araştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tek merkezli, retrospektif çalışmamızın hasta popülasyonuna kraniyal manyetik rezonans anjiyografi ile tetkik edilen 580 olgu dahil edildi. Willis poligonunun anatomisini değerlendirmek için üç boyutlu time of flight manyetik rezonans anjiyografi tekniği kullanıldı.
BULGULAR: Vakaların % 82'sinde Willis Poligonunun anteriyor bölümünün komplet yapıya sahip olduğunu görüldü. Posterior bölümünün vasküler yapısı olguların % 22.2'sinde komplet olarak izlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Willis Poligonunun manyetik rezonans anjiyografi ile değerlendirmesinde posteriyor bölümünün varyasyonları daha sıktır ve çalışmamızda en sık görülen varyasyon bilateral posteryior kommunikan arter yokluğu olarak saptanmıştır.

Magnetic Resonance Angiographic Evaluation of Anatomic Variations of the Circle of Willis

INTRODUCTION: The Circle of Willis, an anastomotic vascular network at the base of the brain, forms an important collateral pathway to protect cerebral blood perfusion. This study aims to investigate the different anatomic variations of the Willis circle and their prevalence.
METHODS: The patient population for this single-centre, retrospective study consisted of patients who had brain magnetic resonance angiography. A total of 580 subjects were included in this study. The three-dimensional time-of-flight technique was used for MRA imaging to evaluate the anatomy of the circle of Willis.
RESULTS: The findings showed that the anterior part of the circle of Willis had a complete structure in 82% of the cases. The vascular structure of the posterior part was complete in 22.2% of the cases.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Posterior segment variations are more frequent in the Circle of Willis evaluation with magnetic resonance angiography, and the most common type of variation in our study was bilateral posterior communicating artery absence.