Postmenopozal Kadınlarda Yaşam Kalitesini Etkileyen Üçlü; İnsülin, Kemik Mineral Yoğunluğu ve Kırık Riski

GİRİŞ ve AMAÇ: Menopoz yaşının sabit kaldığı göz önüne alınacak olursa, kadınların yaşamlarının büyük bir bölümünü postmenopozal dönemde geçirdikleri açıktır. Bu dönem östrojen üretiminin de azalması ile birlikte birçok metabolik sorunu beraberinde getirir.
Bizim bu çalışmadaki amacımız İnsülin direnci olan ve olmayan gruplarda ki BMD’nin FRAX üzerindeki etkinliğini değerlendirmek. Yeni risk faktörlerinin FRAX tanımlamadaki yerini araştırmak. Böylelikle kırık riski olan kadınlarının erken önlem, teşhis ve tedavisinin sağlanmasıdır.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Postmenopozal dönemdeki ve öncesinde bozulmuş glukoz toleransı tanısı mevcut 68 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar rutin biyokimyasal parametreler, kemik mineral yoğunlukları, kırık risk skorları ve insülin dirençleri açısından değerlendirildi.
BULGULAR: İnsülin direnci olan grupta (HOMA ≥2.5) HDL kolesterol değeri diğer gruba göre düşük (p= 0.014), TG düzeyi ise direnç olan grupta yüksek olup anlamlı bulunmuştur (p<0,0001). Gruplar arası 25(OH) Vit-D3 değerleri incelendiğinde istatistiksel olarak anlamlı fark gözlendi (p=0,026), insülin direnci mevcut olan hasta grubundaki D vitamini değerlerinin düşük olduğu izlendi. Gruplar arası femur T skor BMD ve lumbar T skor BMD değerleri incelendiği zaman inslün direnci olan gruptaki hastaların kemik yoğunlukları diğer gruba göre anlamlı olarak yüksek izlendi ( p<0.0001, p=0.039).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hastaların risk faktörlerinin dışlanması, erken menopozal evrede olması sebebiyle, gruplar arasında kırık riski FRAX skorlamasına göre düşük çıksa da, kemik kalitesi uzun dönemde düşmesi ile bu riskin artacağı öngörülmektedir. Düşük kemik kalitesine, uzun dönem bozulmuş glukoza bağlı olarak yavaşlayan kemik döngüsünün ve menapoza bağlı uzun dönem östrojen hormon yetersizliğinin sebep olduğunu düşünmekteyiz. Bu da bize kemik fraktürlerini belirlemede, BMD değerinin yeterince spesifik ölçüm olmayabileceğini düşündürmektedir. Sonuç olarak; DM veya bozulmuş glukoz toleransı ile osteoporoz arasındaki ilişkiyi daha doğru temellere oturtmak, yeni risk faktörlerinin FRAX tanımlamadaki yerini araştırmak, böylelikle kırık riski olan kadınlarının erken önlem, teşhis ve tedavisinin sağlanmak için farklı tanı ve takip parametrelerinin de kullanıldığı, prospektif, geniş çaplı çalışmalar yapmak gerekmektedir.

The Triangle That Can Improve Postmenopausal Women's Quality of Life: Insulin, Bone Mineral Density and Fracture Risk

INTRODUCTION: Women spend most of their life in the postmenopausal period. This period brings along many metabolic problems with the decrease in estrogen production. Our purpose was to evaluate the effectiveness of bone mineral density(BMD) on fracture risk assessment tool(FRAX) between groups with and without insulin resistance, investigate the importance of new risk factors in FRAX identification, and facilitate early prevention, diagnosis, and treatment of women with fractures risk.
METHODS: 68 patients admitted to our clinic with diagnosis of impaired glucose tolerance during postmenopausal period were included in this study retrospectively. Those who had their routine biochemical parameters, insulin, and BMD measured were included in the study. Fracture risk analyses were performed with the FRAX score. BMIs and homeostasis model assessment-insulin resistance(HOMA-IR) of the patients were calculated.
RESULTS: In the group with insulin resistance, high-density lipoprotein cholesterol(HDL-C) value was low (p=0.014), and triglyceride(TG) level was high (p<0,0001). When 25(OH)Vit-D3 values were examined between the groups, the mean values were 22.8±13.6 and 15.7±11.8 ng/ml, respectively(p=0.026). When the femoral and lumbar T score BMD values between the groups were examined, the bone density of the patients with insulin resistance was significantly higher than the other group (p=0.039).
DISCUSSION AND CONCLUSION: To summarize, we believe that low bone quality is caused by a slowing bone cycle owing to long-term impaired glucose levels and long-term estrogen hormone deficiency caused by menopause. This suggests that the BMD value is not specific enough for determining bone fractures. The conclusion to be drawn here is to accurately establish the relation between DM or impaired glucose tolerance and osteoporosis; to constitute a guide for further prospective and large-scale studies that use different diagnostic and follow-up parameters; and to investigate the significance of new risk factors in FRAX identification for early prevention, diagnosis, and treatment of women who are at a risk of fractures.