Haydarpasa Numune Med J. 2020; 60(4): 433-436 | DOI: 10.14744/hnhj.2020.22448

Thoracolumbar Junction Fractures

Şahin Yüceli¹, Mustafa Efendioğlu^2
1Department of Neurosurgery, Neon Hospital, Erzincan, Turkey
²Department of Neurosurgery, University of Health Sciences Turkey, Haydarpasa Numune Health Application and Research Center, Istanbul, Turkey

INTRODUCTION: This study aims to investigate the one level thoracolumbar junction traumatic fracture operations.
METHODS: Thirty-two patients who were diagnosed and operated for one level traumatic thoracolumbar junction fractures were investigated between 2012-2018 retrospectively in this study.
RESULTS: In this study, 32 patients were included. Mean age of the patients was 51.7±13.1 years. Fourteen patients (43.8%) were females and 18 were males (56.3%). Twenty-two patients had an L1 fracture (68.8%), six patients had T11 fracture (18.8%), and four patients had T12 fracture (12.5%). The most frequent operations applied to patients were T11-12-L1-2 posterior fusion (PF) to 16 patients (50%) and T11-12-L2-3 PF and T9-10-11-12-L1 PF to four patients for each (12.5%). The age distribution between genders was statistically similar (p=0.12). Likewise, the distributions of disease localization (p=0.92) and operation types (p=0.91) were also similar between female and male patients.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Thoracolumbar junction fractures are similar between genders in localization and surgery type. In stable fractures treated conservatively, the use of orthoses has not shown a benefit greater than the use of no immobilization at all. If surgery is chosen, posterior approaches are related to fewer complications than anterior or combined approaches, and percutaneous techniques have shown good results, especially in polytrauma patients.

Keywords: Thoracolumbar junction, traumatic fractures; thoracolumbar junction fractures.

---

Torakolomber Bileşke Kırıkları

Şahin Yüceli¹, Mustafa Efendioğlu^2
1Neon hastanesi, Beyin ve Sinir Cerrahisi Departmanı, Erzincan
²Sağlık Blimleri Üniversitesi, Haydarpaşa Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İstanbul

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmamızın amacı tek seviye travmatik torakolomber bileşke kırıklarının incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tek seviye travmatik torakolomber bileşke kırığı nedeniyle 2012-2018 yılları arasında ameliyat edilmiş hastalar retrospektif olarak incelenmiştir.
BULGULAR: Toplam 32 hasta incelendi. Hastaların yaş ortalaması 51.7±13.1 olarak hesaplandı. Hastaların 14’ ü kadın(%43.8) ve 18’i erkektir(%56.3). Yirmiiki hastada L1 kırığı (%68.8), 6 hastada T11 kırığı (%18.8), ve 4 hastada T12 kırığı (%12.5) görülmüştür. En çok yapılan ameliyatın 16 hasta ile T11-12-L1-2 posterior füzyon(PF) (%50) olduğu görüldü. T11-12-L2-3 PF ve T9-10-11-12-L1 PF ameliyatlarından dörder tane(%12.5) yapılmış. Cinsiyetler arasındaki yaş dağılımı benzerlik göstermektedir. Ynı şekilde kırık yeri ve yapılan ameliyatlar da benzer olarak bulunmuştur.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Torakolober bileşke kırıklarında cinsiyetler arasında kırık yeri ve ameliyatlarda fark saptanmamıştır. Hastalara yaklaşımda stabil kırıklarda ortez vermekle hareketsiz bırakmanın arasında fark yoktur. Cerrahi tedavide ise posterior yaklaşım diğer yaklaşımlara göre daha az komplikasyon riski olması ve perkütan tekniklerin de gelişmesi ile çoklu travma hastalarında iyi bir seçenektir.

Anahtar Kelimeler: Torakolomber bileşke, travmatik kırıklar, torakolomber bileşke kırıkları

---