INTRODUCTION: SARS-CoV-2 causes severe lung damage and respiratory failure through oxidative stress. Biomarkers play role in inflammation, in revealing the effects of oxidative stress and in the regulation of treatment. The aim of our study was to reveal oxidative stress in COVID-19 patients by determining oxidative biomarkers, and to examine the relationship of these parameters with lung involvement.
METHODS: The prospectively designed study included 45 patients hospitalised with the diagnosis of COVID-19 and 38 healthy controls. Total thiol, native thiol, disulfide, myeloperoxidase, ischaemia-modified albumin and acute phase reactant levels to determine oxidative stress and inflammation were compared between the groups. Thorax tomography scoring was performed to determine the severity of pneumonia. The association of oxidative biomarkers with length of hospital stay and radiological score was evaluated.
RESULTS: We found that native thiol and total thiol levels decreased and disulfide and myeloperoxidase levels increased in COVID-19 patients compared to the control group. A negative correlation was found between the duration of hospitalisation and native thiol and total thiol levels (r = -0.312, p = 0.043; r = - 0.309, p = 0.049). Native thiol and total thiol were negatively correlated with lung involvement on thorax tomography (r = -0.450 p = 0.002; r = - 0.436 p = 0.003). MPO level was positively correlated with the duration of hospitalisation (r= 0.317, p= 0.034).
DISCUSSION AND CONCLUSION: These oxidative/inflammatory parameters play an important role in the lung involvement and disease monitoring of COVID-19 patients and can be used in the management of patients.
GİRİŞ ve AMAÇ: SARS-CoV-2, oksidatif stres oluşturarak ciddi akciğer hasarı ve solunum yetmezliğine neden olur. Biyomarkır, inflamasyon ve oksidatif stresin etkilerinin değerlendirilmesinde ve tedavinin düzenlenmesinde rol alırlar. Çalışmamızın amacı oksidatif biyomarkırları belirleyerek COVID-19 hastalarında oksidatif stresi değerlendirmek ve bu parametrelerin akciğer tutulumu ile ilişkisini incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Prospektif olarak tasarlanan çalışmaya COVID-19 tanısı ile hastaneye yatan 45 ve 38 sağlıklı hasta alındı. Oksidatif stres ve inflamasyonu belirlemek için total tiyol, dinamik tiyol, disülfid, miyeloperoksidaz, iskemik modifiye albümin ve akut faz reaktan seviyeleri gruplar arasında karşılaştırıldı. Pnömoni şiddetini belirlemek için toraks tomografisi skorlaması yapıldı. Oksidatif biyomarkırların hastanede kalış süresi ve radyolojik skor ile ilişkisi değerlendirildi.
BULGULAR: COVID-19 hastalarında kontrol grubuna göre dinamik tiyol ve total tiyol düzeylerinin düştüğünü, disülfit ve miyeloperoksidaz düzeylerinin arttığını bulduk. Hastanede yatış süresi ile dinamik tiyol ve total tiyol düzeyleri arasında negatif korelasyon bulundu (r = -0,312, p = 0,043; r = - 0,309, p = 0,049). Dinamik tiyol ve total tiyol, toraks tomografisinde akciğer tutulumu ile negatif korelasyon gösterdi (r = -0,450 p = 0,002; r = - 0,436 p = 0,003). MPO düzeyi hastanede yatış süresi ile pozitif korelasyon gösterdi (r= 0,317, p= 0,034).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Oksidatif/inflamatuar parametreler, COVID-19 hastalarının akciğer tutulumunda ve hastalık takibinde önemli rol oynar ve hastaların yönetiminde kullanılabilir.