Comparation of Open and Percutaneous Release Methods in Treatment of Trigger Digits

INTRODUCTION: Patients who do not benefit from steroid injection, and undergoing open or percutaneous A1 pulley release were evaluated retrospectively fort the frequency of complications, recurrence rates, and achievement levels.
METHODS: 48 fingers of 45 patients whom open A1 pulley release were performed, and 35 fingers of 34 patients whom percutaneus A1 pulley release were performed were included the study. 54 patient were female, and 25 were male. Steroid injection performed the patients whom findings were persisted longer than 3 months. After 3 month follow-ups of injection if symptoms were ongoing A1 pulley release were planned. According to patient preference open or percutaneous release were performed. All operations were done with local anesthesia. Patients were controlled for local infection, pain, swelling, digital nerve or flexor tendon damage, inadequate release, and recurrence after operation.
RESULTS: There was no evidence of local infection, digital nerve damage or flexor tendon damage in both groups. Recurrence was observed in one patient in both groups. Inadequate release was observed in 3 patients in percutaneous release group. The success rate was 97.8% in open release group, and 88.2% in percutaneous release group. Pain and swelling observed at 14th day visit was significantly more in open release group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result when performed by determining the anatomical landmarks correctly, satisfactory results that are comperable with open A1 pulley release can be achived by percutaneous technique. Patients may be exposed to less local complications in early period and return to work earlier by the percutaneous technique.

Tetik Parmak Tedavisinde Açık ve Perkütan Gevşetme Yöntemlerinin Karşılaştırılması

GİRİŞ ve AMAÇ: Steroid enjeksiyonundan fayda görmeyen ve açık veya perkütan A1 pulley gevşetmesi yapılan hastalar, tedavi komplikasyonlarının sıklığı, nüks oranları ve başarı düzeyleri açısından geriye dönük olarak incelendi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Açık A1 pulley gevşetmesi yapılan 45 hastanın 48 parmağı ve perkütan gevşetme yapılan 34 hastanın 35 parmağı çalışmaya dahil edildi. Hastalardan 54’ü bayan, 25’i erkekti. Bulguları 3 aydan uzun süredir mevcut olan hastalara, öncelikle steroid enjeksiyonu yapıldı. 3 ay sonraki kontrollerinde şikayetleri devam eden hastalara A1 pulley gevşetmesi planlandı. Açık ve perkütan gevşetme teknikleri anlatıldı ve hasta tercihine göre bu iki yöntemden birisi uygulandı. Tüm işlemler lokal anestezi altında yapıldı. Operasyon sonrası hastalar lokal enfeksiyon, ağrı, şişlik, dijital sinir veya fleksör tendon hasarı, yetersiz gevşetme ve nüks gibi komplikasyonlar açısından kontrol edildiler.
BULGULAR: Her iki gruptaki hastalarda da lokal enfeksiyon, dijital sinir hasarı veya fleksör tendon hasarı bulgularına rastlanmadı. Her iki gruptan da birer hastada nüks görüldü. Perkütan gevşetme uygulanan 3 hastada da yetersiz gevşetme tespit edildi. Başarı oranı açık gevşetme yapılanlarda %97,8, perkütan gevşetme yapılanlarda %88,2 olarak saptandı. Ameliyat bölgesindeki ağrı ve şişlikler değerlendirildiğinde 14. günde açık gevşetme uygulanan grupta bulguların anlamlı bir şekilde daha fazla olduğu görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak anatomik işaretler doğru olarak belirlenerek uygulandığında, perkütan A1 pulley gevşetmesiyle, açık gevşetme ile karşılaştırılabilir sonuçlar elde edilebilmektedir. Hastalar erken dönemde daha az lokal komplikasyonlara maruz kalmakta ve işe dönüşleri daha hızlı olabilmektedir.