GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmamızda, inflamasyon tabanlı ve minimal invaziv prognostik bir gösterge olan Glasgow prognostik skoru (GPS)’ nun, prostat iğne biyopsisi öncesi prostat kanserini öngörebilme değerini saptamayı ve bu sayede prostat iğne biyopsisinin olası komplikasyonlarını azaltıp kansere spesifikliğini arttırabilmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Prostat spesifik antijen (PSA) düzeyi 4-10 mg/dl arasında olan, rektal tuşede malignite şüphesi olmayan, prostat iğne biyopsisi yapılan toplamda 160 hasta içerisinden patoloji sonucu prostat adenokarsinomu gelen 30 hasta ve geri kalanlar içerisinden patoloji sonucu kronik prostatit olarak raporlanan hastalardan rastgele seçilen 30 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların işlem öncesi serum PSA, Creaktif protein (CRP), albümin düzeyi, prostat hacmi, vücut kitle indeksi (VKİ), uluslararası prostat semptom skorları (IPSS) ve diğer komorbiditelerin varlığı (diyabet, hipertansiyon, koroner arter hastalığı) belirlenip raporlandı.
BULGULAR: Çalışmaya dahil edilen 60 hastanın yaşları 56 ile 75 yıl arasında değişmekte olup, ortalaması 66.05±5.48 yıldır. Gruplara göre olguların yaş ortalamaları, serum PSA ve CRP düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmadı (p>0.05). Kronik prostatit (KP) grubunun serum albümin düzeyi ortalaması, prostat kanseri (PK) grubundan istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksekti (p: 0.005; p<0.01).Bunun yanında PK grubunun GPS ortalaması, KP grubundan istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek saptandı (p: 0.008; p<0.01).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu öncü çalışmada serum total PSA düzeyi 4-10 mg/dl arasında olan ve rektal tuşede malignite şüphesi olmayan hastalarda, prostat iğne biyopsisi yapma kararı verilirken GPS yüksekliğinin kanser tanısını öngörebilme yeteneği olabileceğini gördük. Bu çalışmanın sonuçlarını dikkate alarak günümüzde geçerliliği kanıtlanmış bu prognostik parametrenin diyagnostik kullanımına ilişkin çalışmaların önü açılabilir. Bu sayede kimi komplikasyonları ve yanlış tanı olasılıkları olabilen prostat iğne biyopsisinin gerçekten kanser olan hastalara uygulanma oranının artabileceğini düşünmekteyiz.
INTRODUCTION: We aimed to determine predictive value of an inflammation-based, minimally invasive prognostic marker of Glasgow prognostic score (GPS) in the diagnosis of prostate cancer (PCa) before performing prostate needle biopsy so as to decrease possible complications of prostate needle biopsy and increase its prostate cancer-specificity.
METHODS: Among a total of 160 patients whose prostate specific antigen (PSA) levels were between 4-10 mg/dl without any suspicion of malignancy on digital rectal examination (DRE) who also underwent prostate needle biopsy. 30 patients whose histopathology results were reported as prostatic adenocarcinoma and 30 randomly selected patients with histologically evidenced chronic prostatitis were included in the study. Before the procedure, serum PSA, C-reactive protein (CRP) and albumin levels, prostate volume, international pros- tate symptom score (IPSS) and presence of other comorbidities were reported.
RESULTS: Sixty patients aged 56-75 years (mean: 66.05±5.48 years) were included in the study. Mean ages of the cases, serum PSA and CRP levels were not statistically significantly different between groups (p>0.05). Mean albumin level of the chronic prostatitis (CP) group was statistically sig- nificantly higher relative to the PCa group (p: 0.005; p<0.01). In addition, mean GPS was statistically significantly lower in the CP group (p: 0.008; p<0.01).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this pilot study, we have seen that while deciding to perform prostate needle biopsy in patients with total PSA levels between 4-10 mg/dl without any evidence of suspect malignancy on DRE, higher GPSs may predict diagnosis of prostate cancer. In consideration of the results of this study, diagnostic use of this validated prognostic parameter may pave the way for the conduction of further relevant studies.