GÝRÝÞ ve AMAÇ: Akut bronþiolit süt çocukluðunda ve 2 yaþýndan küçük çocuklarda, genellikle viral etkenlere baðlý geliþen ve hastaneye yatýþýn majör sebeplerinden olan bir alt solunum yolu enfeksiyonudur. Çalýþmamýzýn amacý akut bronþiolit nedeniyle hastanede yatan çocuklarda izole edilen laboratuvar bulgularý ve uygulanan tedavi yöntemlerinin hastalarýn yatýþ sürelerine etkisini araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu amaçla Konya Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Çocuk Kliniðinde Aralýk 2013 – Mayýs 2014 tarihleri arasýnda bronþiolit tanýsýyla yatarak takip edilen 95 hastanýn dosyalarý retrospektif olarak incelendi.
BULGULAR: En fazla izole edilen viral patojenler respiratuvar sinsityal virüs (%21.8) ve rinovirüs idi (%21.8). Sadece rinovirüs üreyen grupla üreme olmayan grup arasýnda yatýþ süreleri açýsýndan anlamlý bir fark bulunamazken, sadece RSV-A üreyen ve RSV-A+Rinovirüs birlikte üreyen grupta hastanede yatýþ süreleri anlamlý derecede uzun bulundu. Ýnhale bronkodilatatör, ipratropium bromid, hipertonik salin tedavisi uygulanan ve uygulanmayan hasta gruplarý arasýnda yatýþ süreleri açýsýndan anlamlý fark saptanmazken, inhale streoid alan olgularýn yatýþ süresi almayanlara oranla daha uzun bulundu. Ýmmunglobulin E (Ig E) düzeyi yüksek ölçülen hastalarýn ortalama yatýþ süreleri, normal olanlara göre anlamlý olarak uzundu. Anne sütü alan ve almayan gruplar arasýnda ve sigara ile temas öyküsü olan ve olmayan gruplar arasýnda yatýþ süreleri açýsýndan anlamlý fark saptanmadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, RSV ve rinovirüs hala akut bronþiolitin majör sebepleridir. Ýnhale steroid tedavisi almak, yüksek Ig E düzeyi ve bronþiolit sebebinin RSV olmasý hastanede yatýþ süresini uzatmaktadýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmamýzýn amacý, trombotik trombositopenik purpura (TTP) ve hemolitik üremik sendrom (HÜS)’un tanýsý sýrasýnda, ADAMTS13 düzeylerini ve diðer hemoliz parametrelerini deðerlendirmek ve sonuçlarla ayýrýcý tanýya varabilmektedir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2014-2016 yýllarý arasýnda Eskiþehir Osmangazi Üniversitesi Týp Fakültesi Ýç Hastalýklarý Kliniðinde mikroanjiyopatik hemolitik anemi (MAHA) kliniði ile baþvuran ve tedavileri yapýlan hastalar retrospektif olarak deðerlendirildi. ADAMTS13 aktivitesi ve diðer laboratuvar testleri TTP (n=6), HÜS (n=5) ve diðer MAHA’li (n=8) hastalarda çalýþýldý.
BULGULAR: : HÜS ve diðer MAHA gruplarý ile karþýlaþtýrýldýðýnda TTP hastalarýnda, hem ADAMTS13 aktivitesi hem de trombosit sayýlarý istatistiksel açýdan anlamlý derecede düþük saptandý (p=0,014, p=0,028). ADAMTS13 aktivitesi ile taný öncesi trombosit sayýsý (p=0.001, r=0.693) ve serum kreatinin (p=0.008, r=0.589) düzeyleri arasýnda pozitif korelasyon saptandý. ADAMTS13 aktivitesi TTP grubunda en düþük düzeylerde, HÜS ve diðer grubunda ise orta-yüksek düzeylerde saptandý (p=0.048).
TARTIÞMA ve SONUÇ: MAHA tanýsý sýrasýnda ciddi trombositopeni ve çok düþük ADAMTS13 aktivite düzeylerinin varlýðý HÜS tanýsý için bir bulgu deðilken, TTP tanýsýný iþaret etmektedir. Ilýmlý bir trombositopeni, normal veya hafif/orta düzeyde azalmýþ ADAMTS13 aktivite düzeyleri ve artmýþ serum kreatinin düzeylerinin varlýðý ise HÜS tanýsýný desteklemektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmanýn amacý sperm parametrelerinin yoðunluk gradyan yöntemi ile yýkanmasýnýn sperm sonuçlarýnýn etkisini araþtýrmak ve uzmanlara bu yöntem ile yýkama sonrasýnda sonuçlarý öngörme imkaný verebilmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 04.2011- 10.2016 tarihleri arasýnda Florence Nightingale Hastanesi, Yardýmla Üreme Merkezi’ne infertilite araþtýrmasý nedeniyle baþvuran 1402 erkek çalýþmaya alýnmýþtýr. Sperm hazýrlama öncesi ve sonrasýnda semen analizleri WHO 2010’ a göre yapýlmýþtýr. Sperm konsantrasyonu <1 mil/ ml nin altýndaki örnekler dansite gradyan yöntemiyle hazýrlanmýþ ve semen parametreleri (sperm konsantrasyonu, toplam motilite, progresif motilite, normal morfoloji ve normal akrozom yapýsý oranlarý analiz edilmiþtir.
BULGULAR: Yoðunluk gradyan yöntemi sonrasýnda sperm konsantrasyonu azalmasýna raðmen total motilite, progresif motilite, normal morfoloji ve normal akrozomal yapý oranlarý artmýþ olarak bulunmuþtur (p<0,05). Sperm konsantrasyonu parametresinde %37,49 lük anlamlý bir azalma belirlenmiþtir. Toplam motilite oranýnda %21,47 lik anlamlý bir artýþ (yýkama öncesi 66.1% ve yýkama sonrasý 87.57%) after semen preparation, progresif motilite oranýnda 28.12% lik bir artýþ (yýkama öncesi 11.45% ve yýkama sonrasý 39,57%), normal morfoloji oranýnda %5’lik bir artýþ (yýkama öncesi 3% ve yýkama sonrasý 8%), ve normal akrozomal yapý oranýnda %14’lük bir artýþ yýkama öncesi 62% ve yýkama sonrasý 76%), belirlenmiþtir (p<0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmanýn bulgularý doðrultusunda yoðunluk gradyaný yöntemi sonrasýnda toplam motilite, progresif motilite, normal morfoloji ve normal akrozomal yapý oranlarý anlamlý derecede artmýþ ancak sperm konsantrasyonu anlamlý derecede azalmýþ olarak belirlenmiþtir p0,05). Bulgular, uzmanlara yöntem sonrasýnda parametreleri öngörme ve buna göre yardýmla üreme tekniklerinde sperm hazýrlama yöntemini seçmekte yardýmcý olacaktýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Romatoid artrit (RA) hastalarýnda serum D vitamini düzeylerinin hastalýk aktivitesi ile iliþkisini incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýza kliniðimizin Romatoloji dal polikliniðinde RA tanýsý ile takip ve tedavi edilmekte olan hastalar alýndý. Bu hastalardan takipleri düzenli olarak yapýlmýþ, serum 25 hidroksi (OH) D vitamini seviyeleri ölçülmüþ ve D vitamini replasman tedavisi almamýþ olanlarýn dosyalarý retrospektif olarak tarandý. Hastalarýn yaþ, cinsiyet, boy, kilo gibi demografik özellikleri, hastalýk süresi, kullandýklarý ilaçlar ve serum 25(OH)D vitamini seviyelerinin ölçülmüþ olduðu tarihteki 1 saatlik eritrosit sedimantasyon hýzý (ESH), C-reaktif protein (CRP) düzeyleri, serum kalsiyum, fosfor, alkalen fosfataz, parathormon gibi laboratuar parametreleri kayýt edildi. Hastalýk aktivitesi, Disease Activity Score (DAS) 28 skorlarý hesaplanarak belirlendi.
BULGULAR: Çalýþmaya dahil edilen 34 RA tanýlý hastanýn yaþ ortalamasý 54.09±11.8 yýl idi. Hastalarýn 30’u kadýn, 4’ü erkekti. Hastalýk süreleri ortalama 8.38±6.87 yýldý. Ortalama DAS 28 skoru 4.59±2.07, CRP 0.92±1.12 mg/dL, ESH 27.79±18.57 mm/saat, 25(OH)D vitamini düzeyleri ise 19.87±13.22 ng/mL idi. Serum 25(OH)D vitamini düzeylerinin diðer parametrelerle korelasyonu incelendiðinde; yaþ, hastalýk süresi ve ESH ile pozitif yönde, hastalýk aktivitesi ve CRP düzeyi ile ise negatif yönde iliþki saptandý, ancak 25(OH)D vitamininin sadece hastalýk süresi ile olan pozitif korelasyonu ve CRP ile olan negatif korelasyonu istatistiksel olarak anlamlý idi (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: D vitamini eksikliðinin otoimmün hastalýklarla iliþkisinin saptanmasý ile D vitamininin immün modülatör bir rolü olduðu anlaþýlmýþtýr. Bu çalýþmada RA’lý hastalarda serum D vitamini düzeyi, hastalýk aktivitesi ve CRP ile negatif yönde iliþkili bulunmuþ olup tedavi planýnda D vitamini düzeylerini dikkate alan bir yaklaþýmýn gerekli olduðu düþünülmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmadaki amacýmýz kýzamýk hastalarýnýn demografik özellikleri ile morbidite ve mortalitelerinin deðerlendirilmesi, kýzamýk salgýnlarýnýn kontrol altýna alýnarak önlenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalýþmada, 0cak 2013 - Mayýs 2014 tarihleri arasýnda Saðlýk Bakanlýðý Ýstanbul Haydarpaþa Numune Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Çocuk Kliniði'ne baþvuran 20 kýzamýk olgusu retrospektif olarak incelendi.
BULGULAR: Çalýþmaya Kýzamýk, Kýzamýkçýk ve Konjenital Kýzamýkçýk Sendromu Sürveyansý Daimi Genelgesi'ne uygun olarak kesin vaka tanýmlamasýna uyan hastalar dahil edildi. Veriler kýzamýk teþhisi alan hastalarýn hasta dosyalarýndan, týbbi kayýtlarýndan ve Saðlýk Bakanlýðý Kýzamýk/Kýzamýkçýk Vaka Ýnceleme Formu verilerinden elde edildi. Kýzamýðýn doðal seyrinden farklý olarak vakalarýn çoðunun yaz aylarýnda kümelendiði görüldü. T.C. Saðlýk Bakanlýðý’nýn ve kliniðimizin önceki kayýtlarý ile karþýlaþtýrýldýðýnda 2013 yýklýnda Türkiye’de bir kýzamýk epidemisinin var olduðu kesinlik kazandý. Çalýþmamýzda vakalarýn %70’inin (14 hasta) komplikasyonlu kýzamýk vakalarý olduðu ve en sýk rastlanan komplikasyonun bronkopnömoni olduðu görüldü.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Komþu ülkelerdeki siyasi istikrarsýzlýk nedeniyle yeni aþý kampanyalarýna ihtiyaç doðduðu, enfeksiyon hastalýklarýnýn bildirimi için ulusal ve online bir bilgi aðýnýn oluþturulmasý ve bu sayede bildirimlerin kolay ve hýzlý bir biçimde yapýlabilmesi gerektiði kanýsýna varýldý. Yüksek komplikasyon oraný göz önüne alýndýðýnda, Türk çocuklarýnýn beslenme durumu ve yetersiz beslenme kýzamýk enfeksiyonunun seyrini olumsuz yönde etkileyebilmektedir ve dikkatli bir þekilde ele alýnmalýdýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Demir eksikliði anemisi geliþmekte olan ülkelerde önemli bir sorun teþkil etmektedir. Demir eksikliði anemisi tespit edilen çocuklarýn ve ailelerinin demografik özelliklerini, serum çinko düzeyi ile karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Haydarpaþa Numune Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Çocuk Saðlýðý ve Hastalýklarý Polikliniði’nde 01.11.2013-01.12.2013 tarihleri arasýnda 6 ay-12 yaþ arasýndaki demir eksikliði anemisi olan çocuklarýn boy ve aðýrlýk persentillerine bakýlarak, beslenme alýþkanlýðý ve ailenin gelir düzeyi sorgulanarak, serum çinko örneði için kan alýndý. Hastalardan alýnan kan örneklerinden çinko düzeyi saptanarak çinko düzeylerindeki farklýlýklarýn demir eksikliði anemisi ile iliþkisi deðerlendirildi.
BULGULAR: Demir eksikliði anemisi olan hastalardan bakýlan serum çinko düzeyi ile cinsiyet, beslenme, aile gelir düzeyi, aile eðitim durumu arasýnda istatiksel olarak anlamlý fark bulunmadý (p>0,05). Çinko düzeyi ile yaþ ve aðýrlýk arasýnda anlamlý pozitif korelasyon mevcuttu (p<0,05). Çinko düzeyi ile boy ve Fe/Febk % deðeri arasýnda anlamlý korelasyon yoktu (p>0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Biz bu çalýþmada demir eksikliði anemisi olan çocuklarda anlamlý bir çinko eksikliði tespit etmedik. Bunu, çalýþmaya alýnan çocuk yaþ grubu yelpazesinin geniþ olmasýna, özellikle büyük çocuklarýn çinko ihtiyacýný kuruyemiþten ve proteinden karþýlayabilmesine baðlýyoruz. Ancak konuyla ilgili daha fazla sayýda hasta içeren çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kliniðimizde böbrek tümörü nedeniyle laparoskopik parsiyel nefrektomi yapýlan ilk 103 hastanýn cerrahi, onkolojik ve uzun dönem fonksiyonel sonuçlarýnýn deðerlendirilmesi amaçlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniðimizde 2008-2016 tarihleri arasýnda laparoskopik parsiyel nefrektomi yapýlan toplam 103 hasta çalýþmaya dahil edildi. Demografik veriler, perioperatif renal fonksiyonlar, tümörün patolojik ve radyolojik özellikleri retrospektif olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Yaþlarý ortalama 54,72 yýl (19-71) olan 68 erkek, 35 kadýn toplam 103 hastaya transperitoneal laparoskopik parsiyel nefrektomi uygulandý. Ortalama tümör çapý 32,42 mm (12-82 mm) olarak hesaplandý. Tümörlerin 4’ü (%3,88) bilateral, 45’i (%43,68) sað ve 54’ü (%52,42) sol böbrek yerleþimli idi. Yine tümörlerin 32’si (%31,06) üst pol, 41’i (%39,80) alt pol ve 30’u (%29.12) orta zon yerleþimliydi. Hastalarýn 2002 TNM sýnýflamasýna göre; 64’ü (%62,13) T1a, 32’si (%31,06) T1b ve 7’si (%6,79) T2a klinik evre ile prezente oldu. Hastalarýn preoperatif ortalama kreatinin deðerleri 0.78 mg/dl (0.4-1.7), postoperatif ilk gün ortalama kreatinin deðerleri 1,04 mg/dl (0.5-2.48) ve postoperatif 1. ayda ortalama kreatinin deðerleri 0.89 mg/dl (0.4-1.8) olarak hesaplandý. Hastalarýn preoperatif ve postoperatif 1. aydaki kreatinin deðerleri arasýnda istatistiksel anlamlý fark görülmedi (p>0,05).Patolojik inceleme sonucunda lezyonlarýn 6’sý (%5,82) onkositom, 12’si (%11,65) anjiomyolipom ve 85’i (%82,52) renal hücreli karsinom olarak raporlandý. Renal hücreli karsinomlarýn 62’si (60,19) berrak hücreli karsinom, 14’ü (%13,59) papiller karsinom ve 9’u (%8,73) kromofob karsinom olarak saptandý. Fuhrman sýnýflamasýnda; 18’i (%17,47) grade 1, 75’i (%72,81) grade 2 ve 10’u (%9,70) grade 3 olarak rapor edildi. Hastalar ortalama 46 (6-92) ay takip edildi. Takiplerinde cerrahi sýnýr pozitif olanlar dahil hiçbirinde radyolojik olarak lokal nüks ve metastaz saptanmadý. 4 hastada kanser dýþý ölüm görülen çalýþmada, hastalýða özgü saðkalým oraný %100 ve genel sað kalým oraný %96.22 olarak tespit edildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Açýk ve laparoskopik parsiyel nefrektominin onkolojik sonuçlarýnýn benzer olmasý ve laparoskopinin hastaya saðladýðý avantajlar nedeniyle, her ne kadar öðrenme eðrisi uzun olsa da laparoskopik teknik ile deneyimli ellerde çok baþarýlý sonuçlar elde edilebilmekte ve gün geçtikçe uygulanma oraný artmaktadýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmamýzda multipl skleroz (MS) hastalarýnda lenfosit alt popülasyonundaki deðiþimin akan hücre ölçer ile belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya 25 ataklý yineleyici MS hastasý ayrýca yaþ ve cinsiyet uyumlu 11 saðlýklý kontrol de dahil edildi. CD3+ T hücre, CD4+ yardýmcý T hücre, CD8+ sitotoksik T hücre, CD3+CD4+CD25parlak düzenleyici T (Treg) hücre, CD19+ B hücre, CD16+CD56+ doðal öldürücü (NK) hücre, CD3+CD56+ NKT hücre kantifikasyonu dört renkli akan hücre ölçer ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Akan hücre ölçer cihazýnda hücre gruplarý deðerlendirildiðinde, T hücre, düzenleyici T (Treg) hücre, B hücre, doðal öldürücü (NK) hücre, NKT hücre gruplarýnda hasta ve saðlýklý kiþiler arasýnda anlamlý fark olmadýðý gözlendi. T ve B lenfositlerinin hasta ve saðlýklýlarda yüzdeleri oldukça yakýn iken hastalarda NK ve NKT hücre gruplarýnda hastalar lehine gözlenen azalma anlamlý seviyede deðildi. Ayrýca yardýmcý, sitotoksik ve düzenleyici T hücrelerinin de hasta ve saðlýklýlarda benzer seviyelerde olduðu belirlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu bulgular, MS patogenezinde rol oynayan merkezi sinir sistemi inflamatuar deðiþikliklerinin ve lenfosit aktivasyonun periferik kan örneklerinde belirlenemeyeceðini ortaya koymaktadýr.

Týkanma sarýlýðý en sýk koledok taþlarý ve periampuller bölge tümörlerinden kaynaklanýr.Duodenum divertikülleri az rastlanan lezyonlar olup çoðu zaman asemptomatiktir. Duodenal divertiküllerin safra yollarýný týkamasý Lemmel sendromu olarak bilinir.Taný ve tedavisi güçlükler içermektedir. Kliniðimizde ile takip edilen 84 yaþýndaki hasta ERCP ile baþarýlý bir þekilde tedavi edilmiþtir.Bu olgu sunumunda ilgili hasta tartýþýlmýþtýr.

Günümüzde ilerleyen tedavi yöntemleriyle kanserli hastalarýn sað kalým süresi uzamýþtýr. Bu nedenle ikincil primer tümör görülme sýklýðýnda artýþ gözlenmektedir. Hastanemize baþvuran 52 yaþýndaki erkek hastada senkron pankreas duktal adenokarsinomu ve tiroid medüller karsinom tespit edilmiþtir. Bu iki tümör birlikteliði daha önce bildirilmediðinden literatürde paylaþmayý amaçladýk.

Human herpes virüs tip 6 (HHV-6) çocuklarda özellikle yaþamýn ilk iki yýlýnda görülen benign, ateþli bir hastalýk olan exanthem subituma (ES) neden olur. ES ani baþlayan yüksek ateþ ve ateþin düþmesiyle birlikte döküntünün ortaya çýkmasýyla karakterize bir hastalýktýr. ES hastalarýnda en sýk görülen komplikasyonlar febril nöbet ve ensefalit gibi merkezi sinir sistemi (MSS) komplikasyonlarýdýr. Bu yazýda çocuk acil kliniðimize döküntü, emmede azalma ve uykuya meyil þikayetleri ile gelen ve ES sonrasý ensefalit tanýsý konulan bir olgu sunulmuþtur.

Mesane ile sigmoid kolon arasýnda spontan fistül oluþumu oldukça nadirdir. Genelde altta yatan sebep sigmoid kolon divertiküllerinin inflame olmasý ve mesane duvarýna perfore olmasýdýr. Bazen sigmoid kolondaki tümörlerin mesaneye infiltre olmasý ile de geliþebilir. Bunlarýn dýþýnda inflamatuar baðýrsak hastalýklarý, tüberküloz, lenfoma, travma ve geçirilmiþ cerrahi giriþimler altta yatan diðer sebeplerdir. Biz bu sebeplerin hiçbirinin olmadýðý, spontan geliþen ve nedeni belli olmayan bir vezikosigmoid fistül olgusunu sunduk.