GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bebeðin erken dönemde iþitme duyusunun geliþmiþ olmasý hem dil ve lisan geliþimini hem de duygusal, sosyal ve zihinsel geliþimini önemli biçimde etkiler. Ýþitme kaybý 1000 canlý doðumda 1-2 oranýnda insidansla görülür. Bu oran yüksek riskli yenidoðanlarda daha yüksektir.
Yenidoðan iþitme taramalarýnda uyarýlmýþ otoakustik emisyonlar (Evoked Otoacoustic Emissions, EOAE) ve iþitsel beyin sapý cevabý (Auditory Brainstem Response, ABR) yöntemleri kullanýlmaktadýr.Biz bu çalýþmamýzda risk faktörü taþýyan yenidoðanlarýn EOAE ve ABR sonuçlarýný ve iki testin karþýlaþtýrmasýný deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2011- Temmuz 2011 arasýnda hastanemizde doðan ve risk faktörü bulunan 104 bebek retrospektif olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Ýþitme Kaybý (+) grubunda konjenital anomali, yoðun bakýmda kalma ve sarýlýk varlýðý risk faktörleri, Ýþitme Kaybý (-) grubundan istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksek bulunmuþtur. Lojistik regresyon analizinde sarýlýðýn iþitme kaybý için anlamlý bir risk faktörü olduðu saptanmýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýz sonucunda ulasal verilere katký saðlanmýþ ve yenidoðan sarýlýðýnýn iþitme kaybý riskini arttýrdýðý gösterilmiþtir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Helikobakter Pilori (HP) hastalýðý kötü hijyenle iliþkilidir. Benzer þekilde kötü saðlýk okuryazarlýðý (SOY) da hijyen þartlarýnýn bozukluðu ile beraberlik göstermektedir. Bu çalýþmada amaç, kötü hijyen ile iliþkili iki durum olan SOY ve HP hastalýðý arasýndaki iliþkiyi araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Genel cerrahi kliniðine dispepsi yakýnmasý ile baþvurmuþ olan ve gastroskopi uygulanan 326 hastanýn verileri kesitsel analitik desende deðerlendirildi. Gastroskopi uygulanan bu hastalarda özefagus, mide ve duodenum deðerlendirildi ve antrum mukozalarýndan biyopsi alýndý. Rapor sonuçlarýna göre hastalar HP (+) ve HP (-) olarak gruplara iki gruba ayrýldý. Hastalarýn SOY durumlarýný deðerlendirmede ‘Hayatýn Gerçekleri’ sorularýndan oluþan Halk Saðlýk Okuryazarlýðý Ölçeði uygulandý.
BULGULAR: Araþtýrma sonucunda SOY ile HP enfeksiyonu mevcudiyeti arasýnda bir iliþki olmadýðýný tespit edildi. Daha yüksek SOY olan kiþilerde temiz su tüketme çabalarý, pastörize süt kullanýmý ve tuvalet hijyeninde artýþ görülmekteydi. SOY puanlarýnda artýþ ile HP eradikasyon tedavi arayýþý arasýnda pozitif bir korelasyon tespit edildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Daha iyi SOY, hijyenik davranýþlarla ve HP tedavi arayýþý davranýþý ile birliktedir. HP enfeksiyonu olan bireylerde SOY arttýrma çabalarý bu hastalarýn tedavi arayýþlarýný olumlu etkileyecektir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Biz bu çalýþmada meteorolojik deðiþikliklerin acil servislere baþvuran renal kolik hasta sayýsýnda etkili olup olmadýðýný, ayrýca bu etkinin cinsiyet ve yaþ ile deðiþkenlik gösterip göstermediðini araþtýrdýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2017 ve Aralýk 2017 tarihleri arasýnda Fatih Sultan Mehmet Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi acil týp kliniðine renal kolik þikayetiyle baþvuran 5661 hasta International Classification for Diseases- 10 (ICD 10) N23 (renal kolik) kodu ile retrospektif olarak tarandý. Renal kolik tanýsý acil týp hekimlerince konuldu ve tedavi edildi. Aylara göre ortalama sýcaklýk ve nem deðerleri T.C. Orman ve Su Ýþleri Bakanlýðý Meteoroloji Genel Müdürlüðünden alýnmýþtýr.
BULGULAR: Çalýþma, yaþlarý 2 ile 91 arasýnda deðiþmekte olan, 3344’ü (%59.1) erkek ve 2317’si (%40.9) kadýn olmak üzere toplam 5661 olgu ile yapýlmýþtýr. Olgularýn muayene yaþlarý ortalamasý 41.58±14.63’dür. Mevsimler arasýnda olgularýn muayene yaþlarý ortalamalarý açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk bulunmaktadýr (p: 0.001; p<0.05). Farklýlýðýn tespiti için yapýlan ikili karþýlaþtýrmalar sonucunda; Yaz mevsimindeki olgularýn muayene yaþý ortalamalarý, Kýþ (p: 0.001), Ýlkbahar (p: 0.001) ve Sonbahar (p: 0.045) mevsimlerindeki olgularýn ortalamalarýndan istatistiksel olarak anlamlý düzeyde düþük bulunmuþtur (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda meteorolojik parametrelerin renal kolik geliþimi üzerine etkileri olduðunu ve bu etkinin hastanýn yaþýna ve cinsiyetine göre deðiþkenlik gösterdiðini saptadýk. Özellikle sýcak aylarda erkek hastalarýn kadýnlara göre muhtemel hormonal mekanizmalardan dolayý dehidratasyona daha duyarlý olduðunu ve dolayýsýyla bu hastalarda renal kolik insidansýnýn yüksek olmasý nedeniyle sývý alýmýnýn arttýrýlmasý dehidrate kalmamasý önerilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþan saðlýðý ülkemizde 6 Nisan 2011 tarih/27897 sayýlý yönetmelikle güvence altýna alýnmýþtýr. Saðlýk çalýþanlarýnýn görevlerindeki riske göre düzenli periyotlarla muayene ve kontrolleri yapýlmaktadýr. Bu çalýþmada, bir eðitim araþtýrma hastanesinde görev yapmakta olan hekimlerin periyodik muayenelerinde, malign hastalýklar için risk oluþturabilecek bilgi ve bulgularýn analizi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma kesitsel ve tek merkezli nitelikte olup 01.06.2018-31.12.2018 tarihleri arasýnda Haydarpaþa Numune Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi’nde görev yapan ve periyodik saðlýk taramasýný (PST) yaptýran toplam 227 hekimin dosyalarý incelenmiþtir.
BULGULAR: Periyodik muayeneye onam veren toplam 227 hekimin dosyalarý incelenmiþ, verileri tam olan 221 hekimden 125’inin kadýn(%56.6), 96’sýnýn ise erkek (%43.4) olduðu görülmüþtür. Malignite etiyolojisinde yer alan sigara sorgulandýðýnda; sigara içen hekim sayýsý 32 (%14.1) olup cinsiyetler arasý istatistiksel olarak anlamlý fark tespit edilmemiþtir. Diðer risk faktörü obezite oranlarý incelendiðinde; %20.7 fazla kilolu (n: 47), %3.5 obez (n: 8) ve %0.4 oranýnda morbid obez (n: 1) olduðu görülmüþtür. Erkek hekimlerde fazla kilolu veya obez olma durumu daha yüksek olup, kadýnlara göre aradaki fark istatistiksel olarak anlamlý bulunmuþtur. Risk faktörü olabilecek diðer bulgularýn oranlarý çok daha düþük bulunmuþtur.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Literatürde yer alan malignite etiyolojisinde yer alabilecek riskler açýsýndan PST dosyalarýnýn analizinde, hekimlerin dünya ve ülkemiz verilerine göre olumlu sonuçlara sahip olduðu görülmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmamýzýn amacý, okskarbazepinin hematolojik parametreler, böbrek, karaciðer, tiroid fonksiyonlarý, plazma elektrolit, lipit, lipoprotein (a), B12 vitamini ve folik asit düzeylerine etkisini araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Onbeþ idiyopatik parsiyel epilepsili hasta çaliþmaya alýndý. Üç hasta, biri düzensiz ilaç kullanýmý, ikisi dirençli epilepsi nedeni ile ek antiepileptik tedaviye baþlamak zorunda kaldýklarý için çalýþmadan çýkarýldýlar. Kan örnekleri sabah, 12 saatlik açlýðý takiben alýndý. Serum örneklerinden hematolojik parametreler, sodyum (Na), potasyum (K), kalsiyum (Ca), fosfor (P), glukoz, kan üre azotu (BUN), alkalen fosfataz (ALP), alanin amino transferaz (ALT), aspartat amino transferaz (AST), gama glutamil transferaz (GGT), total kolesterol, trigliserid, düþük dansiteli lipoprotein-kolesterol (LDL-K), yüksek dansiteli lipoprotein-kolesterol (HDL-K), apolipoprotein A (Apo-A), apolipoprotein B (Apo-B), Lipoprotein a (Lp a), serbest ve total triiyodotirozin (T3), tetraiyodotirozin (T4), Tiroid stimulan hormone (TSH), folik asit ve B12 vitamin düzeyleri tedavi baþlangýcýnda, 3.,6. ve 12. aylarda çalýþýldý.
BULGULAR: Hematolojik parametrelerde, Na, K, Ca, P, glukoz, BUN, AST, ALT, ALP, total kolesterol, trigliserid, LDL-K, HDL-K, Apo-A, Lp (a), fT3, TSH düzeyleri, folik asit ve B12 vitamin düzeylerinde tedavinin 3,6,12. aylarda anlamlý deðiþiklik saptanmadý. GGT düzeylerinde 3,6,12. aylarda istatistiksel anlamlý olmayan yükselme, fT4 düzeylerinde istatistiksel olmayan düþüklük saptandý. Apo-B seviyesinde tedavinin 3. ayýnda anlamlý yükselme tespit edildi. Lp (a) düzeylerinde 12. ayda baþlangýç ve 6. ay deðerlerine göre istatistiksel anlamlý yükselme saptandý (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Okskarbazepin kullanan çocuklarda karaciðer enzimlerinin, tiroid fonksiyon testlerinin ve özellikle ateroskleroz için risk faktörü olan Lp (a) seviyelerinin izlenmesi gerektiðini önermekteyiz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada koroner arter baypas uygulanan 35 yaþ altý genç hastalarda çeþitli preoperatif ve peroperatif faktörlerin morbidite, cerrahi ve sonuçlar üzerine etkisi araþtýrýldý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Koroner arter hastalýðý sebebiyle 2005-2016 yýllarý arasýnda merkezimizde CABG operasyonu uygulanan 35yaþ altý (17-35) 130 yetiþkin [118 (%90.8)’ i erkek; ort. yaþ 31.82±3.3 ve 12 (%9,2)’ si kadýn, yaþ ortalamasý 32.08 ± 2.3 ] hasta retrospektif olarak deðerlendirildi. Hastalar cinsiyetlerine göre gruplandýrýlarak risk faktörleri, demografik verileri, perioperatif ve postoperatif parametreleri ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Hastalardan Kadýn olgularýn %33.3’ ünde diyabet, ve %25’ inde aile hikayesi ve hipertansiyon öyküsü mevcuttu. Erkekler de ise diyabet %50.8, aile öyküsü %21.2, hipertansiyon %31.4’ inde mevcuttu. Kadýnlarýn %25’ i erkeklerin ise %68.6’ ü sigara tiryakisiydi. Kadýn Olgularýn %16.7’ sýnda erkeklerin ise %6.8’ inde ana koroner lezyonu vardý. Olgularýn 44 (%33.8)’ünde ise daha önce geçirilmiþ myokard enfarktüsü hikayesi vardý. CRP deðeri olgularýn % 47.7 unda normal deðerlerden yüksek bulundu. Olgularda ortalama preoperatif EF %53 idi. 7 (%5.4) olguya acil, 123 (%94.6) olguya elektif CABG uygulandý. 12 (9.2%) olgu atan kalpte 118 hastada CPB eþliðinde bypass uygulandý.


TARTIÞMA ve SONUÇ: Diyabetes mellitus, Hipertansiyon varlýðýnýn ve sigara içiminin cinsiyet ayýrt etmeden genç hastalarda koroner arter hastalýk riskini önemli oranda artýrdýðýný, sigara ile mücadelenin erken yaþlarda koroner arter hastalýðýnýn önlenebilir en önemli faktörü olabileceðini göstermektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kafa travmalarý ve intrakranial kanamalar travmalarýn en aðýr formlarýndandýr ve ciddi hasarla sonlanma olasýlýklarý yüksektir.
Primer hasarý takip eden sekonder hasar geliþimi ve bunu etkileyen faktörler üzerine hastaya iliþkin risk faktörlerinin yaný sýra travma sonrasýndan baþlayarak transport, acil servisler, operasyon süreçleri ve yoðun bakým tedavileri etkin rol oynamaktadýr
Hastanemiz beyin cerrahisi ve yoðun bakým klinikleri olarak son iki yýl süresinde birlikte izlediðimiz travmatik intrakranial kanamalarýn retrospektif bir analizini yaparak yoðun bakým süreci baþlangýcý ve sonlanýmý sýrasýndaki Glaskow Koma Skalasý(GKS) skorlarýna göre hastalarýmýzý deðerlendirmeyi amaçladýk
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastane yönetiminin yazýlý onayý ile, hastane bilgi sistemi(HIS) kayýtlarý incelenerek Yoðun Bakým kliniðine travmatik intrakranial kanama tanýsý ile son iki yýl içinde kabul edilen, 18 yaþ üzeri hastalar retrospektif olarak analize edildi.Acil servis ve yoðun bakým hastalarýndan 56 hasta verisi deðerlendirildi..GKS geliþ ve çýkýþ skorlarý, <8 (kötü sonlaným beklentisi), ve ≥ 8 (iyi sonlaným beklentisi) olarak iki grupta deðerlendirildi.
BULGULAR: Analizi yapýlan 51 hastanýn geliþ GKS skoru 8 altý ve üzeri olmak üzere deðerlendirildiðinde, pupilla reflekslerinde istatistiksel olarak anlamlý, kan glukoz düzeylerinde ise klinik olarak yorumlanabilecek bir farklýlýk gözlenirken, çýkýþ deðerlendirmelerinde kötü sonlaným gösteren 17 hasta deðerlendirildiðinde, bu hastalarýn 8 tanesinin geliþ GKS skorlarýnýn da 8 in altýnda olduðu, bu hastalarýn aðýr kafa travmasýyla birlikte çoklu intrakranial patolojilerinin olup dekopressif cerrahi geçirdikleri, ve çoklu beden travmasýna maruz kaldýklarý belirlenmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda politravma ve kontrol edilemeyen intrakranial basýnç artýþý ile dekompressif cerrahi uygulanan hastalarýn, ve baþvuru sýrasýnda yüksek kan þekeri görülen hasta gruplarýnýn prognostik açýdan daha kötü sonlandýðý görülmüþtür.
Kafa Travmalarýnda her hastanenin bir algoritmik yaklaþýmý olamasý, ve aralýklý olarak bu süreçlerin analizinin hastalarýn akut müdahaleler sýrasý ve sonrasýnda sekonder hasarlardan korunmasýnda etkili olabileceði görüþündeyiz

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bronkopulmoner displazi (BPD) prematürelik ile iliþkili en önemli kronik pulmoner morbidite ve mortalite nedenlerinden biridir. Bu çalýþmada prematüre infantlarda eritrosit daðýlým geniþliðinin (RDW) BPD geliþimini öngörmede belirteç olarak kullanýllabilirliðinin araþtýrýlmasý hedeflendi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Retrospektif kohort seklinde düzenlenen çalýþmaya hastanemizin yenidoðan yoðun bakým ünitesinde (YYBÜ) yatarak tedavi görmüþ, ≤32 gestasyon hafta olan vakalar dahil edildi. Çalýþma kohortu izlemde BPD geliþen premature infantlar ve izlemde BPD geliþmeyen kontrol grubu olmak üzere 2 gruba ayrýldý. Hastalarýn demografik verileri ve postnatal ilk 3 saat içinde alýnan tam kan parametreleri kaydedildi ve bu deðerler ile BPD arasýndaki iliþki araþtýrýldý.
BULGULAR: Dýþlanma kriterleri sonrasýnda 78 hasta çalýþmaya dahil edildi. BPD grubunda kontrol grubu ile karþýlaþtýrýldýðýnda, doðum gestasyon haftasý ve doðum aðýrlýðý oranlarýnýn belirgin olarak daha düþük olduðu izlendi (sýrasýyla; p=0.001, p=0.002). BPD grubunda maternal preeklampsi izlenme oraný kontrol gruba göre anlamlý daha yüksek izlendi (p= 0.04). Çalýþma gruplarýnýn hemogram parametereleri deðerlendirildiðinde BPD grubundaki RDW deðerlerinin kontrol grubuna göre anlamlý olarak daha yüksek olduðu izlendi (p= 0.002). Multivariate lojistik regresyon analizi ile modele BPD geliþimi üzerine etkili diðer deðiþkenler dahil edildiðinde RDW düzeyinin (OR= 11.986, %95CI 2.494-57.602, p=0.002) ve invazif mekanik ventilasyon süresinin (OR=1.429, %95 CI 1.127-1.811, p=0.003) anlamlý BPD prediktörü olduðu izlendi. RDW deðeri için ROC analizi uygulandýðýnda “cut-off” deðeri %18 belirlendiðinde; bu deðer için duyarlýlýk %81.50, özgüllük %84.78 ve AUC deðeri 0.845 olarak saptandý (p < 0.001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda prematüre infantlarda RDW deðerinin BPD yi öngörmede önemli bir parametre olduðu izlendi. RDW'nin basit ve kolay eriþilebilir bir parametre olarak, BPD yi öngörmede ve erken yaklaþýmda önemli rolü olabilir

GÝRÝÞ ve AMAÇ: El yaralanmalarý plastik cerrahide sýklýkla rekonstrüksiyon gerektiren yaralanmalarýdýr (1). Parmak ucu elde en sýk yaralanan bölgedir. Etiyolojisinde sýklýkla travmalar ön planda yer almaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2013- 2017 yýllarý arasýnda kliniðimizde replantasyona uygun olmayan, tip amputasyonu nedeniyle opere edilen 625 hastanýn kayýtlarý geriye dönük olarak incelendi.
BULGULAR: Travmalarýn etiyolojisi incelendiðinde, en sýk iþ kazalarý olmakla beraber, pediatrik yaþ grubunda sert cisimlerin arasýna sýkýþma en sýk etyolojik neden olarak tespit edildi. Replante edilemeyecek düzeyde olan vakalarda kompozit greft (%60), kompozit greft amaçlý kullanýlabilecek amputat olmayan vakalarda ise lokorejiyonel flep veya serbest flepler uygulanmýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Tutma hissetme, dokunma, sýkýþtýrma hareketlerinde önemli olduðu için el yaralanmalarýnýn rekonstrüksiyonlarý özelliklidir. Tip amputasyonlarýnda mümkün olduðunca fonksiyonel rekonstrüksiyon yapýlmalýdýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Non-timomatöz miyastenia gravis hastalarýnda ve kontrol grubunda kontrastsýz toraks bilgisayarlý tomografisi ile anteriyor mediastinal yað dokusu dansitesinin karþýlaþtýrýlmasý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Retrospektif çalýþmamýza klinik olarak miyastenia gravis tanýsý koyulan ve kontrastsýz toraks bilgisayarlý tomografi ile tetkik edilmiþ olan 65 hasta dahil edildi. Hasta grubu ile ayný cinsiyet ve benzer yaþ daðýlýmýnda olan, kontrastsýz toraks bilgisayarlý tomografisi ile tetkik edilmiþ 65 olgudan oluþan kontrol grubu oluþturuldu.
BULGULAR: 65 miyastenia gravis hastasýndan oluþan hasta grubunun anteriyor mediastinal yað dokusu Hounsfield unit deðer ortalamasý ve standart sapmasý -97 ± 37.3; kontrol grubunun ise -121± 37.3 olarak saptandý. Miyastenia gravis hastalarý ve kontrol grubu arasýnda Hounsfield unit deðerleri ve standart sapmalarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark izlendi (p=0.01).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Miyastenia gravis hastalarýnda anteriyor mediastinal yað dokusu dansitesi kontrol grubuna göre yüksek bulunmuþtur.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Günümüzde cerrahlarýn laparoskopik kolesistektomiden (LC) Açýk kolesistektomiye (OC) geçmeleri hala zor bir karardýr. Bu çalýþmada amacýmýz LC yapýlan hastalarýn verilerini karþýlaþtýrarak ameliyat öncesi OC'ye dönüþüm olasýlýðýný öngörmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastalar iki gruba ayrýldý. Ýlki OC grubuydu. Ýkincisi LC grubu iken. Her iki grubun verileri çeþitli parametrelerle karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: LC'den OC'ye dönüþüm oraný %7,2 idi. Erkek hastalarda dönüþüm oraný %12.8, kadýn hastalarda ise %5.2 idi. OC'li grubun ortalama yaþý (52.66 ± 13.77) istatistiksel olarak laparoskopi grubundan (47.22 ±13.04) daha yüksekti (p=0.019 < 0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hastalarýn yaþý, cinsiyeti, artmýþ alkalen fosfataz, gama-glutamil transferaz ve direkt bilirubin deðerleri, safra kesesi duvar kalýnlýðý, safra çamuru varlýðý ve koledokolitiyazis varlýðý veya þüphesi, preoperatif endoskopik retrograd kolanjiyografi öykü parametreleri grup OC'de risk faktörü olarak istatistiksel olarak anlamlý bulundu.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Prematüre retinopatisi (ROP), erken doðan bebeklerin retinalarýnýn anormal damarlanmasý ile karakterize bir hastalýktýr. Bu çalýþmada, tiroid hormonlarýnýn anjiogenez üzerinde bilinen etkilerinden yola çýkýlarak, ROP ile tiroid hormonlarý arasýndaki iliþkiyi araþtýrmak amaçlanmýþtýr.


YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalýþmaya Bahçeþehir Üniversitesi Týp Fakültesi Göztepe Medical Park Hastanesi Yenidoðan Yoðun Bakým Ünitesinde Ocak 2011 ve Ocak 2019 yýllarý arasýnda doðumdan itibaren bir aydan uzun süre yatmýþ ve ROP muayeneleri yapýlmýþ olan, 34 gestasyon haftasýndan (GH) erken doðmuþ bebekler dahil edilmiþtir. Hastalar ROP tanýsý almýþ ve almamýþ olarak 2 gruba ayrýlmýþtýr. ROP tanýsý almýþ olan hastalar da ROP tedavisi yapýlmýþ ve yapýlmamýþ olarak 2 alt gruba ayrýlmýþtýr. Cinsiyet, GH, doðum aðýrlýðý (DA), bronkopulmoner displazi (BPD), mekanik ventilasyon süresi, oksijen tedavisi süresi, nekrotizan enterokolit ve intraventriküler kanama (ÝVH) deðiþkenleriyle birlikte, postnatal 7. ve 28. günlerde bakýlan serum serbest T4 (sT4-1 ve sT4-2) ve TSH (TSH-1 ve TSH-2) düzeyleri incelenmiþtir.
BULGULAR: ROP hastalýðý olmayan 193 bebek (Grup 1) ve ROP hastalýðý olan 152 bebek (Grup 2) çalýþmaya alýnmýþtýr. ROP olan 152 hasta içinde 114 bebek ROP tedavisi olmamýþ (Grup 2a) 38 bebek ise ROP tedavisi olmuþtur (Grup 2b). Grup 2’de serbest T4-1 ve TSH-2, Grup 1’dekine göre anlamlý derecede düþük saptanmýþtýr (p<0.001). Grup 2b’nin sT4-1 ve sT4-2 düzeyleri Grup 2a’ya göre anlamlý derecede düþük saptanmýþtýr (sýrasýyla p=0.042 ve p=0.015). Risk faktörlerinin lojistik regresyon analizinde, tiroid hormon deðerleri baðýmsýz risk faktörü olarak saptanmamýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmada tiroid hormonlarýnýn ROP geliþimi üzerinde etkisinin olmadýðý saptanmýþtýr. Daha büyük ölçekli ve prospektif çalýþmalar, tiroid hormonlarýnýn ROP geliþimi üzerindeki etkilerine ýþýk tutabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Tiroid hastalýklarý enflamatuar süreçle yakýndan iliþkilidir. Kýrmýzý hücre daðýlým geniþliði (RDW), ortalama trombosit hacmi (MPV) ve nötrofil / lenfosit oraný (NLR) günümüzde inflamatuvar belirteç olarak kullanýlmaktadýr. Amacýmýz RDW, MPV ve NLR düzeyleri ile benign tiroid nodülleri arasýndaki iliþkiyi araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2011 - Mayýs 2017 tarihleri arasýnda Haydarpaþa Numune Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi dahiliye kliniðine baþvuran hastalar geriye dönük olarak incelendi. Çalýþmaya dahil edilme kriterlerini karþýlayan benign tiroid nodülü olan 160 hasta ve 30 tiroid nodülü olmayan hasta dahil edildi. Hastalarýn rutin hemogram testleri kaydedildi ve RDW, MPV ve NLR deðerleri iki grup arasýnda karþýlaþtýrýldý. 
BULGULAR: RDW, MPV ve NLR deðerleri, nodülü olan grup ile nodülü olmayan grup arasýnda karþýlaþtýrýldý. Gruplarýn MPV veya NLR deðerleri arasýnda fark gözlenmedi. RDW deðerleri nodülü olan grupta nodülü olmayan gruba göre anlamlý derecede yüksekti (p = 0,036).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýz tiroid nodülleri ile altta yatan inflamatuvar süreç arasýndaki iliþkiyi desteklemektedir. Bununla birlikte, inflamatuvar biyobelirteçler ve malignite arasýnda bir iliþki olduðunu öne süren bazý çalýþmalarýn aksine, maligniteyi benign nodüllerden ayýrmada, benign koþullarda da artabileceklerinden, bu tür belirteçlerin kullanýlmasýný önermiyoruz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Gastrostomi için günümüzde açýk cerrahi ve endoskopik yöntemler olmak üzere birçok cerrahi yöntem tanýmlanmýþtýr. Tek insizyon gastrostomi (TÝG) ile ilgili ise oldukça az sayýda yayýn mevcuttur. Diðer yöntemlere göre daha az bilinen tek insizyon cerrahi gastrostomi deneyimimizi diðer gastrostomi yöntemleri ile karþýlaþtýrarak paylaþmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Haziran 2016 ile Haziran 2019 tarihleri arasýnda Ümraniye E.A.H. de TÝG yapýlan 15 olgu, Stamm gastrostomi (SG) yapýlan 14 olgu ve perkütan endoskopik gastrostomi (PEG) yapýlan 11 olgu retrospektif olarak deðerlendirildi. Olgularýn yaþ, cinsiyet, ameliyat endikasyonu, ameliyat yöntemi, ameliyat süresi, postoperatif komplikasyonlar karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: PEG yapýlan olgulardan birinde mide perforasyonu ve diðerinde gastrostomi tüpünün yerinde olmadýðý izlendi. Her iki hastayada laparotomi ve SG yapýldý. TÝG yapýlan 2 olguda insizyon yerinde evantrasyon ve altý hastada tüp çevresinde granülasyon izlendi. Evantrasyon lokal sütürle tedavi edilirken granülasyon gümüþ nitrat ile tedavi edildi. Stam gastrostomi yapýlan 1 olguda brid ileus geliþmesi nedeniyle laparotomi yapýldý. TÝG yapýlan hiçbir olguda laparatomi gerektirecek majör komplikasyon görülmedi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: TÝG kolay uygulanabilir, minimal invaziv ve komplikasyon oraný da diðer yöntemlere göre düþüktür.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Introduction: Internal mammary artery (IMA) graft is a commonly used coronary artery bypass conduit due to its high long-term patency rates. Besides, IMA can have a perioperative arteriel spasm problem. Papaverine, an opium alkaloid, is commonly used in vasospasm, especially for IMA. Iloprost, a synthetic prostacyclin analogue, could be an alternative to papaverine. In this study, we compared the effect of topical iloprost and papaverine in terms of prevention of IMA vasospasm.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Between May-August 2009, 40 consequtive patients who underwent coronary artery bypass grafting using IMA graft were included in the prospective study. Patients were divided into two groups in order to be treated with topical vasodilators as iloprost and papaverine groups. Free blood flow of IMA were measured before and after the topical vasodilators were applied. These results were evaluated together with concurrently measured mean arterial pressures. Histopathologic examination was performed with the distal part of IMA and scored according to the desquamation rate.
BULGULAR: Preoperative and haemodynamic parameters between the two groups were similar. With both vasodilator agents, the amount of IMA blood flow were increased in similar ratio as well. Analysis of this increase was assessed by dividing the blood flow by the mean arterial blood pressure value. Iloprost group had similar vasodilation response when compared with the response of papaverine group. Besides, there was more desquamation in the papaverine group at a significant level. There was no significant difference between the two groups in terms of postoperative mortality and complications.
TARTIÞMA ve SONUÇ: We concluded that iloprost could be an alternative for papaverine with similar vasodilation response and lower level of endothelial damage.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada amacýmýz, son beþ yýlda 20 mm'den küçük böbrek taþlarýnýn tedavisinde retrograd intrarenal cerrahi (RIRS) uygulanan 452 hastanýn sonuçlarýný sunmaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniðimizde Ocak 2013 ile Þubat 2018 arasýnda böbrek taþý nedeniyle RIRS uygulanan 452 hastanýn dosyalarý geriye dönük olarak incelendi. Bütün vakalarda floroskopi kullanýldý. Hastalarýn demografik verileri,operasyon bilgileri, taþ yeri ve boyutu ve taþsýzlýk oranlarý incelendi. Hastalar operasyon sonrasý birinci gün direk üriner sistem grafisiyle, birinci ay ise kontrastsýz bilgisayarlý tomografi (BT) ile kontrol edildi. Taþsýzlýk durumu, operasyondan bir ay sonra BT'de taþýn hiç olmamasý veya 3 mm den daha küçük rezidüel fragmanlar kalmasý olarak tanýmlandý.
BULGULAR: Yaþ ortalamasý 47.9 (aralýk, 12-85) yýl olan 285 (% 63) erkek ve 167 (% 36.9) kadýn hasta vardý.Ortalama taþ boyutu 13,5 mm (aralýk, 7-20 mm) idi. Üreter giriþ kýlýfý 388 (% 85.8) hastada kullanýldý. Ortalama operasyon ve floroskopi süreleri sýrasýyla 70.6 dakika (aralýk,45-150) ve 17.6 saniye (daðýlým 3-55) idi. Ortalama hastanede kalýþ süresi 1.3 (aralýk, 1-5) gündü. Yirmi (% 4.4) hastada renal kolik, hematüri, enfeksiyon ve / veya ateþ gibi minör komplikasyonlar geliþti. Majör komplikasyon görülmedi ve kan transfüzyonu yapýlmadý. Ameliyat sonrasý birinci ayda 403 (% 89.1) hastada taþsýzlýk durumu elde edildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: 20 mm'den küçük böbrek taþlarýnýn tedavisinde RIRS'ýn etkili, uygulanabilir ve güvenli bir tedavi yöntemi olduðuna inanýyoruz. Prosedür düþük morbidite ve yüksek baþarý oranýna sahiptir.

Saðlýk hizmetlerinde iyileþtirmeler için kalite ölçümüne odaklanmak çok önemlidir. Ayrýca kalite deðerlendirmelerinde geçerli bir model, yönetiþimi saðlamak ve kalite iyileþtirme açýsýndan gereklidir. Bununla birlikte artan ve deðiþen küresel ve ulusal saðlýk öncelikleri hem iyileþtirme hem de ölçüm mekanizmalarýnýn saðlýk sistemleri üzerindeki olumlu etkilerinde önemli bir rol oynamaktadýr. Bu çalýþmada, saðlýk hizmetlerinde akreditasyon faaliyetlerini yürüten ve ulusal bir kurum olan Türkiye Saðlýk Hizmetleri Kalite ve Akreditasyon Enstitüsü’nün (TÜSKA) kullandýðý akreditasyon denetim programýnýn, bir dýþ deðerlendirme aracý olarak deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.

Apendiks hastalýklarý akut batýnýn en sýk karþýlaþýlan nedenleridir. Bunlarýn arasýnda apendiks vermiformis torsiyonu nadiren görülür.Apendiks torsiyonunun klinik bulgularý akut apandisitten ayýrt edilemez ve genellikle tanýsý operasyon esnasýnda konulur. Apendiks torsiyonu, primer ve sekonder torsiyon olarak tanýmlanmýþtýr. Apendiks torsiyonu her yaþta görülebilir ancak literatürde çocuklarda daha az görülmektedir. Biz burada fekalite baðlý sekonder apendiks vermiformis torsiyonu olgusunu sunduk ve apendiks torsiyonu ile ilgili literatürü gözden geçirdik.

Nutcraker sendromu (NCS) ilk kez 1944 yýlýnda Grand tarafýndan sol renal venin süperior arter (SMA) ile abdominal
aorta arasýnda sýkýþmasý olarak tanýmlanmýþtýr. NCS ile ilgili sýnýrlý sayýda klinik çalýþma olmakla birlikte en sýk karþýlaþýlan semptom ve bulgular sol böbreðin venöz hipertansiyonuna baðlý sol yan aðrýsý, hematüri ve proteinüridir. Disparoni, dizüri, dismenore, skrotal ve alt ektremitede variköz ven oluþumu, karýn aðrýsý diðer nadir görülen semptom ve bulgulardýr. Daha nadir olarak NCS’nin arteryel hipertansiyona da yol açabildiði bildirilmiþtir. Arteryel hipertansiyonun sekonder nedeni araþtýrýlan iki genç olgumuzda NCS saptadýk ve irdelemeyi uygun bulduk.

Künt göðüs travmalarý, göðüs duvarýnýn her iki tarafýnda ölümcül solunumsal ve respiratuar problemlere yol açabilen travmalar olup göðüs yaralanmalarýnýn sýk görülen formudur. Ölümcül sonuçlara yol açabildiðinden dolayý acil müdahale edilmesi gerekmektedir. Künt göðüs travmasýný zamanýnda ve gerektiðinde göðüs tüpü ile uygun þekilde tedavi etmek, çoðu hastada optimal aðrý kontrolünde ve göðüs fizyoterapisinde iyi sonuçlar elde edilmesini saðlar. Biz bu yazýmýzda, þiddetli künt göðüs travmasý sonucu meydana gelen, multipl kaburga kýrýklarý olan pnömotorakslý, politravmatik hastanýn bilateral tüp torakostomisi ile baþarýlý þekilde tedavi edildiði vakanýn sunumunu yapmayý amaçladýk.