GÝRÝÞ ve AMAÇ: Saðlýk alanýnda çalýþan bütün personelin kardiyopulmoner resüsitasyon (CPR) uygulamalarýyla ilgili temel bilgi ve becerilerinin her zaman üst düzeyde olmasý gerekmektedir. Bizim bu çalýþmamýzdaki amacýmýz uzmanlýk öðrencisi olarak görev yapan doktorlarýn CPR uygulamalarýndaki bilgi düzeylerinin tespit edilerek verilmesi gereken eðitimlerin; önceliði, içeriði ve sýklýðýný belirleyerek CPR’ la ilgili bilgi ve becerilerinin üst düzeyde tutulmasýný saðlamaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Veriler araþtýrmacýlar tarafýndan 2015 ERC kýlavuzu referans alýnarak güncel CPR bilgilerini ve eðitim durumlarýný içeren 20 soruluk 4 seçenekten oluþan test formu hazýrlanarak bir eðitim ve araþtýrma hastanesinde deðiþik kliniklerde çalýþan araþtýrma görevlisi doktorlarýn araþtýrmaya katýlmalarý saðlanarak toplandý.
BULGULAR: Anesteziyoloji ve Reanimasyon ile acil servis kliniklerinin bilgi ve beceri düzeylerinin daha yüksek olduðu görüldü. Bir ay içerisinde uygulanan CPR sayýsýyla bilgi ve beceri düzeyi arasýnda anlamlý bir iliþki mevcuttu, 2 ve üzeri CPR uygulayanlarýn bilgi ve beceri düzeyinin daha yüksek olduðu tespit edildi.. CPR bilgi ve beceri düzeyinin eðitim sýklýðýyla iliþkisi; 6 ay içinde, 1 yýl içinde ve eðitim almayanlardaki baþarý düzeyi sýrasýyla %67,89, %58,49 ve %55,25 olarak tespit edildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Neredeyiz; CPR uygulamalarýnda bilgi ve beceri düzeyinin %59,52 olarak gerçekleþmesi olmamýz gereken yerin çok gerisinde olduðumuzun göstergesidir. Nerede olmalýyýz; CPR uygulamasý çok önemli ve kritik bir müdahale olduðundan baþarý oranýnýn %90 ve üzerinde olmasý hedeflenmelidir. Bu düzeye ulaþabilmek için öncelikli olarak tüm kliniklerde düzenli CPR eðitimleri yapýlmalý, bunun yanýnda özellikle ayda 0-1 arasý CPR uygulayan kliniklerin seviyelerinin çok daha düþük olmasý bu kliniklerin eðitiminde ya etkin rotasyon proðramlarý ya da simülasyon temelli CPR eðitim modellerinin uygulanmasý hedefimize ulaþmamýza daha büyük katký saðlayacaktýr. Eðitimlerin 6 aydan daha kýsa sürelerde düzenli olarak tekrarlanmasý bilgilerin güncellenmesini saðlayarak etkin CPR uygulamalarýna önemli katký saðlayacaktýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý idrar kaçýrma (UI) tedavisinin kadýn ve erkek cinsel iþlevleri üzerindeki etkisini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: UI tanýsý alan ve cerrahi ile ve / veya týbbi olarak tedavi edilen ve Aralýk 2017 ile Temmuz 2018 arasýnda cinsel olarak aktif olan kadýnlar çalýþmaya prospektif olarak alýndý. Hastalarýn demografik özellikleri deðerlendirildi ve hastalar Üriner Tehlike Envanteri (UDI-6), Ýnkontinans Etki Anketi (IIQ-7) ve Kadýn Cinsel Ýþlev Ýndeksi (FSFI) formlarýný doldurdu. Ayrýca, partnerin yaþý, BMI ve cinsel durum (IIEF-5 puaný: Uluslararasý Erektil Fonksiyon Ýndeksi) kaydedildi. SUI hastalarýnda transobturator bant (TOT) operasyonu yapýldý. UUI olan hastalara antikolinerjik tedavi uygulandý. MUI hastalarýnda belirgin stres bileþeni olan TOT operasyonu uygulanip ve gerekirse antikolinerjik tedavi baþlandý. Hastalar ilk tedavinin 3. ayýnda UDI-6, IIQ-7 ve FSFI anketlerini doldurdu ve partnerleri IIEF-5 formunu doldurdu.
BULGULAR: Çalýþmaya UI'li 40 kadýn ve eþleri dahil edildi. UI tedavisinden sonra aylik cinsel iliþki sayýsý anlamlý derecede artmýþtý (ayda 3.3'e karþýlýk ayda 5.2, p: 0.001). Tedavi öncesi FSFI skoru ortalama 18.9 idi; UI tedavi edildikten sonra FSFI skoru 24.9'a yükseldi (p: 0.001). Ayrýca, kadýnlardaki UI tedavisinden sonra, partnerlerin IIEF skorunda anlamlý bir iyileþme bulduk (18,5 - 22,5, p: 0,001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bulgularýmýz, kadýnlarda UI tedavisinin, kadýnlarda yaþam kalitesini ve cinsel iþlevi ve eþlerinde cinsel aktiviteyi anlamlý þekilde iyileþtirdiðini göstermiþtir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Penil fraktüre ile beraber total üretra rüptürü nadir görülen bir durumdur. Bu çalýþmanýn amacý, penil fraktüre baðlý tam üretra rüptürü olmuþ hastalarýn acil cerrahi rekonstrüksiyon sonrasý uzun dönem alt üriner sistem semptomlarýný ve cinsel fonksiyonlarýný deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Komplet üretra rüptürü nedeniyle opere olan 5 hastanýn preoperatif, peroperatif ve uzun dönem sonuçlarý deðerlendirildi. Hastalarýn tanýsýnýn konulmasý için fizik muayene ve retrograd üretrografi çekimi esas alýndý. Ameliyat verileri kayýt edilerek uzun dönem sonuçlarý için fizik muayene, Uluslararasý Prostat Semptom Skoru (IPSS), Uluslararasý Cinsel Ýþlev Ýndeksi (IIEF-5) formlarý ve üroflowmetri sonuçlarý deðerlendirildi.
BULGULAR: Hastalarýn ortalama yaþý 35.6±6.3 (25-42) ve ortalama takip süresi 18.4±9.9 ay idi. Penil fraktür 3 hastada cinsel iliþki sýrasýnda, 1 hastada mastürbasyon ve 1 hastada uyku esnasýnda meydana geldi. Ameliyat sonrasý hiçbir hastada erektil disfonksiyon gözlenmedi. Hastalarýn birinde anterior üretral darlýk geliþti ve 1 hastada ereksiyon esnasýnda 15 ° penis eðriliði mevcuttu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Üretroraji ve idrar yapamama üretra rüptürünü gösteren majör bulgulardýr, bu hastalar retrograd üretrografi ile deðerlendirilmelidir. Bu hasta grubunda korpus kavernozum ve üretranýn erken dönemde cerrahi onarýmýnýn uzun dönem sonuçlarý gayet iyidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Akut böbrek yetmezliði (ABY), serum kreatinin düzeyinde artýþ ve/veya idrar miktarýnda deðiþkenlik ile seyreden böbrek fonksiyonlarýnýn akut kaybýdýr. Kronik böbrek yetmezliði(KBY) böbreðe zarar veren, böbreðe ait olan veya sistemik birçok hastalýktan kaynaklanan, böbreðin sývý-solüt dengesini ayarlamadaki yetersizlikle beraber metabolik ve endokrin fonksiyonlarýn kronik ve ilerleyici olarak bozulmasýdýr.
Çalýþmamýzda, acil servise baþvuran enfeksiyon kliniði olan hastalar haricindeki kronik böbrek yetmezliði hastalarýnda NLR ve PLR'nin diyaliz öncesi ve sonrasý deðerleri karþýlaþtýrýldý. Amacýmýz hýzlý ve ucuz bir test olan tam kan sayýmýndaki(hemogram) parametrelerin diyaliz öncesi ve sonrasý deðiþimini incelemek ve bu deðiþimlerin acil diyaliz ihtiyacýný belirlemede klinisyene bir fikir verip vermeyeceðini tartýþmaktýr
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ýstanbul Haydarpaþa Numune Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Nefroloji Kliniði Diyaliz Ünitesi’nde rutin diyaliz programý alan KBY hastalarý incelendi. Çalýþmamýza hastanemizde rutin diyaliz alan KBY hastalarýndan Ocak 2016 - Ocak 2018 tarihleri arasýnda çeþitli sebeplerle acil servise baþvuran hastalar dahil edildi.
Hastanýn acil servise baþvuru anýnda alýnan kan örneði ile diyaliz sonrasý alýnan ilk kan örneði hemogram parametrelerinin deðerlendirilmesinde esas alýnmýþtýr. Hastalara ait tüm kan örnekleri ayný laboratuvar ve cihazda çalýþýlmýþtýr. Laboratuar incelemeleri MINDRAY BC6800 marka hemogram cihazý yapýlmýþtýr.
Ýstatiksel analiz olarak verilerin ortalama (mean) deðerleri, standart sapmalarý, ortanca (median) deðerleri hesaplanmýþtýr. Student’s t test, chi-square test deðiþikenlerin karþýlaþtýrýlmasýnda kullanýlmýþtýr.

BULGULAR: Acil servisimize Ocak 2016 - Ocak 2018 tarihleri arasýnda toplamda 458 KBY hastasý farklý sebeplerle baþvurdu.
Hastalarýn diyaliz öncesi ve diyaliz sonrasý NLR oranlarý, tüm yaþ gruplarýnda istatistiksel olarak anlamlý deðiþim göstermektedir(p<0,05). PLR oranlarýnda 52 yaþ üzerindeki hastalarda diyaliz sonrasý deðerleri, diyaliz öncesi deðerlerine göre anlamlý oranda düþüþ göstermiþtir(p<0,05). Öte yandan 52 yaþ altýndaki hastalarda PLR oranlarýnda istatistiksel olarak anlamlý bir deðiþim saptanmamýþtýr.

TARTIÞMA ve SONUÇ: Acil diyaliz ihtiyacýný belirlemede NLR ve PLR oranlarýndaki artýþ klinik deðerlendirme ile birlikte acil dializ kararý vermede yardýmcý olabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Otonomik sinir sistemi nokturnal poliüri, uyanma bozukluðu veya detrüsör hiperaktivitesi gibi nokturnal enürezisin bazý etiyolojik faktörleri ile iliþkili gibi görünmektedir. Bu çalýþmanýn amacý nokturnal enürezisli (NE) çocuklarda otonomik sinir sistemi (OSS) fonksiyonlarýný deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya 22 NE’li ve 20 saðlýklý çocuk dahil edildi. Her iki grupta palmar ve plantar sempatik deri yanýtlarý (SDY) ve RR interval varyasyonu (RRIV) elektrofizyolojik yöntemlerle deðerlendirildi. Minimum ve ortalama SDY latanslarý, maksimum ve ortalama SDY amplitüdleri, istirahat ve derin solunum sýrasýnda RRIV, istirahat-derin solunum RRIV farký ve oraný, istirahat ve derin solunumda maksimum-minimum RR interval oraný hesaplandý. Grup karþýlaþtýrmalarýnda; anormal daðýlmýþ veriler için Mann-Whitney U testi, normal daðýlan veriler için ise baðýmsýz grup t-testi kullanýldý.
BULGULAR: NE grubunda yaþ ortalamasý 10.75±3.49, kontrol grubunda ise 10.91±3.10 idi. Ýki grup arasýnda yaþ ve cinsiyet açýsýndan istatistiksel anlamlý fark yoktu. (p> 0.05). Her iki grupta tüm vakalarda palmar ve plantar SDY’ler elde edildi. Ýki grup arasýnda SDY ve RRIV parametreleri açýsýndan istatistiksel anlamlý fark saptanmadý (p> 0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu bulgular enüretik çocuklarda OSS fonksiyonlarýnýn normal olabileceðini göstermektedir. Ancak OSS disfonksiyonu, NE ile ilgili patogenetik mekanizmalardan bir ya da birkaçý ile iliþkili olabilir. Bu nedenle NE’li çocuklarýn etiyolojik faktörlere göre sýnýflandýrýldýðý gruplarda OSS fonksiyonlarýný deðerlendirmek OSS disfonksiyonu-NE iliþkisini göstermek adýna daha faydalý olabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada düþük dansiteli extrakorporal dalga tedavisi (Low-Ýntensity Extracorporeal Shock Wave Therapy =Li-ESWT)'nin Peyronie hastalýðý üzerine etkilerini incelemek amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Peyronie hastalýðý olan 41 hastaya tedavi için Duolith SD1 Ultra cihazý ile Li-ESWT uygulandý. Peyroni hastalarýnda Li-ESWT yapýlacak penis bölgesini klinik odaklama ile yani palpe edilen peyroni plak üzerine, her seansta toplam 300 atým (3,000 vuruþ 0,25 mJ/mm2) 6 hafta haftada 1 seans uygulandý. Baþlangýç ve Li-ESWT uygulandýktan 3. ay 6. ay ve 1 yýl sonra peyroni hastalarýnda, penil aðrý, penil kurvatur, penil plak büyüklüðü ve IIEF-5 skorlamasý deðeri kýyaslanarak bu yöntemin güvenilirliði ve etkinliði deðerlendirilirdi.
BULGULAR: Hastalara tedavi öncesi ve Li-ESWT tedavisinden sonra 3. ay, 6. ay ve 12. ay’daVas skorlamasýnda istatiski açýdan anlamlý bir düþme (p<0,001) bulunmuþ iken, angulasyondaki deðiþim, IIEF-5 skorlamasýnda, plak büyüklüðünde, sýrasýyla( p=0,950, p=0,162, p=0,162) anlamlý bulunmamýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: peyroni hastalýðýnda Li-ESWT tedavisi ile hastalarýn ereksiyonda oluþan penil aðrý þikayetini azaltma dýþýnda angulasyon, penil plak‘da küçülme ve cinsel fonksiyonlarda iyileþme saðlanamadýðýný göstermiþtir. Verilerimize göre Li-ESWT, Peyronie hastalýðýnda görülen penil aðrýyý azalttýðý ancak penis eðriliðini azaltmada, plak boyutunu küçültmede ve cinsel iþlevi iyileþtirmede etkili görünmemektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Cutibacterium acnes (C.acnes), eski adýyla Propionibacterium acnes, düþük virülanslý, aerotoleran anaerob, gram pozitif, spor oluþturmayan, pleomorfik basillerdir. Özellikle omuz eklem cerrahisi sonrasý implant ile iliþkili enfeksiyonlarda hastalarýn klinik sonuçlarýný olumsuz etkileyen sýk enfeksiyon nedenlerindendir. çalýþmanýn amacý omuz artroskopisi yapýlan hastalardan ameliyat esnasýnda alýnan doku örneklerinde C.acnes insidansýný saptamak ve hastalarýn klinik sonuçlarýný kültür sonuçlarý ile karþýlaþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2016 Ocak – 2016 Temmuz aylarý arasýnda hastanemizde omuz artroskopisi ameliyatý olan ve çalýþmaya dahil olma kriterlerini karþýlayan hastalar prospektif olarak deðerlendirildi. Hastalarýn ameliyat öncesi VAS (visual analog scale) skoru, Quick-Dash, Constant skoru hesaplanarak kaydedildi ve ameliyat sonrasý 6. aydaki verilerle birlikte deðerlendirildi. Hastanýn omuzundaki patolojiye göre 2 ya da 4 örnek alýndý. Alýnan örnekler 14 gün süre ile %5 koyun kanlý agara ve MacConkey agara ekildi. Kültür sonuçlarý hastalarýn klinik verileri ile karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Çalýþmanýn dahil olma kriterlerini karþýlayan 39 hastayý 6 ay süre ile takip edildi (13 erkek 26 kadýn). 39 hastanýn 7’sinin kültüründe P.acnes üredi (%17.9). Kültürde üremeye göre skorlarýn daðýlýmý açýsýndan istatistiksel anlamlý farklýlýk bulunmadý. (Mann-Whitney U p<0,05)
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ameliyat öncesi cilt hazýrlýðý ve standart antibiyotik proflaksisine raðmen omuz artroskopisi esnasýnda en çok subakromiyal alana olmak üzere C.acnes inkübasyonu olmaktadýr. Omuz artroskopisi esnasýnda alýnan doku kültürlerinde C.acnes üreyen hastalarýn klinik sonuçlarý ile doku kültürlerinde C.acnes üremeyen hastalarýn klinik sonuçlarý arasýnda anlamlý fark görülmemiþtir. Literatürde C.acnes, omuz bölgesinde persistan aðrý ve artroz ile iliþkilendirilmiþtir. Ancak 6 aylýk takiplerde elde edilen sonuçlar hipotezimiz ile uyumlu deðildir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ekstrakorporeal þok dalgasý litotripsi üriner sistem taþ hastalýðýnda uygulanan yöntemlerden biridir. Ekstrakorporeal þok dalgasý litotripsi oldukça yüksek baþarý oranýna sahiptir ve baþarýsýný etkileyen birçok faktör vardýr. Çalýþmamýzda proksimal üreter taþlarýnda þok dalgasý litotripsi sonuçlarýmýzý, þok dalgasý litotripsi sonrasýnda hastaneye tekrar baþvuru nedenlerini ve yapýlan ek müdahaleler sonrasý elde edilen nihai baþarýyý sunmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Mart 2017 ile Ekim 2019 tarihleri arasýnda proksimal üreter taþý nedeni ile þok dalgasý litotripsi uygulanan 18 yaþ ve üzeri 142 hasta retrospektif olarak incelendi. Çalýþmada deðerlendirmeye alýnan hastalarýn yaþlarý, cinsiyetleri, vücut kitle indeksleri, taþýn lateralitesi, taþ boyutlarý ve volümü, taþ-cilt mesafesi, taþýn dansitesi [Hounsfield, (HU)], hidronefroz dereceleri, þok dalgasý litotripsi seans sayýsý, hastanýn tekrar baþvuru nedenleri ve final baþarý sonuçlarý deðerlendirildi. Baþarý yapýlan iþlemler sonrasý 1.ayda kontrastsýz BT’de tam taþþýz olmasý veya tespit edilen taþýn boyutunun <4 mm olmasý olarak tanýmlandý. Þok dalgasý litotripsi ile baþarý elde edilemeyen hastalara endoürolojik giriþimler uygulandý ve final baþarý oraný belirlendi. Komplikasyonlar Clavien- Dindo klasifikasyonuna göre sýnýflandýrýldý.
BULGULAR: Ekstrakorporeal þok dalgasý litotripsi baþarýsýna yaþ, vücut kitle indeksi, taþýn lateralitesi, renal ektazi derecesi, þok dalgasý litotripsi seans sayýsý, taþ-cilt mesafesinin herhangi bir katkýsýnýn olmadýðý görülmüþtür (p>0,05). Þok dalgasý litotripsi baþarýsýný etkileyen faktörler arasýnda erkek cinsiyette olmak, taþýn boyutu, taþýn volümü ve taþýn dansitesi; final baþarýyý ise taþ-cilt mesafesi ve renal ektazi derecesinin etkilediði görüldü (p<0.05). Þok dalgasý litotripsi sonrasý baþarý elde edilen ve edilmeyen gruplara bakýldýðýnda, baþarýsýz grupta komplikasyon geliþimi daha fazla görüldü (p<0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Proksimal üreter taþlarýnda taþ volümü, taþýn boyutu ve dansitesi þok dalgasý litotripsi baþarýsýný etkileyen faktörler arasýndadýr. Minimal invaziv bir iþlem olan þok dalgasý litotripsinin gerekli durumlarýnda yapýlan ek müdahaleler sonrasý final baþarý oraný arttýrýlabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kronik viral hepatit C'li hastalarýn tedavi baþarýsýný ve tedavi baþarýsýný etkileyen faktörleri incelemek.


YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalýþma; Ýnfeksiyon Hastalýklarý ve Gastroenteroloji polikliniklerinde takipli kronik viral hepatit C’li hastalarýn dosyalarý taranarak yapýldý. Demografik ve klinik özellikler (hepatomegali veya splenomegali varlýðý, komorbidite tedavi protokolleri ve yan etkileri) incelendi.
BULGULAR: Çalýþmaya 418 hasta dâhil edildi. Hastalarýn yaþ ortalamasý 48,4 (min: 27-max: 76) yýldý. %40,4’ü (n=169) erkekti. 50 hastada hepatomegali, 45’inde splenomegali mevcuttu. Hastalarýn %79.9'unda komorbidit hastalýk yokken, %13.4'ünde diyabet, % 5.3'ünde tiroid disfonksiyonu, %1.4'ünde her ikisi de vardý. 4 hastada hepatoselüler karsinom, 29 hastada siroz, 33’ünde ise yan etki gözlendi. 4 hasta ribavirin, 32 hasta klasik-interferon, 13 hasta pegile-interferon, 69 hasta klasik-interferon+ribavirin, 297 hasta pegile-interferon+ribavirin, 3 hasta klasik-interferon+ribavirin+pegile-interferon almýþtý. Hastalarýn 12’si “tedavi altýnda alevlenme”, 14’ü “kýsmi yanýtlý”, 89’u “nüks”, 124’ü “tam yanýtsýz”, 179’u ise “kalýcý viral yanýt (KVY)” ile sonuçlandý. Genel olarak, en baþarýlý sonuçlar pegile interferon + ribavirin ile tedavi edilen hastalarda elde edildi. Tek deðiþkenli karþýlaþtýrmalarda,KVY'li hastalarda genç yaþ, splenomegali yokluðu ve siroz olmamasý anlamlýydý. Çok deðiþkenli analizde, kombine tedavinin,KVY'li hastalar arasýnda baðýmsýz olarak anlamlý olduðu bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmamýzda hastalarýn interferon bazlý tedaviye yanýt oraný %42,8 olup, genç yaþ, kadýn cinsiyet, organomegali yokluðu bu oraný arttýran fartörler olarak belirlenirken, çoklu analize göre de, kombine tedavi verilmesinin tek baþýna baðýmsýz olarak KVY üzerine etkili olduðu belirlenmiþtir

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Diabetik hastalarda retinopatinin ve panretinal fotokoagulasyonun (FK), sistemik faktörlerle birlikte, retrobulber kan akýmýna etkilerinin araþtýrýlmasý
YÖNTEM ve GEREÇLER: Farklý evrelerdeki retinopatileri nedeniyle panretinal FK uygulanmýþ ve uygulanmamamýþ 62 Tip 2 diabetik hasta ve 15 kiþilik kontrol grubu çalýþmaya dahil edildi. Tüm olgularýn BUN, kreatinin ve HbA1c deðerleri alýndý. Oftalmik arter ve santral retinal arter tepe sistolik hýz ve diastol sonu hýz ölçümleri oftalmik renkli doppler US ile ölçülüp rezistif indeks hesaplandý.
BULGULAR: Diabetik hastalarda, oftalmik arter parametrelerinde daha düþük kan akým hýzý ve daha yüksek rezistif indeks hesaplanýrken, proliferatif grupta laser fotokoagulasyon uygulanan ve uygulanmayanlar arasýnda anlamlý fark bulunmadý. BUN ve kreatinin düzeyleri hastalýk evresiyle artýþ gösterirken, Hb A1c nin özellikle retinopatisi olmayan grupta diðer gruplara göre anlamlý derecede düþük olduðu görüldü ancak kan akým hýzlarý ile direkt iliþki saptanmadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Diabetik hastalarda retrobulber kan akým hýzlarý hastalýðýn ilerlemesiyle azalýrken panretinal fotokoagulasyonun bu parametreleri etkilemediði düþünülmektedir. HbA1c hastalýk evresiyle iliþkili görünmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: New Orleans Kriterleri ve Kanada Beyin Bilgisayarlý Tomografi (BT) kurallarý gibi yetiþkin hastalarda beyin BT endikasyonlarýný belirlemek için yaygýn olarak kullanýlan birkaç kriter geliþtirilmiþtir. Ancak bu kriterlerin yaþlý popülasyonda uygun duyarlýlýða sahip bir alt grup analizi yapýlmamýþtýr ve bu popülasyon için güvenilirlikleri tartýþmalýdýr. Bu nedenle yaþlý popülasyonda intrakraniyel yaralanmayý (IKY) öngörebilen yeni çalýþmalara ihtiyaç vardýr.
Bu çalýþmanýn amacý, 65 yaþ üstü popülasyonda IKY'yý belirlemede travma bölgesinin ve skalp hematomunun boyutunun rolünü deðerlendirmektir.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu prospektif, gözlemsel çalýþma, bir üçüncü basamak eðitim ve araþtýrma hastanesinin acil servisinde yaklaþýk üç yýl boyunca yürütülmüþtür. 65 yaþ üstü minör kafa travmalý hastalar ardýþýk olarak çalýþmaya dâhil edildi. Bu hastalarda kafa travmasý alaný, saçlý deri hematomu varlýðý ve hematom boyutunun IKY olan ve olmayan hastalar arasýnda farklýlýk gösterip göstermediði istatistiksel olarak hesaplandý. IKY olan ve olmayan hastalarý ayýrt etmede hematom çapýnýn baþarýsýný test etmek için ROC eðrileri çizilmiþtir. Kafa travma bölgelerin karþýlaþtýrýlmasýnda ikili oranlý t-testi kullanýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya dahil edilen 405 hastanýn 27 tanesinde IKY vardý. IKY'lý hastalarda ortalama skalp hematom çapý 68±25 mm iken, IKY olmayan hastalarda 16±21 mm idi ve aradaki fark anlamlýydý (p< 0.001). Frontal ve parietal bölgede 29,5 mm’den, oksipital bölgede 48 mm’den ve temporal bölgede 35 mm’den küçük bir hematom olmasý IKY’yý %100 negatif prediktif deðer ile dýþlýyordu. Temporal bölge frontal bölgeden %22 (-0.223 (-0.375; - 0.071)), oksipital bölgeden 15% (0.150 (-0.009; 0.311)) ve pariatal bölgeden 20% (0.201 (0.044; 0.358)) daha riskli bulunmuþtur.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Minör kafa travmasý olan 65 yaþ üstü hastalarda skalp hematomunun yeri ve boyutu IKY'yý tahmin etmek için yararlý bir parametre olabilir ve bu popülasyonda beyin BT endikasyonlarýný belirlemek için bir parametre olarak kullanýlabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bel aðrýsý toplumda en sýk görülen þikayetlerden biridir. Normal populasyonun yaklaþýk %25'i hayatýnda en az bir kez bel aðrýsýndan yakýnmaktadýr. Bu bireylerin de yaklaþýk %10'u bundan dolayý hekime baþvurmaktadýr. Faset kaynaklý patolojiler, bel ve kalça aðrýlarýnýn en önemli sebeplerinden biridir. Bu nedenle medikal tedaviye yanýt vermeyen olgularda faset eklem blokajlarý etkili bir yöntem olarak kullanýlmaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmamýzda kliniðimizde faset kökenli bel aðrýsý olduðu düþünülen 175 olguya uygulanan faset eklem blokajlarýnýn sonuçlarý retrospektif incelenmiþtir. Faset kökenli aðrý ön tanýsý ile Temmuz 20013-Aðustos 2018 tarihleri arasýnda kliniðimize interne edilerek faset blokajý uygulanan 175 hastanýn verileri incelenmiþtir. Weishaupt skorlarý ile iþlem öncesi ve iþlem sonrasý Visuel Analog Skala (VAS) deðerleri arasýndaki iliþki deðerlendirildi.
BULGULAR: Grade 1, grade 2 ve grade 3 olan hastalarýn preoperatif Visuel Analog Skala (VAS) deðerleri sýrasýyla 7.4±0.6, 7.6±0.7 ve 7.5±0.7 idi. Bu gruplarýn postoperatif VAS deðerleri ise sýrasýyla 4.1±0.7, 3.8±0.6 ve 3.7±0.7 olarak deðerlendirildi. Her üç grupta da preoperatif ve postoperatif deðerler arasýnda anlamlý fark saptandý. (p<0.05), ancak Weishaupt grade ile blokajin etkisi arasinda anlamli bir fark bulunamadi (p>0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Faset eklem blokaji, lumbago sikayeti olan hastalarda anlamli düzelme saglamis ve yasam konforlarini arttirmistir, ancak blokaj öncesi faset eklem gradelemesinin anlamli bir önemi ve tedavi sonucuna etkisi yoktur.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: ABO ve Rhesus (Rh) kan grubu antijenleri birçok hastalýðýn etiyolojisinde rol oynamaktadýr. Bu çalýþmadaki amacýmýz bu antijenlerin osteoporoz geliþimine etkilerini belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Balýkesir Üniversite Hastanesi'nde Mayýs 2014 - Ekim 2019 tarihleri arasýnda osteoporotik vertebral korpus kýrýðý nedeniyle kifoplasti yapýlan tüm hastalar geriye dönük olarak incelendi. Yaþ, cinsiyet, kýrýk seviyeleri, T skorlarý, visial analog skala skorlarý, oswestry disability indeks skorlarý ve kan gruplarý hastane veri sisteminden alýnarak her hasta için kayýt altýna alýndý. Çalýþma hastalarý arasýnda kan grubu daðýlýmý verileri ayný bölgedeki saðlýklý bireylerin verileriyle karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: ABO kan gruplarý sonuçlarý osteoporotik vertebra kýrýðý geliþme riski açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý deðildi. "Rhesus pozitif" kan grubu, yüksek osteoporotik vertebra kýrýðý insidansý (% 91.5) ile iliþkilidir ve "Rhesus negatif" kan grubu, osteoporotik vertebra kýrýðý ile en az iliþkiye sahiptir (% 8.5). Saðlýklý kontrollerin osteoporotik vertebra kýrýðý grubuyla karþýlaþtýrýlmasý, Rh pozitif hastalarýn osteoporotik vertebra kýrýðý geliþimi açýsýndan daha yüksek risk altýnda olduðunu ortaya koydu. (p = 0,026).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmanýn bulgularý, osteoporoz geliþiminde çevresel etki ve genetik faktörlerin yaný sýra Rh kan antijeninin de etkili olduðunu sunmaktadýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bibliyometrik çalýþmalar akademik üretkenliðin deðerlendirilmesi açýsýndan önemlidir. Amaç, Türkiye’deki üniversitelerde öðretim elemaný olarak görev yapan kardiyologlarýn akademik üretkenliklerini yayýn sayýsý, atýf sayýsý ve h-endeksleri açýsýndan araþtýrmak ve bu metriklerin akademik unvan ve cinsiyet ile iliþkisini incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Türkiye’deki üniversitelerin kardiyoloji anabilim dallarýnda profesör, doçent, doktor öðretim üyesi ve öðretim görevlisi olarak görev yapan kardiyologlar, Yükseköðretim Kurulu Akademik Arama platformu kullanýlarak belirlendi. Kardiyologlarýn yayýn ve atýf sayýlarý ile h-endeksleri Scopus veri tabanýndan elde edildi.
BULGULAR: Çalýþmada 760 kardiyologdan alýnan veriler analiz edildi. Kardiyologlarýn %84’ü erkekti (n=639). Kardiyologlarýn %51,1’i profesör (n=388), %21,6’sý doçent (n=164), %23,4’ü doktor öðretim üyesi (n=178) ve %3,9’u (n=30) öðretim görevlisiydi. Kadýnlarda doçent oraný (%12,4) erkeklerdekinin (%23,3) yaklaþýk yarýsý kadardý. Toplam yayýn ve atýf sayýsý ile h-endeksleri açýsýndan unvanlar arasýnda anlamlý farklýlýklar vardý (tüm p-deðerleri<0,001). Medyan yayýn ve atýf sayýsý ile h-endeksi profesörlerde en yüksek iken, onlarý her üç deðiþkende de doçentler izledi. Doktor öðretim üyesi ve öðretim görevlileri arasýnda tüm ölçütler açýsýndan anlamlý fark bulunmadý (p>0,05). Cinsiyete göre karþýlaþtýrýldýðýnda, erkek doçent ve doktor öðretim üyelerinin yayýn ve atýf sayýlarý ve h-endeksleri kadýn meslektaþlarýna göre anlamlý olarak daha yüksekti (p<0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Türkiye’deki üniversitelerde kardiyoloji anabilim dallarýnda çalýþan kardiyologlarýn akademik üretkenlikleri, yayýn ve atýf sayýlarý ve h-endeksleri kullanýlarak sunulmuþtur. Unvan arttýkça akademik verimliliðin arttýðý tespit edilmiþtir. Kardiyologlarýn çoðu erkekti. Doçent ve doktor öðretim üyesi erkek kardiyologlarýn akademik üretkenliði kadýn meslektaþlarýna göre daha yüksekti.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada, kliniðimizde Gebeliðin Ýntrahepatik Kolestazý (GÝK) nedeniyle takip edilen olgularýn perinatal sonuçlarýný retrospektif olarak deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada, Nisan 2015-Mart 2021 tarihleri arasýnda Sakarya Üniversitesi Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Kadýn Hastalýklarý ve Doðum Kliniði'ne baþvuran ve Gebeliðin Ýntrahepatik Kolestazý (GÝK) tanýsý konulan 71 hastanýn týbbi kayýtlarý retrospektif olarak incelendi.
BULGULAR: Hastalarýn yaþ ortalamasý 28.9 ± 4.8 idi. Taný anýndaki ortalama gebelik haftasý 31.9 ± 2.4 hafta ve doðumdaki ortalama gebelik haftasý 36.7 ± 1.5 hafta idi. Hastalarýn 20’sinin (%28.2) 37. gebelik haftasýndan önce preterm doðum yaptýðý saptandý. Taný anýndaki gebelik haftasý preterm doðum yapanlarda (30.5 ± 1.7) preterm doðum yapmayanlara (32 ± 2.5) göre istatistiksel olarak anlamlý derecede küçük saptandý (p: 0.025). Korelasyon analizi yapýldýðýnda, taný anýndaki gebelik haftasý ile preterm doðum arasýnda istatistiksel olarak anlamlý derecede negatif yönde korelasyon saptandý (p: 0.024, r: -0.268).
TARTIÞMA ve SONUÇ: GÝK, her ne kadar anne için benign bir durum olsa da fetüste önemli komplikasyonlara yol açabilmektedir. Bu nedenle, erken taný ve aktif yönetim, GÝK ile ilgili olumsuz komplikasyonlarý azaltmada esastýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu retrospektif çalýþmanýn amacý ameliyat öncesi inflamatuvar belirteçlerin tipik ve atipik hipokampal sklerozlu (HS) hastalarda farkýnýn ortaya konmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu amaçla çalýþmaya, ilaca dirençli temporal lob epilepsi nedeniyle ameliyat edilen 44 hasta dahil edilmiþtir. Ameliyat öncesi elde edilen hemogram sonuçlarýndan nötrofil, lenfosit, monosit, platelet sayýlarý ve nötrofil-lenfosit oraný, platelet-lenfosit oraný, lenfosit-monosit oraný ve sistemik-inflamasyon indeksi hesaplanmýþtýr.
BULGULAR: Tipik HS hastalarýnda atipik HS hastalarýna göre inflamatuvar belirteçlerin çoðu yüksek seviyede bulunsa da anlamlý fark saptanmamýþtýr. Belirteçlerin hiçbiri nöronal kayýp ile korelasyon göstermemiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Tipik ve atipik HS hastalarý arasýnda fark olmasa da, bazý inflamatuvar belirteçlerin atipik HS hastalarýna göre nöronal kaybýn ciddi olduðu tipik HS hastalarýnda yükselme eðilimi gösterdiði saptandý. Daha fazla hasta satýsýný içeren retrospektif and tercihen prospektik ileri çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: D vitamini yetersizliði ve eksikliði kemik ve mineral metabolizmasý dýþýnda bir çok sistemi etkilemektedir. Çalýþmamýzda Üst Solunum Yolu Enfeksiyonu görülme sýklýðý ile D vitamini düzeyleri arasýndaki iliþki araþtýrýldý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2015 -2016 yýllarý arasýnda çocuk polikliniðimize baþvurup Üst Solunum Yolu Enfeksiyonu tanýsý alan hastalarýn dosyalarý restrospektif olarak deðerlendirildi. D vitamini düzeyi bakýlmýþ olan 430 olgu çalýþmaya dahil edildi. Olgularýn son 1 yýl içerisinde geçirilmiþ Üst Solunum Yolu Enfeksiyonu sayýlarý kaydedildi ve D vitamini düzeylerine göre 3 gruba ayrýldý. Serum 25 (OH) D3 düzeyleri 20-100 ng/ml arasýnda yeterli,12-20ng/ml arasýnda yetersiz, <12 ng /ml ise eksik olarak kabul edildi ve bunlar arasýndaki iliþki deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþmamýzda 0 ile 18 yaþ arasýnda, 225 (% 52,3) kýz ve 205 (%47,7) erkek çocuk yer aldý. Çocuklarýn %15,3’ünün D vitamini düzeyi 12 ng/ml’nin altýnda (1.grup), %32,2’sinin 12 -20 ng/ml’nin arasýnda (2.grup ), %52,5’inin 20-100ng/ml’nin (3.grup )arasýnda idi. Çalýþmamýzda 1.grupta yýllýk Üst Solunum Yolu Enfeksiyonu sýklýðý ortalama 1,95, 2.grupta 2,12, 3. grupta 1,75 idi. Üst solunum Yolu Enfeksiyonu sýklýðý D vitamini 20-100 ng /ml olan grupta, <20 ng /ml olan grup ile karþýlaþtýrýldýðýnda istatistiksel olarak anlamlý derecede düþük bulundu (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: D vitamini düzeyi yeterli olan çocuklarda Üst Solunum Yolu Enfeksiyonu sýklýðýnýn diðer gruplara göre anlamlý derecede düþük olduðu görüldü. D vitamini yetersiz ve eskik olan çocuklarda D vitamini desteðinin verilmesi bir çok sistem üzerinde olumlu etkisi olduðu gibi üst solunum yolu enfeksiyonu sýklýðýný da azaltacaðý düþünülebilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Erkeklerde erektil disfonksiyon (ED), hem geliþmekte olan hem de geliþmiþ ülkelerde önemli bir halk saðlýðý sorunu haline gelen diabetes mellitus'la birlikte görünen bir komplikasyonudur. ED, hastalarýn refahýný tehdit eder, bu nedenle risk faktörlerini belirlemek ve erken aþamada kontrol etmek, ciddi sonuçlarý ve hastalýðýn yükünü önlemek için hayati önem taþýr. Bu nedenle, çalýþmamýzda üroloji polikliniðine ED tanýsý alan hastalarda pre-diyabetik risk faktörlerini deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya 40 ED tanýsý alan 25-55 yaþýndaki gönüllülerle, ayný demografik özellikte saðlýklý gönüllüler dâhil edildi. Çalýþmaya katýlan tüm gönüllülerde rutin HbA1c düzeyleri incelendi.
BULGULAR: HbA1c düzeyleri hasta grubunda 5,94±1,12, saðlýklý kontrol grubunda 5,23±0,56 çýkarak istatistiksel olarak anlamlý yüksek bulundu (p<0,001). Hasta grubunda HbA1c ile ED skorlamasý arasýnda orta düzeyde negatif korelasyon bulunmuþtur (r= -0,574; p=0,000).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþma ile ED tanýsý alan hastalarda pre-diyabet riski ile iliþkili olduðu bulunmuþtur. Bu nedenle ED hastalarýnda diyabet risk faktörü olarak HbA1c düzeyleri düzenli kontrol edilmelidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Sakrokoksigeal teratomlar (SKT), yenidoðan döneminde en sýk görülen germ hücreli tümörlerdir. SKT'li çocuklarda iþeme disfonksiyonu insidansý yüksektir ve kökeni genellikle nörojeniktir. Teratomun tipi ve derecesinde pelvik innervasyonun üriner kontinansýnda istenmeyen etkilere neden olabileceði bilinmektedir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada; 1996-2004 yýllarý arasýnda yenidoðan ve süt çocukluðu döneminde SKT nedeni ile ameliyat edilen 11 hastanýn idrar mikroskobu, abdominal ultrason, iþeme sistoüretrografisi ve ürodinamik çalýþma dahil olmak üzere tam bir ürolojik muayenesi yapýldý.
BULGULAR: Hastalarýmýzýn üçünde Tip I, altýsýnda Tip II ve ikisinde Tip III tümör vardý. Takip sýrasýnda dört hastada nüks meydana geldi. Hidronefroz iki hastada tek taraflý ve iki hastada çift taraflý olarak bulundu. Ürodinamik çalýþmalarda; dört hastada düþük mesane kompliyansý, beþ hastada detrüsör sfinkter dissinerjisi, beþ hastada stabil olmayan detrüsör kasýlmasý ve bir hastada nörojenik mesane sfinkter disfonksiyonu bulduk.

TARTIÞMA ve SONUÇ: SKT evresi ile üriner patolojik bulgular ve kontinans arasýnda anlamlý bir iliþki saptanmamýþtýr. Problemli cerrahi geçirenler, yapýlan iþlemlerin tipi ve sayýsý, invazyon varlýðý, tümör boyutu, nüks, þüphesiz cerrahýn tekniði hakkýndaki veriler komplikasyonlarýn ortaya çýkmasýnda etkili faktörler olduðunu düþündürmüþtür. Çalýþma, SKT'li hastalarda ürodinamik çalýþmalarýn diðer çalýþmalarla birlikte yapýlmasý gerektiðini düþündürmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ptosiz cerrahi sonuçlarýný deðerlendirmek.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Primer olarak Levator fonksiyonuna göre cerrahi karar verilen 51 hastanýn 60 gözüne çeþitli cerrahi yöntemler uygulandý. En az 3 ay ve en uzun 41 ay takip edilen hastalar retrospektif olarak deðerlendirildi.

BULGULAR: Elli bir hastanýn 60 gözü çalýþmaya dahil edilmiþtir. Fasanella-Servat ve aponevroz cerrahisinde % 100, frontal askýda % 85.7, levator rezeksiyonunda % 91.6 olmak üzere toplamda % 91.6 baþarýlý sonuç elde edildi.

TARTIÞMA ve SONUÇ: Levator fonksiyonu cerrahi yöntemi belirlemede önemlidir. Levator fonksiyonu iyi olan hastalarda baþarý oraný yüksektir. Cerrahi sýrasýnda göz kapaðý seviyesinin ayarlanmasý ve erken post operatif yeniden düzeltme baþarýyý arttýrýr.

Serbest hafif zincir aþýrý üretimi, altta yatan plazma hücreli diskrazi ya da lenfoproliferatif bir hastalýða baðlý olarak ortaya çýkmaktadýr. Aþýrý üretim sonucu proksimal tübülün katabolize etme kapasitesi aþýldýðýnda, üretilen fazla hafif zincirler distal tübüle ulaþarak orada birikime ve böbrek fonksiyonlarýnda bozulmaya neden olur. Cast nefropatisi olarak adlandýrýlan bu durum en sýk multiple myelomda görülmekle birlikte Waldenström makroglobülinemisi, lenfomalar ile de iliþkili olabilir.