GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çölyak hastalýðý tahýllardaki glutenle tetiklenen otoimmün bir hastalýktýr. Ýntestinal sistem dýþýnda birçok sistemde etkilenme görülebilir. Bunlardan biri otonom sinir sistemidir. Postural ortastatik taþikardi sendromu etyolojisinde de otoimmunitenin yeri tartýþýlan bir konudur. Biz de yeni taný almýþ ve glütensiz diyet henüz baþlanmamýþ hastalarda POTS varlýðýný ve serum antikor düzeyleri ve HLA doku grubu ile iliþkisini araþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yeni taný almýþ ve henüz glütensiz diyet baþlanmamýþ olan hastalarýn doku gruplarý ve doku transglutaminaz IgA düzeyleri (Anti-Tg IgA) düzeyleri kayýt edildi. Ortostatik semptomlarý olan Çölyak hastalarýna aktif ayakta testi uygulandý. Tüm hastalara ekokardiyografi, 12 derivasyon ekg ve anemi ve sistemik hastalýk araþtýrmasý yapýldý. POTS tanýsý, sistemik hastalýk, anemisi olmayan, 6 aydýr ortostatik þikayetler tanýmlayan ve aktif ayakta testi pozitif saptananlara konuldu. Yatay pozisyondan dikey pozisyona geçildiðinde; ilk 10 dakikada kalp hýzýnýn 40/dakika artmasý veya kalp hýzýnýn 120/ dakikanýn üzerine çýkmasý ve kan basýncýnda sistolik/diastolik 20/10 mmHg’dan fazla düþme olmamasý durumunda test pozitif kabul edildi.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnma kriterlerini saðlayan 47 hastadan POTS pozitifliði 16 hastada (%34) saptandý. POTS pozitif olanlarda kýz cinsiyeti (%62.5) erkek cinsiyetinden (37.5) daha fazla idi (p=0.023). Anti-Tg IgA düzeyi 200 U/ml üzerinde olan 31 hastadan 13’ünde (%41) POTS pozitif iken Anti-Tg IgA düzeyi 200 U/ml’ nin altýnda olan 16 hastanýn 3 tanesinde (%18) POTS pozitif saptandý (p=0.04). Yirmibir hastada HLADQ2, 4 hastada HLADQ8, 15 hastada HLADQ2 ve HLADQ8 pozitifliði mevcuttu. HLADQ2 ve HLADQ8 birlikte pozitif saptanan 15 hastadan POTS pozitif olan 9 hasta (%65) mevcut idi, sadece HLADQ2 pozitif saptanan 21 hasta arasýnda 7 hastada POTS pozitifliði (%33) mevcuttu ve bu oran artmýþ bulundu (p=0.04).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda, Anti-Tg IgA düzeyi ile ve HLADQ2 ve DQ8 birlikteliðiyle POTS sýklýðýnýn arttýðýný gösterdik. Bu durum, POTS’un otoimmun kökenli bir hastalýk olduðunu desteklemektedir. Çölyak hastalýðý olan çocuklarda ortostatik semptomlar varlýðýnda POTS varlýðý akýlda bulundurulmalýdýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþma daha önce tedavi almamýþ, epiretinal membraný (ERM) olan ve ERM' si olmayan diabetik makula ödemli (DME) hastalarda ranibizumab tedavisinin yanýtýný karþýlaþtýrmayý amaçlamaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Diabetik makula ödemi olan 71 hastanýn 71 gözü geriye dönük olarak deðerlendirildi. Hastalar DME' si olup ERM' si olmayan [ERM(-)] grup (𝑛 = 34) ve DME' si ve ERM’ si olan [ERM(+)] grup (𝑛 = 34) þeklinde ayrýldý. En iyi düzeltilmiþ görme keskinliði (BCVA), merkezi makula kalýnlýðý (CMT) ve foveaaltý koroid kalýnlýðý (SFCT) deðerlendirildi.
BULGULAR: ERM (-) ve ERM (+) hastalar arasýnda yaþ ve cinsiyet daðýlýmý açýsýndan anlamlý fark yoktu (p=0.052, p=0.96, sýrasýyla). Her iki grupta CMT birinci, ikinci ve üçüncü ayda anlamlý bir azalma gösterdi (her iki grupta herbiri için p<0.01). Ayný zamanda, her iki grupta BCVA ikinci aydan itibaren anlamlý artýþ gösterdi (ERM (-) grupta p= 0.044 ve ERM (+) grupta p=0.006). ERM (-) ve ERM (+) grupta CMT ve BCVA baþlangýçta, birinci ayda, ikinci ayda ve üçüncü ayda anlamlý farklý deðildi. ERM (-) grupta SFCT baþlangýç deðerleri ile karþýlaþtýrýldýðýnda birinci ayda, ikinci ayda ve üçüncü ayda anlamlý þekilde azaldý (p=0.001, p<0.001, p<0.001, sýrasýyla). ERM (+) grupta SFCT baþlangýç deðerleri ile karþýlaþtýrýldýðýnda birinci ayda deðiþmedi (p=0.389) fakat ikinci ve üçüncü ayda anlamlý olarak azaldý (p<0.001, p=0.001, sýrasýyla).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Üç aylýk çalýþmaya dayanarak, aylýk uygulanan üç ranibizumab enjeksiyonunun, ERM' si olan veya olmayan diabet hastalarýnda istatistiksel açýdan anlamlý olarak görsel aktivitede iyileþme ve CMT ve SFCT' de düþüþ saðladýðýný saptadýk.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Dizde manyetik rezonans inceleme endikasyonunu belirleyebilen kondromalazinin klinik bulgu ve manyetik rezonans görüntüleme özellikleri arasýndaki iliþkiyi deðerlendirmek ve yeni bir kýkýrdak doku durumu göstergesi tanýmlamak.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþma Mayýs 2017 - Þubat 2019 tarihleri arasýnda yapýldý. Diz aðrýsý klinik olarak kondromalazi varlýðý için anlamlýysa, vizüel analog skor (VAS) ve Kujala ön diz aðrý skoru (ÖDAS) kaydedildi. MRG deðerlendirmesinde, ortalama patellar kalýnlýk (OPK) ve MRG derecesini birlikte deðerlendirmek için patellar kýkýrdak skoru (PKS) tanýmlandý.
BULGULAR: Ýleri kondromalazi kadýnlarda daha yaygýndý. (p <0.01) Yaþ ile MRG derecesi arasýnda pozitif bir korelasyon vardý ve korelasyon katsayýsý 0.56 olarak hesaplandý.
Klinik iliþki için PKS, OPK (ortalama kýkýrdak kalýnlýðý) ve MRG derecelerinin karþýlaþtýrýlmasýnda PKS ile en yüksek korelasyon katsayýsý elde edildi. VAS ve ÖDAS ile ileri kondromalaziyi tanýmlamak için ROC analizinde kesme deðerleri sýrasýyla 3 ve 80 idi. ÖDAS, VAS ile karþýlaþtýrýldýðýnda ileri kondromalazi için üstün bir klinik gösterge idi. Yaþ ve cinsiyet iliþkileri gibi diðer demografik bulgular literatürle uyumlu idi.

TARTIÞMA ve SONUÇ: Diz durumunu belirlemek için VAS'yi ÖDAS gibi fonksiyonel ölçümlerle birleþtirmek için potansiyel olarak daha iyi bir yöntem tanýmlanmýþ olup, MRG endikasyonu deðerlendirmesinde belirleyici olabilir. Yeni bir bakýþ açýsý olarak, PKS hem ortalama patellar kalýnlýk hem de manyetik rezonans derecelendirmesinden oluþan kondral klinik durumun en iyi göstergesi idi.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Testis tümörleri genç erkeklerde görülen, diðer ürolojik malignitelere oranla düþük insidanslý bir hastalýktýr. Çalýþmamýzda son 10 yýllýk testis tümörü olgularýnýn sonuçlarýný paylaþmak istedik.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2009 ile Ocak 2019 yýllarý arasýnda testis tümörü öntanýsýyla kliniðimizde opere edilen hastalar retrospektif olarak incelendi. Hastalarýn yaþý, laboratuar sonuçlarý ve patoloji sonuçlarý kayýt edildi. Patoloji raporunda benign tümör, kronik inflamasyon rapor edilen hastalar çalýþmaya alýnmadý.

BULGULAR: Çalýþmaya 131 hasta dahil edildi. Hastalar 21 ile 90 yaþ aralýðýnda olup ortalama yaþ 37.16+12.18 yýl idi. Germ hücreli tümör 125 hastada, sex-kord stromal tümör 3 hastada rapor edildi. Kalan 3 hastanýn ikisinde liposarkom, birinde lenfoma tespit edildi. Germ hücreli tümör (GHT) rapor edilen hastalarýn 39.2%’ sinde seminom, 60.8%’ inde seminom dýþý germ hücreli tümör mevcuttu. Seminom dýþý germ hücreli tümör tespit edilen 76 hastanýn; 65’inde (85.52%) mikst GHT, 7 (9.21%) hasta embriyonel karsinom ve 4(5.26%) hastada teratom saptandý.

TARTIÞMA ve SONUÇ: Hastalarýn büyük çoðunluðu germ hücreli tümörlerden oluþmaktaydý. En sýk görülen mikst germ hücreli tümörler olup 2. sýklýkta seminomlar gözlendi.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ýlk baþvuru tarihleri 1977-1987 ve 2000-2010 yýllarý arasýnda olan hastalarýn görsel prognozlarýný kýyaslayarak buna etki eden faktörleri irdelemeyi amaçlamaktayýz.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif, gözlemsel çalýþmaya 200 hastanýn (48 kadýn, 152 erkek) 382 gözü dahil edildi. Ýlk baþvuru tarihleri 1977-1987 yýllarý arasýnda olanlar Grup1, 2000-2010 tarihleri arasýnda olanlar ise Grup 2 olarak sýnýflandýrýldý. Grup 1’de 100 hastanýn 194 gözü, Grup 2’de 100 hastanýn 188 gözü bulunuyordu. Hastalarýn dosyalarý üzerinden her vizitte, en iyi düzeltilmiþ görme keskinliði, biomikroskopik ve indirekt oftalmoskopik muayene bulgularý, yaþý, cinsiyeti, göz tutulumunun tek veya çift taraflý oluþu, geçirdiði atak sayýsý ve ataklarýn aralýklarý, oküler bulgular ve komplikasyonlarý, kullandýklarý antiinflamatuar ve immunsupresif ilaç tedavileri ayrýca izlem baþlangýcý ve sonundaki hasarýn derecelendirilmesi not edilerek deðerlendirildi.
BULGULAR: Hastalarýn %76’sý erkek, % 24’ü kadýndý. Hastalarýn üveitle ilk baþvuru yaþ ortalamasý 29 idi. Oküler tutulum % 91 çift taraflýydý. Grup 1’de ortalama atak sayýsý 4.21 iken Grup 2’de 3.25 idi. Kaplan-Meier survival analiz yöntemiyle iki grup kýyaslandýðýnda Grup 1’de %64.50’sinde potansiyel görme keskinliði kritik görme derecesi olan 0.1’in altýna düþerken Grup 2’de bu deðer %48.81 idi. (Log Rank: 11.44, p<0.001). Ortalama takip sonu evresi 1. Grupta 3.24, 2. Grupta 2.47 idi (p<0.001). Ortalama takip sonu en iyi düzeltilmiþ görme keskinlikleri ise 1. Grupta 0.41, 2. Grupta ise 0.65 olarak bulundu (p<0.001).

TARTIÞMA ve SONUÇ: 2000’li yýllarda Behçet hastalýðýna baðlý üveitlerin vizüel prognozu; oküler ataklarýn daha sýký takibi, ciddi posterior üveiti olan hastalara azatioprin, siklosporin gibi immunsupresanlarýn yerinde ve zamanýnda kullanýmý ve seçilmiþ olgulara da uygulanan yeni tedavi ajanlarýnýn etkisiyle 1980’li yýllara göre daha seviyededir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Amaç: Renal Hücreli Kanser (RHK) nedeniyle açýk (APN), laparoskopik(LPN) ve robot yardýmlý parsiyel nefrektomi (RPN) uyguladýðýmýz hastalarýnMIC (Marjin, Ýskemi, Komplikasyon) skoru veTrifecta sonuçlarýný bildirmek.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2007 ile aðustos 2018 tarihleri arasýnda böbrek tümörü nedeniyle açýk parsiyel nefrektomi (APN) n: 58, laparoskopik parsiyel nefrektomi (LPN) n: 32 ve robot yardýmlý parsiyel nefektomi (RPN) n: 126 uyguladýðýmýz vakalarýn demografik özellikleri, tümör özellikleri, perioperatif ve post operatif veriler ve komplikasyonlar, histopatolojik özellikleri retrospektif olarak deðerlendirildi. Böbrek tümörleri için nefron koruyucu cerrahi sonuçlarýný bildirmede cerrahi sýnýr negatifliði, iskemi süresinin 20 dakikanýn altýnda olmasý ve komplikasyon olmamasý oranlarýný içeren MIC Skoru ile cerrahi sýnýr negatifliði, perioperatif komplikasyonlar ve glomerul filtrasyon oranýnýn (GFR) >%90 korunmasý parametlerini içeren ‘trifecta’ oranlarý ile sonuçlarýmýzý bildirmeyi amaçladýk.
BULGULAR: RPN hastanede kalýþ ve tahmini kanama miktarýnda APN tekniðine üstün bulundu. Transfüzyon oraný ve tüm komplikasyonlar üç teknikte de benzer bulundu. APN'de daha kýsa operasyon süresi ve iskemi süresi olmasýna raðmen daha yüksek miktarda kan kaybý ve hastanede kalýþ süresi mevcut idi. Cerrahi sýnýr pozitifliðinde ve GFR'nin>%90 korunmasýnda her üç teknik arasýnda anlamlý fark bulunmadý. Sýcak iskemi süresi ortalama 23.6 dk ile en uzun LPN'de, ardýndan ortalama 18.4 dk ile RPN ve ortalama 16.6 dk ile APN'de en kýsa tespit edildi.(p=0.003) Açýk ile robotik teknik arasýndaki fark anlamlý deðilken LPN tekniðinde sýcak iskemi süresi anlamlý olarak uzundu. MIC skoru oranýmýz APN'de %79, LPN'de %71 ve RPN'de %81.7 bulundu.(p=0.04) Trifectaoranlarýmýz APN'de % 87, LPN'de %87.5 ve RPN'de %93.6 olarak gerçekleþti. (p=0.128)
TARTIÞMA ve SONUÇ: RHK için uygulanan parsiyel nefrektomi sonuçlarýný bildirmede hem ''MIC skoru sistemi'', hem ''Trifecta'' sistemi kullanýmý kolay ve tekrar edilebilir sistemler olduðundan objektif bir standardizasyon saðlayabilir. RPN düþük komplikasyon oranlarý, daha kýsa operasyon süresi, açýk cerrahiye benzer sýcak iskemi oranlarý ve onkolojik sonuçlar ile açýk parsiyel nefrektomiye en güçlü alternatif tekniktir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Fibromiyalji sendromu (FMS), yaygýn kas iskelet sistemi aðrýsý ve vücudun bazý noktalarýnda aþýrý hassasiyet ile karakterize kronik bir hastalýktýr. Çalýþmamýzýn amacý, kadýn ve erkek FMS tanýsý alan hastalar ile kadýn ve erkek saðlýklý gönüllüler arasýnda dermatolojik bulgular açýsýndan fark olup olmadýðýný araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: FMS tanýsý konmuþ 60 gönüllü kadýn hasta ve 60 gönüllü erkek hasta çalýþma grubuna alýnýrken; saðlýklý gönüllülerden oluþan 60 kadýn ve 60 erkek ise kontrol grubuna alýndý. Tüm katýlýmcýlara ilk baþvurularýnda Fibromiyalji Etki Anketi (FIQ) ve Beck Depresyon Ölçeði (BDI) uygulandý. Tüm katýlýmcýlarýn cilt kontrolleri dermatoloji uzmaný tarafýndan yapýldý ve dermatolojik tanýlarý kaydedildi. Her iki grupta yer alan hastalarýn sonuçlarý karþýlaþtýrýldý ve istatistiksel olarak anlamlý farklýlýklarýn olup olmadýðýna bakýldý.
BULGULAR: Dermatolojik tanýlar incelendiðinde, Lichen Simplex Kronikus tanýsý, FMS'li kadýn hasta gurubunda, saðlýklý kadýn katýlýmcýlara göre istatistiksel olarak anlamlý daha yüksek olarak tespit edildi (p=0.006).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþma sonucu bize FMS'li hastalardaki dermatolojik muayeneye, bütünsel muayene yaklaþýmýnda daha fazla önem verilmesi gerektiðini düþündürmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Hepatit B enfeksiyonu toplum saðlýðýný ilgilendiren önemli bir enfeksiyondur. Bu çalýþmada doðal ya da aþý ile Hepatit B virüsüne karþý baðýþýk annelerden doðan ve transplasental olarak anneden bebeðe geçen Anti-Hbs antikorlarýnýn, yenidoðan bebeklerde HBV aþýsýna baðlý oluþan baðýþýklýðý etkileyip etkilemediðini, bu pasif geçen Anti-HBs antikor titrelerinin aþýlý ve aþýsýz yenidoðan bebeklerdeki doðal seyrini deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya 68 saðlýklý term yenidoðan bebek alýndý. Bu yenidoðan bebeklerin annelerinin baðýþýklýk durumu deðerlendirildi. Bebekler 3 gruba ayrýldý. Grup 1, anneleri AntiHBs antikoru pozitif olan bebekler, bu bebeklere HBV aþýsý uygulanmadan AntiHBS titreleri ardýþýk olarak 0, 1, 3, 6 ve 8.aylarda bakýldý. Grup 2, anneleri AntiHBs antikoru pozitif olan bebekler, bu bebekler 0,1 ve 6.ayda HBV aþýsý ile aþýlandý ve bu bebeklerin de 0,1, 3, 6 ve 8.aylarda Anti HBS titrelerine bakýldý. Grup 3, anneleri AntiHBs antikoru negatif olan bebekler, bu bebekler 0, 1 ve 6.ayda HBV aþýsý ile aþýlandý, bebeklerin 0,1, 3, 6 ve 8. aylarda AntiHBS titrelerine bakýldý.
BULGULAR: Grup1; 22 bebek, grup2; 24 bebek, grup3 ise yine 22 bebekten oluþmakta idi. Anneleri AntiHBs antikoru pozitif olan aþýlanmayan bebeklerin AntiHBs titrelerinin sýrasýyla 1, 3, 6 ve 8. aylarda <10 mIU/mL altýna düþme yüzdeleri %40,9, %50, %59,09, %100 olarak bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Pasif antikorlara sahip bebeklere uygulanan HBV aþýsýna karþý antikor cevabýnýn, anneleri HBsAg(-), AntiHBs(-), AntiHBcIgM(-) ve ayný aþý takvimi ile aþýlanmýþ bebeklerdeki antikor cevabýna benzer olduðu saptandý yaklaþýk antikor cevabýný verdiðini saptadýk. Böylece bu transplasentalntal yola geçen AntiHBs antikorlarýn 0, 1 ve 6.aylarda uyguladýðýmýz uygulanan HBV aþýsýnýn oluþturduðu antikor cevabýný etkilemediði tespit edildi.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada dejeneratif Lombar Spinal Stenoz (LSS) tanýsý konmuþ hastalarda Tümör Nekroz Faktörü-α (TNF-α)/ Intelökin-10 (IL-10) (enflamatuvar / antienflamatuvar) sitokin dengesini araþtýrdýk.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Hasta ve kontrol kanlarý, Haydarpaþa Numune Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Ýmmünoloji Laboratuarýnda santrifüjlenerek -20°C’de saklandý. Enzyme-linked immunosorbant assay (ELISA) yöntemi ile Human TNF-alfa ve IL-10 sitokinleri, Boster marka 96 kuyucuklu ELISA Kitler kullanýlarak manuel yöntemle çalýþýldý.
BULGULAR: Hasta grubunun TNF alfa deðerleri, kontrol grubundan istatistiksel olarak anlamlý düzeyde yüksek bulundu (p: 0.004; p<0.05) ve hasta grubunun IL-10 deðerleri, kontrol grubundan istatistiksel olarak anlamlý düzeyde yüksek bulundu (p: 0.017; p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Kanatimize göre; dejeneratif LSS olgularýnda TNF-alfa ve IL-10 sitokin düzeylerinin birlikte yükselmesi sayesinde; hastalýðýn enflamatuvar süreci, anti-enflamatuvar cevapla dengelenmeye çalýþmaktadýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Fabry hastalýðý X geçiþli lizozomal depo hastalýðý olup, hastalýða α-galaktosidaz A enziminin azalmýþ aktivitesi neden olmaktadýr. Bu çalýþmayla böbrek nakilli hastalarýn taranmasý sonrasý saptanan bir Fabry ailesi deðerlendirildi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Saðlýk Bilimleri Üniversitesi Haydarpaþa Numune Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi’ nde nakil olmuþ 200 hasta taranabildi. Erkekler için α-galaktosidaz A aktivitesi tarama için kullanýldý. Bütün kadýn hastalarda gen analizi kullanýldý.
BULGULAR: Nakilli 200 hastadan 35 yaþýnda bir kadýn hastada c.376A>G (p. S126G) heterozigot mutasyon tespit edildi. 2015 yýlýnda ablasýndan renal nakil yapýlmýþtý. Ablasýnda da ayný mutasyon tespit edildi.
Bu indeks vakadan baþlayarak tespit edilebilen 38 aile üyesi ile iletiþime geçildi. Sadece 22 aile üyesine genetik analiz yapýldý. On bir aile üyesinde genetik analiz negatif, 11 aile üyesinde genetik analiz pozitifti. 12 aile üyesi ile iletiþim saðlanamadý. Pozitif olan sadece bir erkek hasta vardý, o da indeks vakanýn yeðeniydi.

TARTIÞMA ve SONUÇ: On iki hastanýn genetik analiz pozitifti. Mutasyon pozitif olan 87 yaþýnda hala ele alýndýðýnda, bazý hastalarda hastalýðýnýn hafif ve komplikasyonsuz geçebileceðini görülmektedir. Mutasyon pozitif sadece bir erkek hasta tespit edildi.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Chiari malformasyonlarý (CMs) beyincik, beyin sapý ve kraniovertebral bileþkenin (CVJ) anatomik anomalileri ile tanýmlanan heterojen bir hastalýk grubudur. Bu çalýþmanýn amaçlarý, CM-0'ýn CM, Chiari 1 ve 1.5'in bir alt grubu olup olmadýðýný belirlemek için, büyük CM'larýnda demografik ve klinik özellikler, insidans, cerrahi prosedürler ve sonuçlarý farklý patolojiler olup olmadýðýný belirlemektir.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Tüm hastalar 1985-2016 yýllarý arasýnda CM için deðerlendirildi ve ameliyat edildi. Hastalar çeþitli alt tiplere ayrýldý. Demografik veriler, ek hastalýklar, klinik özellikler, cerrahi prosedürler, komplikasyonlar ve sonuçlar kaydedildi.

BULGULAR: Çeþitli cerrahi prosedürler uygulanan 55 hasta deðerlendirildi. Yaþ ortalamalarý 0.72 ± 1.17 idi. 26 CM-2 vakasý (% 47.3), 16 CM-3 vakasý (% 29.1) ve 13 CM-4 vakasý (% 23.6) tespit ettik. Chiari alt tipleri karþýlaþtýrýldýðýnda ek hastalýklar, semptom süresi, nörolojik muayene, komplikasyon oraný ve hastanede kalýþ süresi arasýnda istatistiksel olarak anlamlý farklýlýklar vardý.

TARTIÞMA ve SONUÇ: Hastanede kalýþ süresi, SM varlýðý ve kýsa semptom süresi daha kötü sonuçlarla iliþkilidir. Dura onarýmý cerrahinin en önemli etkisidir. Dura defekti (BOS fistülü) komplikasyon oranýný ve ortalama hastanede kalýþ süresini arttýrýr ve daha kötü sonuçlara neden olur. Bu nedenle, cerrahlar daha fazla zamana ihtiyaç duyarlar.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Prematüre ejakülasyonlu hastalarda tek baþýna tadalafil ve dapoksetinle olan kombinasyonunun etkinliðinin karþýlaþtýrmak.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Prematüre ejakülasyon için üroloji kliniðinde tedavi edilen 120 hasta prospektif olarak deðerlendirildi. Hastalarýn IELT ve IIEF formlarý çalýþmadan önce dolduruldu ve ürolojik muayeneleri yapýldý. Tedavi edilen hastalar 2 gruba ayrýldý. Grup 1'deki hastalar sadece 5 mg tadalafil aldý, grup 2'deki hastalar ise 30 mg dapoxetine ve 5 mg tadalafil kombinasyonunu aldý.
BULGULAR: Tedaviden sonra, grup 1 IEFF skorlarý 25.12 ± 2.49 ve ortalama IELT skorlarý 7.35 ± 4.37 saniye idi. Her iki parametrede de istatistiksel olarak anlamlý bir artýþ vardý (p <0.001). Tedaviden sonra, grup 2 IEFF skorlarý 27.37 ± 2.46 ve ortalama IELT skorlarý 9.07 ± 4.20 saniye idi. Her iki parametrede de istatistiksel olarak anlamlý bir artýþ vardý (p <0.001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Erken boþalmanýn tedavisinde Tadalafilin tek baþýna kullanýlmasý yerine dapoksetinle kombine kullanýlmasý tedavi baþarýsýný arttýracaktýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Retrokaval üreterin (RCU) laparoskopik transperitoneal onarýmýndaki tecrübemizi tanýmlamak.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Þubat 2010 ve Þubat 2017 yýllarý arasýnda, kliniðimizde RCU tanýsý ile laparoskopik onarým uygulanan beþ hasta (1 kadýn ve 4 erkek) çalýþmaya alýndý. Hastalarýn yaþ ortalamasý 27 (20–32) idi. Tüm hastalar ameliyat öncesi, ilk olarak ultrasonografi (US) ile sonrasýnda kontrastlý bilgisayarlý tomografi (BT) ve intravenöz pyelografi (IVP) ile deðerlendirildi. RCU' nun BT tanýsýndan sonra tüm hastalara 99mTc-DTPA ile diüretik renografi incelemesi yapýldý. Laparoskopik cerrahi, üç olguda iki boyutlu (2D) görüntüleme sistemi, iki olguda ise üç boyutlu (3D) görüntüleme sistemi kullanýlarak transperitoneal yaklaþýmla yapýldý.
BULGULAR: Tüm operasyonlar açýk cerrahiye geçilmeden laparoskopik olarak tamamlandý. Ortalama operasyon süresi 168 ± 9 dakika idi. 3 boyutlu görüntüleme sisteminin kullanýldýðý iki hastanýn operasyon süresi, 2 boyutlu görüntü sisteminin kullanýldýðý hastalara göre daha kýsa (155 ve 165 dakika) idi. Tüm hastalarda peroperatif kan kaybý 50 mL' den azdý. Oblitere üreter segmenti 4 hastada çýkarýldý. Dört hasta cerrahi sonrasý semptomsuzdu ve böbreklerindeki hidronefrozda gerileme vardý. Olgulardan birinde postoperatif dönemde hidronefroz rezolüsyonu görülmedi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Retrokaval üreterin laparoskopik onarýmýnda baþarýnýn anahtarý, dokuya saygý, iyi hemostaz ile düzlem boyunca diseksiyonun saðlanmasýdýr. RCU' nun saf laparoskopik tedavisi uygulanabilir ve teknik olarak güvenilir görünmektedir. Ayný zamanda 3D görme sistemi kullanýlarak diseksiyon ve intrakorporeal dikiþ atma avantajlarý nedeniyle tercih edilebilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Testiste oluþturulan torsiyon, iskemik bölgeye nötrofillerin göçü ve serbest oksijen radikallerinin oluþumu, testiste iskemi-reperfüzyon (I/R) hasarýnýn oluþumunda etkin rol oynayan faktörlerdir. Verapamil HCl, fenilalkilamin türevi L-tipi voltaj baðýmlý kalsiyum kanal blokeridir. Çalýþmamýzda Verapamil HCl’ün, I/R sonucu testiste oluþan reperfüzyon hasarýnda koruyucu etkilerini araþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Sekiz haftalýk, 21 adet eriþkin erkek Wistar-Albino sýçan randomize edilerek 3 gruba ayrýldý; Sham, I/R, I/R + Verapamil HCl. Sham ve I/R gruplarýnda 2. saatte intraperitoneal SF; I/R+Verapamil HCl grubunda ise detorsiyon esnasýnda 2 mg/kg intraperitoneal olarak verildi. Spermatojenik fonksiyonlar Johnsen kriterlerine göre deðerlendirilerek her testis için ortalama skorlar hesaplandý. P < 0,05 deðeri istatistiksel olarak anlamlý kabul edildi.
BULGULAR: Tüm gruplardan elde edilen histopatolojik ve moleküler parametreler karþýlaþtýrýldý. Venöz kan örneklerinden ölçülen inflamasyon medyatörlerinin (TNF-α ve IL1-β) ortalama düzeyleri hesaplandý. Herhangi bir tedavi verilmeyen I/R gruplarýnda, sham gruplarýna kýyasla TNF-α düzeylerinin istatistiksel anlamlý olarak arttýðý ve Verapamil tedavisinin bu artýþý anlamlý þekilde önleyerek sham gruplarýna benzer düzeye getirdiði tespit edildi. Dokuda antioksidan özellik gösteren glutatyon peroksidaz (GPx) düzeylerinin, Verapamil HCl verilmeyen I/R grubunda Sham gruplarýna kýyasla anlamlý olarak düþtüðü gözlenirken, Verapamil HCl tedavisinin bu durumu önlediði saptandý. GPx ekspresyon skorlarýnýn, I/R grubunda sham gruplarýna kýyasla anlamlý olarak arttýðý izlenirken, Verapamil HCl tedavisinin bu deðerleri sham gruplarýna benzer düzeylere indirdiði belirlendi. Spermatogenez açýsýndan Johnsen skorlama sistemi kullanýlarak yapýlan histolojik deðerlendirmede gruplar arasýnda ortalama skorlar açýsýndan istatistiksel anlamlý bir fark saptanmadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Torsiyon detorsiyon sonucu ortaya çýkan I / R durumunda, erken dönemde kandaki inflamasyon belirteçlerinin artýþýna, GPx aktivitesinde artýþa, dokularýn anti oksidan kapasitesinde azalmaya neden olduðu ve dört saat içinde spermatogenez parametrelerine etkisi olmadýðý sonucuna varýlmýþtýr. Verapamil HCl testis I / R'deki hasarý azaltýr.