GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ektopik gebelik tespit edilen olgularýn baþvuru þikayetleri, risk faktörleri ve tedavi yönetimleri açýsýndan retrospektif analizini yapmak.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Haydarpaþa Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Kadýn Hastalýklarý ve Doðum Kliniðinde ektopik gebelik tanýsý alýp tedavi edilen toplam 59 hasta retrospektif analiz edildi.Tüm olgular ektopik gebelik etiyolojisinde rol oynayan risk faktörleri açýsýndan ve kliniðe baþvuru þika- yetleri açýsýndan deðerlendirildi. Cerrahi ve medikal tedavi alan hastalar, tedavi baþarýlarý, ultrasonografik bulgularý ve kan deðerleri açýsýndan karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Çalýþmada hastalarýn yaþ ortalamasý 32±6.0 idi. Hastalarýn baþvuru þikayetleri vajinal kanama(%32.2), pelvik aðrý (%28.8), vajinal kanama ve pelvik aðrý bir arada (%27,1), sadece adet rotarý (%5,1) ve acil servise hipovolemik þok tablosu ile getirilen (%5.1) dir. Olgularýn %40,7 ‘sinde özgeçmiþlerinde özellik saptanmazken, %13,6’sý pelvik inflamatuar hastalýk,%1,7 ’si geçirilmiþ tubal cerrahi, %11,9 ‘u ektopik gebelik öyküsü, %15,3 ‘ü rahim içi araç (RÝA) kullanýmý, %1,7 ‘si levanorgestrelli RÝA kullanýmý,%1,7’si uterin anomali, %13,6’sý ise geçirilmiþ sezaryen operasyonu öyküsüne sahipti. Hastalarýn %54,3’üne Metotreksat tedavisi verildi, %3,4 hasta spontan
takip edildi, %40,7 ‘sine cerrahi uygulandý. Tek doz Metotreksat tedavisi verilen gruptan 6 hastaya ikinci doz Metotreksat teda- visi verildi, 2 hastada tedaviye cevap alýnamayýp cerrahi yapýldý. Toplamda Metotreksat tedavisi %93.7 hastada etkili bulundu.
BULGULAR:
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþma grubumuzda geçirilmiþ pelvik inflamatuar hastalýk ve RIA kullanýmý en sýk karþýlaþýlan risk faktörleri olarak bu- lunmuþtur. Tedavi yöntemleri içerisinde de, iyi seçilmiþ vakalarda Metotreksat tedavisi konservatif tedavi imkaný saðlayan, olduk- ça baþarýlý bir yöntem olarak bulunmuþtur.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Serebral palsi (SP) çocuk nöroloji pratiðinde yer alan önemli hastalýklarýnda biridir. Retrospektif olarak yapýlan bu çalýþmamýza hastalarýnýn demografik ve klinik özelliklerinin deðerlendirilmesi amaçlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Son on iki ay içerisinde en az bir kez takip ve kontrol muayenesi yapýlan 134 SP hastasý dahil edildi. Ortalama yaþlarý 6.73 ± 3.45 yýl saptanan hastalarýn %38.1’i kýzdý. Hastalarýn %15.7’si prematür olarak doðmuþtu. Serebral palsi tipinin 123 hastada spastik ve olgularýn 18’inde tek taraflý serebral palsi olduðu belirlendi.
BULGULAR: SP hastalarýn büyük çoðunda kaba motor iþlev ölçeði seviye 5 olarak deðerlendirildi. Hastalarýn %54.5’ü epileptik nöbet geçirmekteydi ve %32.8’inde aðýr zeka geriliði mevcuttu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak serebral palsinin sosyodemografik ve klinik özelliklerinin belirlenmesi hastalýðýn patofizyolojisinin anlaþýlmasý ve multidisipliner bir yaklaþýmla tedavi edilmesi bakýmýndan önemlidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kawasaki sendromu; çogunlukla 5 yaþtan küçük çocuklarý tutan, etyolojisi bilinmeyen, küçükorta çaplý damarlarý etkileyen çocukluk çaðý vaskülitidir. Tedavi edilmediðinde % 25 oranýna kadar koroner damarlarý da etkileyen ve giderek daha iyi tanýnan bir hastalýktýr. Bu çalýþmada; çocuk kardiyoloji polikliniðimizde takip edilmekte olan Kawasaki olgularýmýzý retrospektif olarak deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kawasaki tanýsý almýþ ve çocuk kardiyoloji polikliniðinde dosya açýlýp takip edilen olgularýn dosyalarýndan olgulara ve hastalýða ait bilgiler retrospektif olarak olarak incelendi.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnan 69 olgunun 45 (% 65) erkek, 24 (% 35) kýz idi. Olgularýn hastalýða yakalanma yaþ ortalamasý 40;4 ay ±2,3 (2- 144ay) idi. Kawasaki taný kriterlerinde kullanýlan belirtilerin tamamýna sahip olgu sayýsý 25 (% 36) idi. Bu kriterlerden ateþ, tüm olgularda görülen tek semptomdu. Hastalýk sýrasýnda 30 (%46) olguda ekokardiyografi bulgusu vardý. Bunlarýn 22’sinde (% 30) koroner tutulumu vardý. Koro- ner tutulumu gösteren olgularýn 7 tanesinde sol koroner arter, 4 tanesinde sað koroner arter, 11 tanesinde her iki koroner arterde tutulum görüldü. Bu olgularýn 7’sinde (% 10) takipte koroner tutulum devam etti. Olgularýn 45(%69) ’ýnda IVIG tedavisi 10 günden önce verilmiþti. Olgularýn laboratuvar bulgularý tartýþýldý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Taný için kesin diyagnostik laboratuvar bulgularýnýn olmamasý, tanýda gecikme ve inkomplet olgularýn olmasý ve koroner tutulumunun olmasý bu hastalýðýn önemini artýrmaktadýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada Ýstanbul Avcýlar ve Küçükçekmece ilçelerinde yer alan Küçükçekmece Gölü havzasýnda
“arkeolojik kazýlarda, mezarlarýn açýlmasý ve çýkarýlan insan buluntularýnýn adli antropolojik sonuçlarýnýn, kimliklendirme ve ölüm nedenlerinin belirlenmesi hedeflenmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çýkarýlan 15 farklý bireye ait iskeletlerin 5’inin eriþkin erkek, 4’ünün eriþkin kadýn, 4’ünün çocuk, 2’sinin fetus olduðu deðerlendirilmiþtir. 15 iskeletin boy ölçümleri %93 oranla, yaþ aralýðý tespitleri ise %100 oranla yapýlabilmiþtir.
BULGULAR: Çalýþmada elde edilen kategorik veriler kikare testi ile nonparametrik veriler Mann Whitney U testi ile deðerlendirilmiþ olup veriler ortalama ve standart sapma olarak verilmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Birey sayýsýnýn net belirlenmesi, cinsiyet, boy ve yaþ tayininde yüksek tespit oranlarýna ulaþýlmasýnda mezarlarýn kazý öncesi tahmini olarak yerlerinin tespit edilmesi, iskeletlerin bir mezarlýk içinde gömülmeleri, mezar boylarýnýn ölçülebilmesi, mezarlarýn araþtýrmacý gözetiminde açýlmasý, mezar baþýnda ölçümlerin yapýlmasý ve insitu olarak iskeletlerin pozisyonlarýnýn gözlenebilmesi katký saðlamýþtýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Prostat kanserine yönelik olarak tedavi planýnýn oluþturulmasýnda en önemli parametrenin Gleason skoru olduðunu bilmekteyiz. Çalýþmamýzýn amacý Gleason skoruna etki eden parametreleri gözden geçirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýza, Fatih Sultan Mehmet Eðitim Araþtýrma Hastanesi Üroloji Kliniðinde 2008 ve 2016 yýllarý arasýnda transrektal ultrason (TRUS) eþliðinde ince iðne prostat biyopsisi ile prostat kanseri tanýsý alýp, radikal ret- ropubik prostatektomi (RRP) yapýlan toplam 114 erkek hasta dahil edildi. Hastalarýn yaþ, biyopsi öncesi prostat spesifik antijen (PSA) düzeyleri, biyopsi öncesi vücut kitle indeksi (VKÝ), biyopsi iþlemine baþlamadan TRUS ile ölçülen prostat volümleri ile TRUS eþliðinde yapýlmýþ olan prostat biyopsileri sonucu elde edilmiþ patoloji sonuçlarý ve cerrahi iþlem sonrasý patoloji sonuçlarý retrospektif olarak incelendi. Karþýlýklý uyumun deðerlendirilmesinde kappa katsayýsý kullanýldý.
BULGULAR: Tüm olgularda biyopsi ve cerrahi spesmenleri arasýnda orta düzeyli (%38.3) uyum görülmektedir (Kappa uyum katsayýsý: 0.383; p: 0.001; p<0.01). Toplamda olgularýn %66.7’sinde (76/114) sonuçlar uyumlu bulunmuþtur. PSA, prostat volümü, yaþ ve VKÝ ayrý ayrý deðerlendirildiðinde de bu uyumun buna paralel olarak %60 ile %70 arasýnda deðiþtiði gözlenmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Literatürde bu uyuma yönelik çok sayýda çalýþma ve buna paralel olarak çok geniþ aralýkta oranlar mevcuttur. Bizim çalýþmamýzda da literatürle uyumlu sonuçlar mevcuttur. Ancak Gleason skoruna etki eden parametreler ayrý ayrý deðerlendirildiðinde benzer uyum oranlarý gözlense de tek deðiþkenli analizler ile nomogramlara eklenebilecek yeni parametrelerin bulunabileceðini düþünmekteyiz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmamýzda, inflamasyon tabanlý ve minimal invaziv prognostik bir gösterge olan Glasgow prognostik skoru (GPS)’ nun, prostat iðne biyopsisi öncesi prostat kanserini öngörebilme deðerini saptamayý ve bu sayede prostat iðne biyopsisinin olasý komplikasyonlarýný azaltýp kansere spesifikliðini arttýrabilmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Prostat spesifik antijen (PSA) düzeyi 4-10 mg/dl arasýnda olan, rektal tuþede malignite þüphesi olmayan, prostat iðne biyopsisi yapýlan toplamda 160 hasta içerisinden patoloji sonucu prostat adenokarsinomu gelen 30 hasta ve geri kalanlar içerisinden patoloji sonucu kronik prostatit olarak raporlanan hastalardan rastgele seçilen 30 hasta çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn iþlem öncesi serum PSA, Creaktif protein (CRP), albümin düzeyi, prostat hacmi, vücut kitle indeksi (VKÝ), uluslararasý prostat semptom skorlarý (IPSS) ve diðer komorbiditelerin varlýðý (diyabet, hipertansiyon, koroner arter hastalýðý) belirlenip raporlandý.
BULGULAR: Çalýþmaya dahil edilen 60 hastanýn yaþlarý 56 ile 75 yýl arasýnda deðiþmekte olup, ortalamasý 66.05±5.48 yýldýr. Gruplara göre olgularýn yaþ ortalamalarý, serum PSA ve CRP düzeyleri arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir farklýlýk bulunmadý (p>0.05). Kronik prostatit (KP) grubunun serum albümin düzeyi ortalamasý, prostat kanseri (PK) grubundan istatistiksel olarak anlamlý düzeyde yüksekti (p: 0.005; p<0.01).Bunun yanýnda PK grubunun GPS ortalamasý, KP grubundan istatistiksel olarak anlamlý düzeyde yüksek saptandý (p: 0.008; p<0.01).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu öncü çalýþmada serum total PSA düzeyi 4-10 mg/dl arasýnda olan ve rektal tuþede malignite þüphesi olmayan hastalarda, prostat iðne biyopsisi yapma kararý verilirken GPS yüksekliðinin kanser tanýsýný öngörebilme yeteneði olabileceðini gördük. Bu çalýþmanýn sonuçlarýný dikkate alarak günümüzde geçerliliði kanýtlanmýþ bu prognostik parametrenin diyagnostik kullanýmýna iliþkin çalýþmalarýn önü açýlabilir. Bu sayede kimi komplikasyonlarý ve yanlýþ taný olasýlýklarý olabilen prostat iðne biyopsisinin gerçekten kanser olan hastalara uygulanma oranýnýn artabileceðini düþünmekteyiz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada kararsýz angina pektoris hastalarýnda enflamasyonun rolünün ortaya koyulmasý amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya 23 kadýn ve 49 erkek hasta olmak üzere toplam 72 hasta alýnmýþtýr. Hastalar kararlý-angina pektoris (n=29) ve kararsýz-angina pektorisi (n=43) olmak üzere iki gruba ayrýldý. Her bir grupta duyarlýlýðý yüksek C-reaktif protein (hs-CRP), fibrinojen, interlökin-6 (ÝL-6) düzeyleri ölçülerek her iki grup arasýndaki farklar araþtýrýldý.
BULGULAR: Hastalarýn yaþ ortalamasý 57.3±8.1, vücut kitle indeksi ortalamasý 27.5±3.1 idi. Kararsýz angina pectoris’li hastalarýn hs-CRP, fib- rinojen ve ÝL-6 seviyeleri (sýrasý ile; 16.68±10.8 mg/dL, 451.2±119.8 mg/dl, 21.2±13.3 pg/mL) kararlý-angina pektoris’li hastalarda ise (sý- rasý ile 6.61±4.4 mg/dL, 383.7±109.6 mg/dl, 7.5±2.8 pg/mL) göre daha yüksekti (tamamý için p<0.05). Ayrýca fibrinojen ve hs-CRP arasýnda (r=), fibrinojen ve ÝL-6 arasýnda (r=), ÝL-6 ve hs-CRP arasýnda (r=) anlamlý bir korelasyonlar bulundu (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþma sonucunda kararsýz-angina pektorisin geliþiminde inflamasyonun önemli rolünü gösteren önemli bulgular elde edilmiþtir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Üriner sistem taþ hastalýðý, hematüri, tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu gibi hasta- lýklarýn patogenezinde rol alan minerallerin idrar atýlýmlarýnýn, ülkelere, yaþa, cinsiyete ve diyet alýþkanlýklarýna göre deðiþtiði bildirilmiþtir. Türk çocuklarý için ilgili mineral atýlýmlarýný bildirir bir referans tespit çalýþmasýna rastlanmamýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada, Türkiye’de ilk olarak, Samsun ilinde yaþayan 2-16 yaþ grubu saðlýklý çocuklarda 24 saatlik ve sabah ilk idrar örneklerinde kalsiyum, magnezyum, fosfat, ürik asit, kreatinin atýlýmla-rýnýn standart referans deðerlerinin belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
BULGULAR: 2-16 yaþýnda 203 saðlýklý çocuk (88 kýz, 115 erkek) çalýþmaya alýnmýþtýr. Söz konusu minerallerin diyetle alýmlarý ve sa- bah ilk idrar ve 24 saatlik idrar örneklerindeki atýlýmlarý arasýndaki iliþki araþtýrýlmýþtýr. Bulgular: Ýdrarda kalsiyum atýlýmý 50p ve 95 p deðerleri sýrasýyla 2.60 ve 6.73 mg/kg/gün; magnezyum için 1.16 ve 2.43 mg/kg/gün; fos- fat için 19.21, ve 37.11 mg/kg/gün; ürik asit için10.21 ve 19.71 mg/kg/gün; kreatinin için 20.61 ve 29.58 mg/kg/gün idi. Çalýþmaya katý- lan çocuklarýn %3.4’ünde asemptomatik hiper- kalsiüri, %4.4’ünde hiperürikozüri tanýmlanmýþ- týr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Minerallerin diyetle alýmlarý ile idrar atýlýmlarý
arasýnda anlamlý iliþki gösterilememiþtir. Mine- rallerin sabah ilk idrarýndaki atýlýmlarý ile günlük idrarda atýlýmlarý arasýnda anlamlý iliþki göste- rilememiþ; sabah ilk idrarýnýn 24 saatlik idrarýn yerini tutamayacaðý belirlenmiþtir.

Ýdiyopatik hiperkalsiüri (ÝH), serum kalsiyum deðerinin normal, idrarla atýlan kalsiyum miktarýnýn fazla olmasý ile karakterize, çoðu hastada semptomsuz seyretmesi nedeniyle tanýda atlanýlan, ancak ilerleyen dönemlerinde tekrarlayan üriner sistem patolojilerine sebep olan bir hastalýktýr. Tekrarlayan karýn aðýsý olan çocuklarda akýlda tutulmasý gereken bir hastalýk olmasý nedeniyle sunduk.

Nekrotizan fasiit, subkutan dokunun ve fasyanýn enfeksiyonu olup, hýzlý ilerleyen ve geniþ açýk yaralarla sonuçlanabilen bir hastalýktýr. “Et yiyen bakteriler” olarak bilinen mikroorganizmalarýn yol açtýðý nadir ve aðýr bir enfeksiyon tablosudur. Hayatý tehdit eden ve yüksek mortalite ile seyreden bir durumdur. Nekrotizan fasiitin diabet hastalýðý ve kronik alkol baðýmlýlýðý olan kiþilerde daha sýk geliþtiði gözlenmiþtir. Acil cerrahi debridman, bu hýzlý ilerleyen hastalýðýn yönetiminde esas tedavi modalitesidir. Cerrahi debridmandan sonra genellikle geniþ bir açýk yara kalýr ve bu yarayý kapatmak için ikincil bir cerrahi giriþim gerekir. Yara yataðýnýn genellikle kirli ve unstabil olmasýndan dolayý iyileþme uzun sürer ve ikincil müdahale gecikir. Negatif basýnçlý yara terapisi, doku perfüzyonunu artýrýcý ve yara ödemini azaltýcý etkisinden dolayý kronik yaralarý kontrol etmek için kullanýlmaktadýr. Biz bu olgu sunumu ile uygun anbiyotik ve cerrahi debridman, negatif basýnçlý yara terapisi ve geç dönemde cerrahi rekonstrüksiyon ile tedavi edilen bir karýn duvarý nekrotizan fasiit vakasýný sunmayý amaçladýk.

Kist hidatik ülkemizde sýk görülen bir hastalýktýr.En sýk karaciðer ve akciðer dokusuna yerleþen ekinokoklar çoðunluk kronik bir enfeksiyona sebep olur. Son yýllarda özellikle cerrahi tedavide laparoskopik iþlemler ön plana geçmiþtir.Yine travma sonrasý batýn içine yayýlým nadir görülen ancak ciddi bir durumdur.Bu olgu sunumunda travma sonrasý batýn içi yayýlým gerçekleþmiþ kist hidatik olgusu ve laparoskopik tedavisi sunulmuþtur.

Kromozom Ring 13 sendromu; bir çift 13. Kromozomunun sadece birinin kýsa kolunda meydana gelen bir grup gen kaybý sonrasý, uzun ve kýsa kollarýnýn birleþerek halka þeklini almasý ile bazý geliþimsel ve morfolojik deðiþimlerin görüldüðü bir hastalýktýr. Bu hastalýk klinik olarak 1968 yýlýnda gösterilmiþ olsadailk defa genetik analizlerinin yapýlmasýndan sonra tanýmlanabilmiþtir1. (Resim 1)
Geliþim sürecinde gecikme, beslenme bozukluklarý, özellikle ayakta olmak üzere iskelet anomalileri, yüksek damak, anüs anomalileri, küçük alçak çene, böbrek anomalileri, kalp bozukluklarý, normal olmayan beyin yapýsý ve anormal göz yapýsý gibi belirtiler bu hastalýða eþlik etmektedir2.
Bizim olgumuz; aralarýnda akrabalýk baðý bulunmayan 28 yaþýndaki anne ile 30 yaþýnda ki bir babanýn ilk çocuklarýdýr. 30 haftalýk olarak C/S ile erken doðumla meydana gelen bebekte doðduðu zaman prematürite+ RDS’sinin yanýnda imperfore anüs, ambigusgenitalia ve prenatal dönemde saptanan kardiak ve serebralanomalilermevcuttu. Ýlk yapýlan gözlemlerde kromozom 13 sendromunun mevcut olduðu düþünülmüþtür. Bu çalýþmanýn amacý; sunulacak olan olgumuzla hastalýðý literatür ýþýðýnda tekrar gözden geçirmektir.