GÝRÝÞ ve AMAÇ: Tip 2 diyabetes mellituslu hastalarda sigara kullanýmýnýn mikroalbuminüri düzeyleri üzerine etkisini araþtýrmak.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 51 sigara kullanan ve 57 sigara kullanmayan tip 2 diyabetes mellituslu 108 hastada 24 saatlik idrarda mikroalbuminüri düzeyleri karþýlaþtýrýldý. Hipertansiyon, hiper ya da hipotiroidi, herhangi bir böbrek hastalýðý, enfeksiyonu olan, kalp yetmezliði hastalarý ve yoðun egzersiz yapan hastalar çalýþma dýþarý býrakýldý. Yaþ, cinsiyet, VKÝ, arteryel tansiyon, kolesterol düzeyleri, diyabet yaþlý ve regülasyonunda aralarýnda istatistiksel anlamlý fark olmayan iki grup oluþturuldu.
BULGULAR: Çalýþma gruplarý; sigara kullanýmý yok (n=57) ve var (n=51) olarak kategorize edildi. iki grup arasýnda yaþ ortalamalarý, cinsiyet oranlarý ve VKÝ deðerleri açýsýndan farklýlýk görülmedi. Gruplar arasýnda açlýk kan flekeri, HbA1c, total kolesterol, LDL kolesterol, HDL kolesterol, BUN ve kreatinin ortalama deðerleri arasýnda farklýlýk saptanmadý. Sigara kullanan grupta mikroalbuminürinin
ortalama deðeri (41.66±6.37mg/gün), sigara kullanmayan gruba (28.71±3.10 mg/gün) göre daha yüksek olup, istatistiksel olarak anlamlý derecede farklýlýk saptandý (P=0.003).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sigara kullanýmýnýn tip 2 diabetes mellituslu hastalarda diðer fatörlerden baðýmsýz olarak mikroalbuminüri düzeylerini artýrdýðý görüldü.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Dudak kanserleri baþ boyun bölgesi kanserlerinin önemli bir kýsmýný oluþturur. Cilt kaynaklý olmayan baþ-boyun bölgesi kanserlerinin % 12 si dudak kaynaklýdýr. Diðer baþ boyun kanserleri göz önüne alýndýðýnda uygun bir tedaviyle kür saðlanma olasýlýðý yüksektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2004 – 2010 yýllarý arasýnda dudak kanseri nedeniyle Haydarpaþa Numune Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Plastik Cerrahi Kliniðine baþvuran 51 hastanýn kayýtlarý retrospektif olarak incelenerek yaþ, cinsiyet, lezyon yerleþimi, lezyon büyüklüðü, lokal nüks, kullanýlan yöntem gibi verileri toplandý.
BULGULAR: Hastalarýn yaþ ortalamasý 65,4 olarak hesaplandý. Hastalarýn % 85’inde sigara kullanma hikayesi mevcuttu. %70 hastada tümör 2 cm’den küçük bulundu. % 61 hastada histolojik grade iyi diferansiye karsinom olarak gözlendi. Ameliyat sonrasý uzun dönem takiplerinde lokal nüks tespit edilen 12 hasta evreleri açýsýndan incelendiðinde lokal nüks ile tümör büyüklüðü arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir sonuç bulunamadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Alt dudak kanserleri konumu itibari ile kolayca farkedilip, taný koyularak tedavi edilebilecek kanserlerdendir. Erken evrede taný, uygun marj ile geniþ eksizyon, gerekli vakalarda boyun diseksiyonu ve tekrar eden olgululara erken müdahalenin tedavi baþarýsýný etkileyen en önemli parametreler olduðu düþünülmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kalkaneal spur hastalýðý ile metabolik bozuklular arasýndaki iliþkiyi araþtýrmak.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Özel Zübeyde Haným Týp merkezi’ne Mayýs 2011 ile Kasým 2011 arasýnda Ortopedi polikliniðine baþvuran, kalkaneal spur tanýsý alan 171 hasta retrospektif olarak tarandý. 171 hastadan kayýtlarýna ulaþýlan 19’u erkek 111’i kadýn toplam 130 topuk aðrýsý olan hasta çalýþmaya alýndý. Tüm hastalarýn lateral ayak grafisi ve açlýk kan þekeri(AKÞ), total kolestrol, trigliserid(TG), LDL, HDL deðerleri incelendi. Kalkaneal spur tanýsý almýþ hastalarýn sonuçlarý 130 hastadan oluþan kontrol grubu sonuçlarý ile kýyaslandý.
BULGULAR: Kalkaneal spur hastalarý ile kontrol grubu arasýnda AKÞ ve HDL düzeyleri açýsýndan anlamlý fark bulunamamýþtýr (p>0.05). Total kollestrol, LDL ve TG düzeyleri kalkanel spur hastalarýnda anlamlý olarak yüksek bulunmuþtur (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Kalkaneal spur hastalýðý etyopatogenezinde serum lipid yüksekliðinin rol oynadýðý düþünülmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý femoral anterior
notching(FAN) ‘in kýrýk oluþumunda diðer
predispozan faktörler ile arasýndaki iliþkiyi
araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 1997-2005 tarihleri arasýnda bölümümüzde total diz protezi uygulanan hastalarýn dosyalarý retrospektif olarak tarandý. Kayýtlarýna ulaþýlabilen 60’ý bayan, 6’sý erkek toplam 66 hasta çalýþmaya alýndý. Dosyalarýnda kýrýk için risk faktörü kabul edilen romatoid artrit zemininde artroplasti, revizyon artroplastisi, osteoporoz ve steroid kullaným öyküsü araþtýrýldý. Tam yan grafilerde FAN olup olmadýðý ayný cerrah tarafýndan deðerlendirildi.
BULGULAR: Risk faktörü olamayan 46 hasta bulunmaktaydý. Romatoid artrit zemini 7 hastada, revizyon artroplastisi 4 hastada, osteoporoz 6 hastada ve steroid kullaným öyküsü 11 hastada olmak üzere risk faktörü toplam 20 hastada mevcut idi. FAN 14 hastada bulunmaktaydý ve bunlarýn 4’ünde ek bir risk faktörü mevcuttu.. Risk faktörü olmayan grup, sadece risk faktörü olan grup, sadece FAN olan grup ve FAN ile birlikte risk föktörü bulunan grup kýyaslandý. Sadece FAN bulunan bir hastada ve sadece risk faktörü bulunan bir hastada kýrýk oluþtuðu görüldü. Her iki hastada da travma hikayesi mevcut idi. Hastalardan biri cerrahi olarak diðeri ise konservatif yöntemler ile tedavi edilmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Kýrýk oluþma riskinin en yüksek olduðu grup olan FAN ile birlikte risk faktörü bulunan hastalarda kýrýk izlenmemiþtir. Kýrýk oluþan her iki hastamýzda da travma hikayesi bulunmaktaydý. Bu çalýþma sonucunda FAN’in tek baþýna kýrýk oluþumu için predispozan faktör olmadýðý fakat ek risk faktörleri ile femoral kýrýk oluþumunu kolaylaþtýrabileceði düþünülmüþtür.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Yaklaþýk 2 yýl boyunca yoðun bakým ünitemizde takip edilen hastalarý, nazokomial enfeksiyon türleri, etken patojenleri, risk faktörleri ve etken mikroorganizmalarýn antibiyotik duyarlýlýklarý açýsýndan retrospektif olarak deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Eylül 2009-Ocak 2012 tarihleri arasýnda hastanemiz yoðun bakýmýnda yatan 506 hasta geriye dönük incelendiðinde nasokomial enfeksiyon tanýsý alan 58 hasta deðerlendirilmiþtir. Mikroorganizma tanýmlamasý ve antibiyotik duyarlýlýk testleri hastanemiz mikrobiyoloji laboratuvarýnda yapýlmýþtýr. Etken mikroorganizmalar mikrobiyolojik yöntemlerle identifiye edilip antibiyotik duyarlýlýklarý ‘National Committee for Clinical Laboratory Standarts (NCCLS)’ önerilerine uygun disk difüzyon yöntemi ile belirlenmiþtir.
BULGULAR: Hastalarda toplam 135 hastane enfeksiyonu geliþtiði görülmüþtür. En sýk geliþen enfeksiyon VÝP iken (84), 30 bakteriyemi, 14 nozokomiyal üriner sistem enfeksiyonu, 5 yumuþak doku enfeksiyonu ve 2 nozokomiyal pnömoni geliþtiði görüldü. Geliþen nozokomiyal enfeksiyonlarda izole edilen gram negatif etken sayýsý 105 iken, acinetobacter spp (36; %34,3) en sýk etken olarak izole edildi. Mikroorganizmanýn direnç paternine göre izole edilen acinetobakterlerden 13’ü XDR 20’si ise MDR olarak belirlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Yoðun bakýmlarda nasokomial enfeksiyon etkenleri arasýnda antibiyotik direnci gitgide artmaktadýr. Yoðun bakým ünitelerinde mikroorganizma profilinin yakýn takip edilerek belirlenmesinin amprik tedavide yol gösterici olabileceði kanaatindeyiz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Obstruktif Uyku Apne Sendromu (OUAS), toplumda oldukça sýk rastlanýlan bir hastalýktýr. Taný için altýn standart yöntem Polisomnografidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada, Erzurum Nihat Kitapçý Göðüs Hastalýklarý ve Göðüs Cerrahi Merkezi Uyku laboratuarýnda Nisan 2011-Nisan 2012 tarihleri arasýnda uyku laboratuarýna baþvuran ve tüm gece polisomnografi tetkiki uygulanan olgularý deðerlendirmeyi amaçladýk. Baþvuran tüm olgulara yaþ, cinsiyet, sigara kullaným durumu, 3 kardinal semptom sorgulamasý (horlama, tanýklý apne, gündüz uykululuk hali), ek hastalýk, Vücut Kitle Ýndeksi (VKÝ), Epworth Uykululuk Skalasý (ESS), Apne-Hipopne indeksi (AHÝ) bilgilerini içeren formlar dolduruldu.
BULGULAR: 28’i (%25) kadýn, 86’sý (%75) erkek olan toplam 114 olgunun bilgileri deðerlendirildi. Olgularýn yaþ ortalamasý 47,6±1.8 (19-83) idi. Apne -hipopne indeksine göre 4 gruba ayrýlan olgulara;6 olguda basit horlama(AHI< 5), 9 olguda hafif OUAS(AHÝ: 5-14), 4 olguda orta OUAS(AHÝ: 15-29), 70 olguda aðýr OUAS (AHI: ≥30), 5 olguda pozisyonel OUAS, 3 olguda REM baðýmlý OUAS, 10 olguda hem REM baðýmlý hem de pozisyonel OUAS tanýsý kondu. Olgularýn 35 tanesi(%30) aktif sigara içicisi idi. 104 olguda(%91) horlama, 56 olguda(%49) tanýklý apne, 61 olguda(%53) gündüz aþýrý uykululuk hali, 34 olguda (%29.8) üç kardinal semptom da mevcuttu. Ortalama Epworth Uykululuk Skalasý 14 (0-24) idi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Olgularýn VKÝ ortalamasý 33,4(21.5-58.6) idi. Ek hastalýklarý deðerlendirdiðimizde, 14 olguda(%12) hipertansiyon, 7 olguda(%6) diabetes mellitus, 4 olguda(%3) KOAH, 3 olguda(%2) astým saptandý.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmamýzda KHDAK tanýsý alan olgularda; operasyon kararý alýnmasýnda en önemli faktörlerden biri olan olan mediasteninal evrelemede PET-BT’nin rolünü araþtýrmayý planladýk. Çalýþmamýza aðustos 2008 ve mart 2010 tarihleri arasýnda 152 olgu alýndý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: KHDAK tanýsý alan potansiynuçlarý operabl 76 hastanýn mediastinal lenf nodu deðerlendirilmesi toraks BT, PET-BT ve mediastinoskopi sonuçlarý ile karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: PET-BT’nin mediastinal lenf nodu metastazý için duyarlýlýðý %80, özgüllüðü %78, pozitif prediktif deðeri %57, negatif prediktif deðeri %91 olarak saptandý. Toraks BT’nin mediastinal lenf nodu metastazý için duyarlýlýðý %68, özgüllüðü %82, pozitif prediktif deðeri %57, negatif prediktif deðeri %87 olarak bulundu. Böylece PETBT’nin mediastinal lenf nodu metastazý deðerlendirilmesinde, toraks BT’ye belirgin üstünlüðü olmadýðý görüldü.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda, mediasten evrelendirmesinde PET-BT’nin toraks BT’ye üstünlüðü olmadýðýný saptadýk. Yalancý pozitiflik ve yalancý negatifliði nedeniyle; özellikle operasyon planlanan olgularda mediastinal lenf nodlarýnýn deðerlendirilmesinde mediastinoskopi yapýlmasý gerektiðini düþünmekteyiz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Pseudomonas aeruginosa hastane ortamýnda sýk olarak infeksiyonlara yol açar. Yaygýn antibiyotik direnci göstermesi nedeniyle yüksek oranda morbidite ve mortaliteye sahiptir. Bu nedenle antibiyotik direnç oranlarýnýn ortaya konmasý ve ampirik tedavide bu oranlarýn dikkate alýnmasý önemlidir. Bu çalýþmada hastanemizdeki son iki yýldaki P. aeruginosa suþlarýna karþý antibiyotik direnç oranlarýný ve yýllara göre deðiþimini ortaya koymayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2010 – Aralýk 2011 arasýnda hastanede yatan hastalara ait örneklerden izole edilen 289 adet P. aeruginosa izolatý incelendi. Amikasin, seftazidim, siprofloksasin, kolistin, sefepim, gentamisin, imipenem, levofloksasin, meropenem ve piperasilin-tazobaktam dirençleri araþtýrýldý. Ayrýca yýllara göre direnç oranlarý karþýlaþtýrýldý. Sonuçlar istatistiksel olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: En duyarlý antibiyotikler kolistin ve amikasin, en dirençli antibiyotik ise piperasilin-tazobaktam olarak tespit edilmiþtir. Ayrýca sefepim direncinde 2011 yýlýnda bir önceki yýla gore gözlenen azalmanýn istatistiksel olarak anlamlý olduðu saptanmýþtýr (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Antibiyotik direnç oranlarý hastanelere farklýlýklar gösterir. Bu nedenle her merkez kendi direnç oranlarýný izlemeli ve ampirik tedavide bu verilerden faydalanmalýdýr.

Akciðer kanseri, kanser mortalitesinin baþlýca sebebidir. Cerrahi, radyoterapi ve kemoterapi ile agresif tedavi yapýlsa bile uzun sürvi elde etme þansý az olduðu için tümör karþýtý immünoterapi gibi yeni terapötik stratejiler geliþtirme ihtiyacý doðmuþtur.

Koanal stenoz; nazofarengeal kanser nedeni ile görülen radyoterapinin iyi bilinen bir geç komplikasyonudur. Velofarengeal stenoz da radyoterapi sonrasý nazofarenks kanserli hastalarda yüksek restenoz riski ile baþedilmesi gereken nadir fakat önemli bir problemdir (1). Bu sunumda nazofarenks kanseri nedeni ile radyoterapi görmüþ ve koanal stenoz, velofarengeal stenoz geliþmiþ bir hasta bildirilmektedir.

Esas olarak ot yiyen hayvanlarýn hastalýðý olan þarbon, insanlara enfekte hayvanlardan bulaþýr. Türkiye’ de insidansý yýllar içinde azalmakla birlikte özellikle hayvancýlýkla uðraþanlarda halen görülmektedir. 3 formu olan þarbonun en sýk görülen formu kutanöz olanýdýr. Kutanöz formda periorbital tutulum tedaviye raðmen geliþebilen skar ve ektropion gibi komplikasyonlar nedeniyle önemlidir (1,2,3). Bu olgumuzda periorbital þarbonu olan 8 yaþýnda bir kýz hasta sunulmuþtur. Hastamýz sað üst göz kapaðýnda þiþlik, kýzarýklýk, el sýrtýnda yara ve ateþ þikâyetleriyle acil polikliniðimize getirildi. Hastanýn el sýrtýndaki ve göz kapaðýndaki lezyonlarý hiperemik, ödemli, yer yer siyah nekrotizan krutlu idi. Anamnez ve lezyonun tipik yapýsý þarbonu düþündürttü. Lezyondan gönderilen örnekte üreme olmadý. Ancak þarbonda negatif kültür hastalýðý dýþlamaz (4).Tedavi olarak 1x800 000 IU IM prokain penisilin ve penisiline dirençli suþlar da olabileceði düþünülerek 60mg/kg. vankomisin baþlandý. Herhangi bir komplikasyon geliþmedi. Bu vakayý çocuklarda, özellikle endemik bölgelerde periseptal selülit ayýrýcý tanýsýnda þarbonun da akýlda tutulmasýný, uygun tedaviye vakit geçirmeden baþlanmasýný hatýrlatmak amacý ile sunduk.

Akut dissemine ensefalomyelit (ADEM), merkezi sinir sisteminde beyaz cevheri tutan multifokal demiyelizan bir hastalýðýdýr. Altý yaþýnda kýz hasta, aðýzda istemsiz hareket, yutma güçlüðü ve konuþma bozukluðu ile kliniðimize getirildi. Hastaya iki hafta önce aþý yapýlmýþ. Hastanýn 24. saatinde çekilen kranial MR görüntülemesinde sað pariyetal lobda ve sað talamusta hiperintens görünüm tespit edilince hastada ensefalit ya da kitle ön planda düþünüldü. Fokal lezyonlar olmasý nedeniyle ön planda ADEM düþünülmedi. Semptomlarýn devam etmesi üzerine 3. gününde çekilen kranial MR’da beyaz cevherde multifokal lezyonlar görüldü. Biz baþlangýçta, atipik MR bulgularý görülen ancak, iki hafta önce aþý hikayesi olan ve tekrarlanan MR görüntülemesinde multifokal lezyonlarý tespit edilen ADEM olgusu sunduk. Biz burada, hikayesi ve klinik bulgularý ADEM düþündüren olgularda, kranial MR görüntülemesinin tekrarlanmasý gerektiðini vurgulamak istedik.